Ο Πολ θυμάται την παιδκή του ηλικία… Τα ξεσπάσματα της μητέρας του… Τον ισχυρό δεσμό που είχε με τον αδερφό του Ιβάν, ένα βίαιο παιδί… Θυμάται… Όταν ήταν δεκαέξι χρονών, τον απαρηγόρητο πατέρα του.. Εκείνο το ταξίδι στη Ρωσία… Θυμάται όταν ήταν δεκαεννιά, την αδελφή του, τα ξαδέρφια του, τους φίλους που τον πρόδωσαν… Τις σπουδές στο Παρίσι… Μα πάνω απ’ όλα ο Πολ θυμάται την Έστερ. Ήταν το κέντρο του κόσμου του.
«Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς τον Πολ. Κατανοεί πλήρως το περιβάλλον του, απλά είναι ανεπαρκής. Δείχνει να ξέρει που βαδίζει, αλλά αυτό δε τον βοηθά καθόλου. Οι σχέσεις του με τις γυναίκες είναι χαοτικές. Πιστεύει ότι η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, και θέλει να το σέβεται, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα είναι άπιστος. Είναι ευθύς με τους φίλους του και πάντα παλεύει να στέκεται επάξια απέναντι στις ίδιες του τις προσδοκίες. Ένας θεός ξέρει πόσο ψηλά βάζει τον πήχη! Ο Πολ είναι πραγματικά ερωτευμένος με την Έστερ, είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να τον βάλει στη θέση του. Είναι το μόνο σημείο αναφοράς του».
Επιμέλεια: Νικόλας Αρώνης
