The Lord of the Rings: War in the North – review

Tι κι αν έχει περάσει μια γεμάτη δεκαετία από τότε που το Fellowship of the Ring, το πρώτο μέρος της τριλογίας του Peter Jackson έκανε την εμφάνισή του στους κινηματογράφους; Το έργο του J. R. R. Tolkien παραμένει εξίσου δημοφιλές με αποτέλεσμα να είναι ακόμα σε θέση –και μάλιστα άνετα- να υποστηρίζει παραγωγές της βιομηχανίας του θεάματος, είτε νέες ταινίες (βλ. το The Hobbit), είτε καινούργια παιχνίδια όπως το War in the North.

Το παιχνίδι διαδραματίζεται στο σύμπαν του The Lord of the Rings και λαμβάνει χώρα την ίδια περίοδο με γεγονότα που περιγράφονται στα βιβλία του Tolkien. Βέβαια η πλοκή του εξελίσσεται στις βόρειες περιοχές της Μέσης Γης, εκεί όπου ένα τρίο πασχίζει να βοηθήσει με τον τρόπο του τη Συντροφιά να επιτύχει τον στόχο της, κρατώντας απασχολημένο τον Agandaur, τον κορυφαίο εκ των στρατηγών του Sauron. Οι τρεις τύποι δεν θα μπορούσαν να είναι πιο κλισέ: έχουμε τον dwarf fighter που ειδικεύεται στις μάχες εκ του συστάδην, την elf loremaster που είναι η μάγισσα της παρέας και τον human ranger που είναι η κλασσική μπασταρδεμένη εκδοχή του fighter που προτιμά την εκ του μακρόθεν προσέγγιση.

Εσείς επιλέγετε έναν εκ των προαναφερθέντων και αρχίζετε να σφάζετε κόσμο, έχοντας στο πλευρό σας τους άλλους δύο που χειρίζεται είτε η A.I., είτε κάποιος άλλος παίκτης, τοπικά ή διαδικτυακά. Το παιχνίδι βέβαια δεν είναι επ’ ουδενί RPG όπως έχει ακουστεί. Μπορείτε να επιλέξετε τον εξοπλισμό σας και να διαλέξετε skills για τους χαρακτήρες σας αλλά μέχρι εκεί. Οι διάλογοι είναι παντελώς ανούσιοι, τα quests συνοψίζονται στο main objective σας ενώ τα side-quests είναι ψιλοαδιάφορα. Το παιχνίδι εστιάζει στις μάχες και όλα τα άλλα είναι για να ‘χουμε κάτι να λέμε.

Οι μάχες βέβαια είναι όλες τάλε-κουάλε! Λαμβάνουν χώρα σε περιορισμένους (φυσικά ή τεχνητά) χώρους στους οποίους καλείστε να αντιμετωπίσετε εχθρούς που όσο προχωράτε, και θα πληθαίνουν αλλά και θα δυσκολεύουν. Το θέμα είναι ότι ενώ αυξάνεται η πρόκληση, το gameplay δεν αλλάζει ούτε στο ελάχιστο. Απλά εμφανίζονται νέοι ή περισσότεροι εχθροί που ναι μεν είναι δυσκολότερο να «πέσουν», ωστόσο δεν εισάγουν τίποτα καινούργιο στο παιχνίδι και το όλο gameplay με αποτέλεσμα ο μηχανισμός να καταντά έπειτα από λίγο βαρετός αν περιμένατε κάτι περισσότερο… φαντασμαγορικό!

 
Στα γραφικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά από τους ανθρώπους της Snowblind με τα περιβάλλοντα να δανείζονται τη φωτογραφία και την όλη αισθητική των ταινιών του Άρχοντα, με τοπία και μέρη που παραπέμπουν άνετα στη Μέση Γη. Πέραν των καινούργιων τοποθεσιών, που δεν είναι και λίγες, οι παίκτες θα ταξιδέψουν και σε γνώριμα –λογικά- λημέρια όπως το Rivendell, το Bree και το Mirkwood. Σε κάποια σημεία θα βρουν και χαρακτήρες-φίρμες από τις ιστορίες του Tolkien. Οι συναντήσεις και οι επιστροφές αυτές έχουν τον ρόλο τους αφού αναλαμβάνουν να βάλουν τους παίκτες ακόμα πιο βαθιά στο ήδη οικείο περιβάλλον του τίτλου και θα έλεγα πως τα καταφέρνουν.

Από το παιχνίδι δεν απογοητεύτηκα ιδιαίτερα και το λέω αυτό διότι εξ’ αρχής δεν περίμενα καμιά επικούρα τύπου Skyrim, με over-the-top role playing και πλοκή που θα έμενε βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου. Ήξερα ότι επρόκειτο να δω ένα παιχνίδι που θα εστίαζε στις μάχες (και μάλιστα θα τις απεικόνιζε με έναν ιδιαίτερα βίαιο αλλά προσεγμένο τρόπο), θα προσέφερε character customization μεν, βασικό δε, και τα γεγονότα του θα εξελίσσονταν σε ένα γνώριμο σύμπαν. Αυτά. Αν μπορείτε να αντέξετε την επανάληψη στις μάχες και καταφέρετε να μην εκνευριστείτε από τον τρόπο με τον οποίο θα εναλλάσσεστε μεταξύ των χαρακτήρων, τότε το War in the North έχει να σας προσφέρει έναν σεβαστό διψήφιο αριθμό ωρών ψυχαγωγίας.