Halo: Combat Evolved Anniversary – review

Για πολλούς ενδέχεται να μην είναι τίποτα περισσότερο από «ένα ακόμα FPS». Όμως είναι γεγονός ότι το πρώτο Halo διαμόρφωσε την βιομηχανία του gaming με περισσότερους από έναν τρόπους. Αν και κυκλοφόρησε για το (πρώτο) Xbox πριν την εμφάνιση του LIVE, ήταν το πρώτο FPS παιχνίδι κονσόλας που επέτρεπε το δικτυακό παιχνίδι μέσω LAN. Χωρίς την επιτυχία του σε αυτόν τον τομέα, ίσως το multiplayer στις κονσόλες να μην ήταν αυτό που είναι σήμερα. Ίσως πάλι, αν δεν υπήρχε αυτό το παιχνίδι να μην βλέπαμε ποτέ το Xbox 360, το φαινόμενο των achievements, τις πολυσύνθετες online υπηρεσίες τύπου LIVE και PSN.

Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του και με τη Bungie να έχει εγκαταλείψει το franchise, έρχεται δια χειρός 343 Industries μία «διασκευή» του τίτλου σε HD έτσι για να… καραμελώσει τη γλυκιά ανάμνηση. Το παιχνίδι ξεκινά ακριβώς μετά το τέλος των γεγονότων του Halo: Reach – ή καλύτερα την ίδια στιγμή που το τελευταίο κορυφώνεται. Περιστρέφεται γύρω από τον διασημότερο όλων των Spartan, τον Master Chief και διαδραματίζεται με αφετηρία εκείνο το διαστημόπλοιο που διαφεύγει από τον πλανήτη Reach λίγο πριν πέσουν οι τελευταίοι υπερασπιστές του, φυγαδεύοντας την A.I. «Cortana» (και τα μυστικά που κρύβονται στο ψηφιακό κορμάκι της) μακριά από τα χέρια των μισητών Covenant.

Το πρώτο πράγμα που αξίζει μελέτης σε κάθε τέτοιου είδους επανακυκλοφορία, είναι φυσικά τα γραφικά. Οι διαφορές με το παλιό μοιάζουν εξωπραγματικές τόσο στα textures όσο και στον φωτισμό. Εντυπωσιακή είναι και η δυνατότητα που έχουμε με το πάτημα ενός κουμπιού να αλλάζουμε τα γραφικά μεταξύ της παλιάς έκδοσης τκαι της νέας, αποκαλύπτοντας σε παλιούς και νέους την εξαιρετική δουλειά των 343 και Bungie. Τα εκπληκτικά μουσικά θέματα του Halo επιστρέφουν τόσο στην αυθεντική μορφή τους όσο και διασκευασμένα, οι ήχοι των όπλων έχουν ενισχυθεί ελαφρώς ώστε να ακούγονται ισχυρότερα ενώ τα voice overs παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Στο ίδιο το gameplay ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει. Μεγάλοι, επαναλαμβανόμενοι διάδρομοι, δύσκαμπτο Warthog αλλά με υπερβολική έφεση στην… κωλοτούμπα και λοιπά στοιχεία τα οποία η 343 μάλλον επέλεξε να αφήσει ανέγγιχτα –ναι, μαζί και τα αλλοπρόσαλλα checkpoints. Οι δε προσθήκες είναι ελάχιστες. Ποιο αισθητή διαφορά για όσους έχουν λιώσει το Halo στο Xbox είναι πως η δυσκολία, τουλάχιστον στο Legendary επίπεδο, έχει αυξηθεί αρκετά. 

Μετά την ολοκλήρωση του campaign μπορούμε να επιδοθούμε στο multiplayer. Και κάπου εδώ τα πράγματα αρχίζουν να χαλάνε. Αν περιμένετε να δείτε στο παιχνίδι τους κλασσικούς χάρτες από το παλιό Halo, μάλλον θα απογοητευτείτε. Το Anniversary βασικά έρχεται με έξι μόλις χάρτες (και έναν για το Firefight mode) από τους οποίους μόλις οι δύο βασίζονται σε αυτούς του παλιού. Επίσης το multiplayer κομμάτι κάνει χρήση των μηχανισμών που γνωρίσαμε στο Reach, κάνοντας το online περιεχόμενο να μοιάζει περισσότερο με πακέτο χαρτών για το τελευταίο παρά για ένα ανεξάρτητο πακέτο -μάλιστα οι συγκεκριμένοι είναι διαθέσιμοι προς αγορά μέσω του Xbox LIVE για το Reach.

Τελικά όμως παρά το ότι σε μερικά σημεία μερικές… ρυτίδες είναι ευδιάκριτες κάτω από το γερό λίφτινγκ που δέχτηκε το Halo, το παιχνίδι παραμένει μία εξαιρετική εμπειρία από την αρχή μέχρι το τέλος. Το Anniversary έρχεται και με υποστήριξη Kinect, επιτρέποντάς μας να δίνουμε φωνητικές εντολές στο παιχνίδι για να γεμίζουμε το όπλο μας, να ρίχνουμε χειροβομβίδα ή να αλλάζουμε μεταξύ νέων και παλιών γραφικών. Υπάρχει μάλιστα η εντολή «Analyze» μέσω της οποίας μας δίνονται περισσότερες πληροφορίες για οτιδήποτε συναντάμε στον δρόμο μας, όπως εχθρικές μονάδες, όπλα και πάει λέγοντας.

Γενικά το Halo: Combat Evolved Anniversary είναι μία εξαιρετική πρόταση τόσο για όσους δεν το πρόλαβαν «τότε», όσο και γι’ αυτούς που θέλουν να το ξαναζήσουν. Για ιστορικούς λόγους και μόνο θα ήταν επιβεβλημένη αγορά – πολύ περισσότερο δε για τους φαν. Και, όπως και να το κάνουμε, ακόμη και σήμερα παραμένει μία από τις δυνατότερες single και co-op εμπειρίες στον χώρο των FPS.