Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games – review

Το Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games είναι εδώ, έτοιμο να μας βάλει στο κλίμα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου… χειμωνιάτικα! Βέβαια, μπορεί οι Ολυμπιακοί να γίνονται παρά κάτι έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού αλλά προφανώς η SEGA ήθελε να προλάβει για ευνόητους λόγους τη χρυσοφόρα περίοδο των Χριστουγέννων.

Από πλευράς φιλοσοφίας, το Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games δεν διαφέρει από τα προηγούμενα παιχνίδια… ολυμπιακών διαστάσεων με πρωταγωνιστές τον υπερηχητικό μπλε σκαντζόχοιρο και τον ζουμπά μυστακοφόρο υδραυλικό. Αποτελεί μια συλλογή mini-games με πολλά εκ των ολυμπιακών αθλημάτων (έχουν προστεθεί καινούργια, σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση) και κάποια ακόμα dream –ήτοι πιο… ελεύθερες, ανέμελες και… «fun» εκδοχές τους. Σε αυτά θα έχετε τη δυνατότητα να συμμετάσχετε με κάποιον εκ των 20 χαρακτήρων που περιλαμβάνει το παιχνίδι –οι σημαντικότεροι ήρωες από τα franchises του Super Mario και του Sonic the Hedgehog. Αυτοί χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες ανάλογα το στυλ του gameplay τους: all around, power, skill και speed.

Από εκεί και πέρα, σε ό,τι αφορά τον χειρισμό, τα πράγματα διαφέρουν από αγώνισμα σε αγώνισμα. Κάποιες φορές θα κληθείτε να κρατήσετε το Wiimote σαν… παραδοσιακό χειριστήριο, άλλες να εκμεταλλευτείτε τις motion-related δυνατότητές του ενώ σε κάποιες περιπτώσεις εξίσου χρήσιμο θα σας φανεί και το Nunchuk. Ποτέ των ποτών όμως δεν αντιμετώπισα το παραμικρό πρόβλημα και θεωρώ πως το ίδιο θα συμβεί και με τους παίκτες μικρότερης ηλικίας/εμπειρίας: το παιχνίδι δεν έχει διόλου μεγάλες απαιτήσεις ενώ θα φροντίσει πριν από κάθε αγώνισμα να σας εξηγήσει τι θέλει από ‘σας.

Τα mini-games/αγωνίσματα που διαθέτει είναι πάμπολλα ενώ διαφορετικό τόνο προσδίδουν τα dream events τα οποία ξεφεύγουν κάπως από το ολυμπιακό πνεύμα που διακατέχει το παιχνίδι, όντας συν τοις άλλοις και διασκεδαστικότερα. Προσωπικά, να σας πω την αλήθεια, περισσότερο ευχαριστήθηκα αυτά παρά τα αμιγώς ολυμπιακά events. Τα τελευταία πάντως διεξάγονται σε τοποθεσίες εμπνευσμένες από τις πραγματικές, έτσι όπως θα είναι αυτές το επόμενο καλοκαίρι τουλάχιστον διότι τώρα το Λονδίνο είναι ένα απέραντο εργοτάξιο. Τα γραφικά παίζουν στα ίδια λίγο-πολύ επίπεδα με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς (άντε να ‘ναι ελάχιστα βελτιωμένα, ξέρω ‘γω), όντας ό,τι πρέπει για τα κυβικά του παιχνιδιού ενώ συμπαθής κρίνεται και ο ηχητικός τομέας με ένα προβλεπόμενο soundtrack και χαρωπά εφέ.

Το Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games δεν διεκδικεί… στεφάνι ελιάς, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι καλό παιχνίδι. Δεν μιλάμε για αριστούργημα, σε καμία περίπτωση, ωστόσο βαθιά μέσα μου πιστεύω πως θα είναι κλάσεις ανώτερο από το… επίσημο επίσημο παιχνίδι των Ολυμπιακών Αγώνων, όταν αυτό κυκλοφορήσει. Μεταξύ των δύο, λοιπόν, η ψήφος μου πάει ασυζητητί στην υποψηφιότητα του τίτλου της SEGA. Εν κατακλείδι, σε περίπτωση που ψάχνετε μια συλλογή mini-games για το Wii, το Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games είναι μια καλή πρόταση. Θα σας βάλει και στο κλίμα των Ολυμπιακών Αγώνων…