Ομάδα που αυτοπροσδιορίζεται ως «προλεταριακός πυρήνας «Σταματία Κανελλοπούλου»», ανέλαβε την ευθύνη για τον εμπρησμό του αυτοκινήτου του πατέρα του Ευθύμιου Κλωθάκη, κατηγορούμενου για τον βιασμό του 12χρονου κοριτσιού στην πολύκροτη υπόθεση του Κολωνού.
Ακολουθεί το κείμενο όπως αναρτήθηκε στο indymedia:
«Ο Προλεταριακός Πυρήνας “Σταματία Κανελλοπούλου” αναλαμβάνει την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση στο σπίτι και στο όχημα του παιδοβιαστή Ευθύμη Κλωθάκη στην περιοχή του Παγκρατίου.
Το φρικιαστικό περιστατικό στον Κολωνό έχει ξεκάθαρες ταξικές προεκτάσεις. Αποτελεί τη ρίζα του ίδιου του καπιταλιστικού εποικοδομήματος που παράγει και αναπαράγει βία,φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους και προσφυγιά. Που διαμορφώνει μια ανταγωνιστική κοινωνία φιλοτομαρισμού και ελεημοσύνης από το δυνατό στον αδύναμο, από την παρασιτική αστική τάξη στον εργαζόμενο λαό.
Το συγκεκριμένο περιστατικό, όπως και τόσα άλλα, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το ίδιοτο νήμα που συνδέει το κράτος (και τις τεράστιες ευθύνες του) με το βούρκο της καπιταλιστικής κοινωνίας και του κεφαλαίου όπου όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται. Είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα που βαραίνει και βαθαίνει με την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εποχής μας και τη σήψη που επιβάλλει το ίδιο το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα. Στην υπόθεση του Κολωνού συμπυκνώνεται με απλά λόγια, όλη η υλική απτή πραγματικότητα των ταξικών αντιθέσεων των αντιτειθέμενων παραγωγικών δυνάμεων της αστικής κοινωνίας. Όπου πάνω στο έδαφος της γεννιούνται τέρατα και κάθε δευτερόλεπτο γίνονται εμπορεύματα τα πάντα. Πάνω σε αυτή την άδικη και ανισόμετρη πυραμίδα οι από τα πάνω σκορπούν και διαχέουν βία και τρομοκρατία σε μια προσπάθεια ταξικής αφομοίωσης, εκφασισμού και διαιώνισης της επικυριαρχίας τους. Αν λοιπόν για το κράτος και το κεφάλαιο, η βία είναι το κλειδί της κυριαρχίας τους τότε τα ΜΜΕ συντηρούν, διαιωνίζουν και επισφραγίζουν την ταξική ανισότητα. Σύσσωμα τα τηλεοπτικά πάνελς, οι δημοσιογραφίσκοι και οι κάθε λογής ρουφιάνοι του κεφαλαίου επιδίδονται σε καθημερινά σόου κοκορομαχιών, αντανακλώντας τη σαπίλα και τη βρωμιά αυτού του συστήματος.
Η διαρκής αναπαραγωγή του πόνου και της θλίψης, που το ίδιο το κεφάλαιο δημιουργεί, αποτελεί για αυτό πηγή κέρδους ενώ ταυτόχρονα προβάλλει και κανονικοποιεί την υποτίμηση της ανθρώπινης προσωπικότητας, της ίδιας της ζωής και γενικότερα την συνεχιζόμενη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτή η βαρβαρότητα που αποθεώνει την ατομική ευθύνη, την εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό και την αλαζονεία δεν αποτελεί μια παροδική κατάσταστη μιας εκφυλισμένης κοινωνίας αλλά δομικό χαρακτηριστικό της.Ο Μίχος της “καλής κοινωνίας”, το πρότυπο οικογενειάρχη και Νεοδημοκράτη, δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα αυτής της αλυσίδας των εκμεταλλευτών. Αποτελεί δηλαδή σάρκα από την σάρκα του συστήματος, γέννημα θρέμα του δόγματος “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”. Δεν μπορούμε και δεν γίνεται να μην αντιλαμβανόμαστε αυτή την βία, αυτή την σεξουαλική,ψυχική, οικονομική και κοινωνική κακοποίηση, πέρα και ξέχωρα από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Δεν μπορούμε και δεν γίνεται να μην αντιλαμβανόμαστε την διπλή ταξική εκμετάλλευση και την κοινωνική καταπίεση που δέχεται η εργαζόμενη γυναίκα. Δεν μπορούμε και δεν γίνεται να μην βλέπουμε τις δεκάδες φτωχές μετανάστριες γυναίκες από το πρώην Ανατολικό μπλοκ, την Αφρική και όχι μόνο, να πέφτουν θύματα σκληρής εκμετάλλευσης σε σπίτια – κολαστήρια, σε διάφορες γειτονιέςτης Αθήνας. Δεν μπορούμε και δεν γίνεται να μην βλέπουμε το trafficking ως μια ακόμα αγοροπωλησία από αυτές που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν οι καπιταλιστές τζογάροντας πάνω σε ανθρώπινα σώματα εγκλωβισμένα στην δίνη της φτώχειας και του πολέμου.
Αυτή η “μπίζνα” που δουλεύει πάνω στα κακοποιημένα σώματα φτωχών γυναικών της τάξης μας κρύβει από πίσω της όλο το δράμα της φτώχειας και του ξεριζωμού αποτυπώνοντας τελικά τις κυρίαρχες αντιθέσεις του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Κρύβει επίσης και όλο το φάσμα της “καλής” κοινωνίας του νόμου και της τάξης, του κράτους και της μαφίας, σε μια προσπάθεια των διάφορων νταβατζήδων να παράξουν υπεραξία από τις κακοποιημένες ψυχές και τα βιασμένα σώματα. Σώματα που τελικά εμπορευματοποιούνται, αποκτούν αξία και κοστολογούνται στα πλαίσια της διαρκής κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η ίδια η νομιμοποίηση της”σεξεργασίας”, η θεσμοθετημένη νομικά κατοχυρωμένη “εκμετάλλευση της σάρκας” αποτελεί το σύγχρονο δουλεμπόριο της εποχής μας. Δεν νοείται το ανταγωνιστικό κίνημα να υποπέφτει σε αστικές λογικές και δήθεν απόψεις περί αυτοδιάθεσης που το μόνο που κάνουν είναι να οξύνουν τις εκμεταλλευτικές συμπεριφορές. Τέτοιες αντιλήψεις είναι εχθρικές στον αγώνα ενάντια στην έμφυλη καταπίεση και λειτουργούν αποπροσανατολιστικά τόσο για τον ίδιο τον αγώνα της ταξικής χειραφέτησης όσο και της γυναικείας απελευθέρωσης. Όσο επομένως η γυναίκα αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι της πίτας της παραγωγής και όσο η εκμετάλλευση της συνεχίζει να συμπίπτει με την ατομική ιδιοκτησία και το διαχωρισμό της κοινωνίας σε τάξεις, τόσο θα γίνεται όλο και πιο αναγκαίο να τονίζουμε την ασύδωτη φύση του καπιταλιστικού συστήματος.
Στο βαθμό που το γυναικείο ζήτημα αποτελεί μια ακόμα ανισοτιμία, μπροστά στις τόσες άλλες, εξαιτίας του φύλου και του καθεστώτος της ταξικής εκμετάλλευσης, η αντεπίθεση της τάξης μας είναι αναγκαία. Πέρα από λογικές που ταυτίζονται με αστικά ιδεολογήματα και καπιταλιστικά φαντασιακά, πέρα από λογικές ενσωμάτωσης και αφομοίωσης. Γιατί αυτό που είναι βέβαιο και ιστορικά αποδεδειγμένο είναι ότι η εργασία της γυναίκας και των παιδιών αποτελεί αντικείμενο της πιο σκληρής εκμετάλλευσης, αποτελώντας, όπως αναφέρει και ο Μαρξ την τελευταία λέξη της κεφαλαιοκρατικής χρησιμοποίησης. Η αποκαθήλωση της εργατικής τάξης και ο διαχωρισμός της γυναικείας από την ταξική χειραφέτηση είναι ο μοναδικός τρόπος για να αναχαιτιστεί η προλεταριακή επαναστατική τάξη ενώ ο αντιδιαλλεκτισμός αποτελεί μέσο, τρόπο και σκοπό της αστικής τάξης για να ξεχνάμε ότι ο κόσμος, οι αρχές και οι αξίες είναι έννοιες που υφίστανται διαρκή αλλαγή. Μια αλλαγή που θα πυροδοτηθεί από την επαναστατική ταξική προετοιμασία του πρωτοπόρου κομματιού της κοινωνικής βάσης. Γιατί μόνο με αγώνες έρχεται η ρήξη και ηανατροπή.
“Σαν του κυκλώνες είναι τα συμφέροντα σκίζουν την γη και κάθε τι που ζει” (Πάμπλο Νερούδα)
Απέναντι στα συμφέροντα τους και αδιαπραγμάτευτα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, δίπλα στις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας. Δίπλα, μαζί και μέσα στην τάξη μας θα τσακίσουμε αυτή την σάπια κοινωνία για να νικήσουμε εμείς. Με οδηγό τις νίκες του παρελθόντος και σκοπό την κοινωνική επανάσταση, παλεύουμε για να τσακίσουμε στην πράξη το μονοπώλιο της βίας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να χαράξουμε τις δικές μας ταξικές-προλεταριακές νίκες. Νίκες του γυναικείου ταξικού κινήματος για την συντριβή της αστικής τάξης και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Μόνο τότε θα φτιαχτούν πραγματικά οι όροι και οι προϊποθέσεις για την πραγματική γυναικεία απελευθέρωση.
Αλληλεγγύη στους 11 Τούρκους αγωνιστές που πραγματοποιούν απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης που εφαρμόζει σε βάρος τους η ελληνική δικαιοσύνη εκτελώντας τις εντολές του ιμπεριαλισμού και του φασισμού.
Αλληλεγγύη σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους
Προλεταριακός Πυρήνας “Σταματία Κανελλοπούλου”»
