Δυο αγόρια κι ένα κορίτσι μεγαλώνουν στην Αθήνα. Από το 1960 έως το τέλος του αιώνα. Το τέταρτο πρόσωπο, ο Χρόνος, μεγαλώνει μαζί τους. Σκιαγραφεί τις επιθυμίες τους. Τρεις ψυχές και μία διάρκεια σε μια χώρα που ωριμάζει, αλλοιώνεται, ξεχνάει. Οι δύο άντρες ανακαλύπτουν την εγγαστριμυθία που έχει λαλιά οράματος. Κηρήθρα του έρωτα. Η κοπέλα γονιμοποιεί. Αναδύεται. Πετάει. Ο Χρόνος προπορεύεται. Συμπάσχει. Κοκαλώνει. Τέσσερις ευχές. Σαράντα χρόνια Ελλάδα. Σαράντα χρόνια ονειροκρίτης. Σαράντα χρόνια «Με το δισάκι μου στον ώμο για το δρόμο».
Η ιστορία μιας γενιάς; Το τέλος των «γενεών», των εποχών, της διαδοχής, της λογικής. Επιστημονική φαντασία; Επιστημονική φαντασία της πραγματικότητας του παραλογισμού. Μεταλλαγμένη ονείρωξη. Στο τέλος ενός αιώνα που δε θυμάται τον έρωτα, το δάκρυ, τη συγγνώμη. Η αποκάλυψη δε μεταδίδεται. Συμβαίνει. Κρυφά. Σιωπηλά.
Διαβάστε επίσης:
«Σε είδα να ‘σαι αόρατος»
«Kαι με κλειστά μάτια θα βλέπω»
«Δεν υπάρχει ελευθερία μακριά σου»
___________________________________
Παύλος Θ. Κάγιος: «Και ξαφνικά χιόνισε χρόνια»
ISBN: 960-03-1121-8 – σελ. 352 – Τιμή: € 12,00 – έκδοση Μάιος 1995
