Την απώλεια του κορυφαίου Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη έχει ως πρώτη είδηση στην κορυφή της ιστοσελίδας του το Αυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΑ), ενώ η δημόσια Αυστριακή Ραδιοφωνία, ήδη στο δελτίο ειδήσεών της, στις 11:00 ώρα Ελλάδας, παρουσίασε αφιέρωμα στον εκλιπόντα, τονίζοντας τους μεγάλους αγώνες του κατά των Γερμανών κατακτητών, την αντίστασή του κατά της χούντας των συνταγματαρχών, τον ρόλο του στην πολιτική, αλλά και το τεράστιο μουσικό έργο του.
Το αφιέρωμα επισημαίνει την πρωτοφανή δημοσιότητα της οποίας έχαιρε ο Μίκης Θεοδωράκης όχι μόνον για τη μουσική του στην κινηματογραφική ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» με τον Άντονι Κουίν, αλλά και για την απέραντη μουσική δημιουργία του, έχοντας γράψει πάνω από 1.000 τραγούδια, συμφωνική μουσική, όπερα, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
«Στην πατρίδα του, τον Μίκη Θεοδωράκη τιμούσαν ως εθνικό ήρωα. Μετά την είδηση του θανάτου του, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί στην Ελλάδα διέκοψαν τα προγράμματά τους για να παίξουν τη μουσική του συνθέτη και να τον τιμήσουν» υπογραμμίζεται στο πρωτοσέλιδο τηλεγράφημα του Αυστριακού Πρακτορείου Ειδήσεων, το οποίο αναπαράγεται ήδη από μία σειρά αυστριακών μέσων ενημέρωσης στις ιστοσελίδες τους.
Για πολλούς Έλληνες, ο Θεοδωράκης εξακολουθεί και σήμερα να είναι η «φωνή του λαού», η μουσική του θεωρήθηκε παρηγοριά, ιδιαίτερα σε ιστορικά δύσκολους καιρούς όπως η ελληνική στρατιωτική δικτατορία από το 1967 έως το 1974, αλλά και ως ένδειξη αντίστασης, αναφέρεται στο τηλεγράφημα.
Ο Θεοδωράκης, γεννημένος το 1925, ήταν αντιστασιακός κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και πολέμησε με την αριστερά στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε (1946-1949), γι’ αυτό αργότερα φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και βασανίστηκε σκληρά. Αντιστάθηκε επίσης στη στρατιωτική δικτατορία, συνελήφθη και βασανίστηκε. Μετά από διεθνή πίεση τού επιτράπηκε να φύγει και έζησε εξόριστος στο Παρίσι μέχρι το 1974, υπογραμμίζει το ΑΡΑ.
Αναφέρει επίσης, μεταξύ άλλων, ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είχε σπουδάσει στο παρελθόν μουσική στο Παρίσι και στην Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, και, αφού συνέθεσε αρχικά κλασική μουσική, επέστρεψε στις ρίζες του τη δεκαετία του 1960 και έκανε δημοφιλή την ελληνική μουσική.
