.jpg)
Η παράσταση, γεννήθηκε ως αίτημα το 2014 με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι ετών απουσίας της Μελίνας Μερκούρη από κοντά μας, και με δεδομένα, την αναμφισβήτητη συμβολή της στην ίδρυση των Περιφερειακών Θεάτρων ανά την Ελλάδα, αλλά και την ανάδειξη του ελληνικού αιτήματος επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα, ως υπουργός πολιτισμού.
Μία παράσταση που στόχο έχει , να αναδείξει την πορεία μιας σημαντικής Ελληνίδας, που με την προσωπικότητα και την ακτινοβολία της , υπήρξε πάντα μια δυναμική πρέσβειρα του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και η φωνή της χώρας μας διεθνώς, κυρίως στους δύσκολους καιρούς της ιστορίας μας (δικτατορία).
Τα σύντομα κείμενα που παρεμβάλλονται ,φωτογραφίζουν τις πιο σημαντικές στιγμές από την αρχή της ζωής της, έως το θάνατο της , με προεκτάσεις στο σήμερα και στις γενιές που ενέπνευσε, ώστε να δημιουργούν και να επιμένουν όσο και η ίδια, στο δικό τους όραμα.
Πιστεύουμε, πως η πολυδιάστατη προσωπικότητα της, οι αξίες με τις οποίες ταυτίστηκε και πορεύτηκε στη ζωή της, καθώς και τα τραγούδια που τραγούδησε μέσα από την καλλιτεχνική της δραστηριότητα.
Είναι σημαντικό περισσότερο από ποτέ, να επικοινωνηθούν στο ευρύτερο ελληνικό κοινό και την νεολαία, ειδικά αυτή την δύσκολη περίοδο για τον τόπο μας και τον λαϊκό κόσμο, που τόσο η ίδια αγάπησε.
Πέρασαν 20 χρόνια από τότε που έφυγε απ’ την ζωή, αλλά οι μνήμες είναι ακόμα νωπές. Αυτή η λαμπερή γυναίκα, αυτή η πεισματάρα Ελληνίδα, αυτή η μοναδική καλλιτέχνης έχει βάλει σκοπό να βρίσκεται πάντα κοντά μας. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έλεγε στους δικούς της ανθρώπους λίγο πριν πεθάνει: «προσέξτε καλά, δεν θα αφήσετε να με ξεχάσουν, δεν θέλω να γίνω ανάμνηση, θέλω να είμαι καθημερινά μαζί σας… Γιατί πεθαίνεις πραγματικά, όταν σε έχουν ξεχάσει».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Ρείνα Εσκενάζυ
Κείμενα: Σπύρος Δευτεραίος
Μουσική επιμέλεια: Γιαννοπούλου Μπέσσυ
Συνοδεύει τετραμελής ΟΡΧΉΣΤΡΑ
(πιάνο, μπουζούκι, μπάσο, πλήκτρα )
ΔΙΑΝΟΜΗ:
ΑΦΗΓΗΣΗ: ΠΕΜΗ ΖΟΥΝΗ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΓΚΙΝΟΣΑΤΗ, ΠΕΜΗ ΖΟΥΝΗ
Επιμέλεια: Νικόλας Αρώνης
