«της επανάστασης», του Νίκου Σταθόπουλου, από τις εκδόσεις Αρμός
Κάτι σαν λογοτεχνικοί «βίοι αγίων»… αγίων μιας πίστης στα συλλογικά ιδανικά της εθνικής κοινότητας… μιας «ηθικής της προσφοράς» που αφήνονται να «παρασυρθούν» από την, απρόσιτη στους πολλούς, ομορφιά της θυσίας και γίνονται ολοκαύτωμα χωρίς καμιά μεμψιμοιρία είτε μνησικακία… άνθρωποι όπως όλοι κατά τα άλλα, «πότε άγγελοι και πότε διάολοι» όπως έλεγε για τον εαυτό του ο Καραϊσκάκης, άνθρωποι ολοζώντανοι και ατελείς και τραγικοί όσο τραγικό είναι πάντα το πλάσμα που αποφασίζει να ξεκολλήσει από το χώμα και να σαλτάρει στον ουρανό… γιατί τέτοιο «σάλτο» ήταν το ’21 και το υπηρέτησαν κάθε λογής «τύποι» που, κι αν πολλοί ξεκίνησαν από «κακή στράτα», στην πορεία μεταμορφώθηκαν, τους ανάπλασε η βαθιά μοίρα της πατρίδας που αξίωνε να τη λυτρώσουν από τα δεινά της…
«Βιογραφίες», ας πούμε, σαν ελεγείες είτε σαν δοξαστικά εγκώμια, αλλά σε κάθε περίπτωση σαν συγκλονιστικά ανθρώπινα στιγμιότυπα στις μεγάλες μάχες για την υπεράσπιση του Καλού… γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε αυτούς που ονειρεύτηκαν και «μαστόρεψαν» τη δική μας ελευθερία…
Και επειδή δεν χωράνε όλοι οι Ξεχωριστοί του Αγώνα σε έναν μικρό τόμο, έγινε μια μικρή επιλογή με κριτήρια, βασικά, είτε το «απίθανο» μιας ενέργειας είτε τον άρρητο προσωπικό πόνο ενώ χορεύουν έξαλλα ένα γύρο οι «νόμοι της Ιστορίας»…
