Το «πράσινο» όχημα κοστίζει αρκετά και οι επιτήδειοι το ξέρουν καλά. Στα στενά του κέντρου της πόλης, λαμβάνει χώρα το «ιδιότυπο» παζάρι μεταξύ ιδιοκτητών ποδηλάτων που εκλάπησαν και καταστηματαρχών που πωλούν τα κλεμμένα.
Όσο περισσότερο αυξάνονται οι χρήστες ποδηλάτων τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι κλοπές τους. Υπολογίζεται ότι τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα, οι ποδηλάτες έχουν σχεδόν διπλασιαστεί. Το 1% του πληθυσμού που χρησιμοποιεί καθημερινά το ποδήλατο έγινε 1,8% , ποσοστό αρκετά χαμηλό εν συγκρίσει με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά ενθαρρυντικό δεδομένου ότι στη χώρα μας το αυτοκίνητο έχει γίνει προέκταση του σώματός μας.
Αρκετοί από εμάς συχνά αναφωνούμε «τι ψυχή έχει ένα ποδήλατο;», όταν ακούμε κάποιον γνωστό μας να παραπονιέται ότι έπεσε θύμα κλοπής. Κι όμως, ένα ποδήλατο έχει ακριβή ψυχή, εάν αναλογιστεί κανείς ότι χρειάζεται από 500-1.000 ευρώ, προκειμένου να αποκτήσει ένα πολύ καλό ποδήλατο. Κάποιος που χρησιμοποιεί καθημερινά το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς δεν μπορεί να αρκεστεί στο παιδικό του BMX. Σίγουρα, χρειάζεται ένα δίτροχο αξιόπιστο, με γερά φρένα, καλά λάστιχα, επαρκή φωτισμό, άνετη σέλα κ.λπ. Αυτά κοστίζουν, σαφώς, πολύ λιγότερο από την αγορά ενός μικρού αυτοκινήτου, αλλά αρκετά περισσότερο από όσο ένα απλό ποδήλατο που το χρησιμοποιεί κανείς μόνο για να κάνει τη βόλτα του.
Η Άννα Π. 32 ετών μένει στη Ριζούπολη και, ενώ έχει αυτοκίνητο χρησιμοποιεί καθημερινά το ποδήλατό της για όλες τις μετακινήσεις της. Ή μάλλον το χρησιμοποιούσε. Γιατί πριν από τρεις εβδομάδες τής το έκλεψαν. «Το άφηνα σε μια οικοδομή που υπάρχει κάτω από το σπίτι μου και το κλείδωνα με αλυσίδα σε μια κολόνα. Στην είσοδο της οικοδομής υπάρχει συρματόπλεγμα και το στενό που μένω είναι αδιέξοδο. Είναι αρκετά δύσκολο να μπει κάποιος ξένος στη γειτονιά και να μην τον αντιληφθούμε. Κι όμως, το βράδυ κάποιος μπήκε, έκοψε την αλυσίδα, πήρε το ποδήλατο και έφυγε σαν κύριος. Μάλιστα, μια γειτόνισσα μου είπε ότι είδε κάποιον που φορούσε καπέλο και είχε ένα σακίδιο στην πλάτη να βγαίνει από το στενό πάνω σε ένα ποδήλατο, με τρελή ταχύτητα. Τον τελευταίο μήνα έχουν κλέψει τα ποδήλατα τεσσάρων γνωστών μου» λέει στη zougla.gr η ποδηλάτισσα.
Καθημερινά, κάποιος ποδηλάτης χάνει το μέσο μεταφοράς του. Οι κλοπές έχουν αυξηθεί κατά πολύ και η αστυνομία φαίνεται να μην ασχολείται σοβαρά με το θέμα.
Το κέντρο της Αθήνας-η «λαϊκή» των κλεμμένων
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Γιάννη Κ. 28 ετών, του οποίου έκλεψαν το ποδήλατο το προηγούμενο καλοκαίρι. Ο ίδιος αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, στα καταστήματα μεταχειρισμένων ποδηλάτων, μήπως και το βρει. Και το βρήκε. Πλησίασε, λοιπόν, έναν αστυνομικό που έκανε περιπολία τρία τετράγωνα πιο πάνω και του ζήτησε να τον ακολουθήσει, προκειμένου να πάνε μαζί, για να πάρουν πίσω το ποδήλατό του. «Δηλαδή, θέλεις να έρθω μόνος μου μέσα στο γκέτο, για να πάρεις πίσω το ποδήλατο; Κάνε καταγγελία και μήνυση» του απάντησε ο αστυνομικός και μην τον είδατε… «Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω. Εκεί μέσα είναι άβατο» λέει ο Γιάννης στη zougla.gr και συμπληρώνει: «από την άλλη όμως, ξέρουμε όλοι ότι τα περισσότερα κλεμμένα ποδήλατα καταλήγουν σε αυτά τα μαγαζιά. Και η αστυνομία το ξέρει. Κανείς, όμως, δεν κάνει τίποτα.” Έδώ ο κόσμος καίγεται, εμείς με τα ποδήλατα θα ασχοληθούμε;”. Έτσι σκέφτονται. Εγώ όμως δεν έχω να δώσω άλλα 800 ευρώ, για να πάρω καινούργιο ποδήλατο».
Η αλήθεια είναι ότι οι δρόμοι του κέντρου, πίσω και γύρω από το Δημαρχείο, έχουν μετατραπεί σε αγορές κλεμμένων ποδηλάτων. Οι οδοί Γερανίου, Ζήνωνος και Μενάνδρου κατακλύζονται από ποδήλατα κάθε λογής, τα οποία «κλαίνε» οι ιδιοκτήτες τους. Η πραγματικότητα αυτή δεν είναι καινούργια. Εκτυλίσσεται στο κέντρο εδώ και αρκετά χρόνια. Οι ποδηλάτες που γνωρίζουν την κατάσταση ξέρουν ότι η πλειονότητα των κλεμμένων ποδηλάτων καταλήγει ή σε αυτά τα μαγαζιά ή εκτός Αθηνών, σε μαγαζιά της περιφέρειας, όπου τα ποδήλατα πωλούνται ως μεταχειρισμένα και μάλιστα σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Εκεί, άλλωστε, είναι και τα πρώτα σημεία όπου αναζητούν τα χαμένα τους ποδήλατα. Πολλοί, μάλιστα, επειδή γνωρίζουν ότι η αστυνομία δεν ασχολείται και ,προκειμένου να μην αγοράσουν καινούργια, αγοράζουν τα ποδήλατα που τους έχουν κλέψει με 50-150 ευρώ από τους μαγαζάτορες και λένε και «ευχαριστώ». Αφού οι επιτήδειοι τα κλέψουν, τα παραδίδουν στους διάφορους εμπόρους «μεταχειρισμένων» και, ανάλογα με το ποδήλατο, λαμβάνουν ένα ποσό που κυμαίνεται από 50-150 ευρώ. Οι κλεπταποδόχοι, με τη σειρά τους, τα πωλούν σε ακριβότερες τιμές και βγάζουν ακόμη και 400 ευρώ από ένα ποδήλατο που αγόρασαν 50 ευρώ.
Οι αποθήκες της αστυνομίας και του δήμου φιλοξενούν πολλά κλεμμένα ποδήλατα. Οι ιδιοκτήτες τους ίσως τα αναζητούν αλλά δεν γνωρίζουν πού πρέπει να ψάξουν. Π.χ. η αποθήκη της αστυνομίας στην οδό Αρμοδίου 16, πίσω από το δημαρχείο είναι ανοιχτή καθημερινά από τις 9:00-20:00 και όποιος έχει χάσει το ποδήλατό του, ίσως, να το ξαναβρεί. Ωστόσο, βασική προϋπόθεση είναι να έχει δηλώσει την κλοπή στην αστυνομία.
Ποια είναι όμως τα συνηθέστερα μέρη από τα οποία τα ποδήλατα κάνουν φτερά;
Πρώτοι και με διαφορά μάλιστα, έρχονται οι σταθμοί του Μετρό, ειδικά ο σταθμός της Δουκίσσης Πλακεντίας στο Χαλάνδρι. Καθώς στη χώρα μας τα ποδήλατα απαγορεύονται στο Μετρό, οι ιδιοκτήτες τους τα αφήνουν έξω από τους σταθμούς για πολλές ώρες. Συνήθως τα «κλειδώνουν» το πρωί και επιστρέφουν το μεσημέρι, για να τα πάρουν. Την πολύωρη απουσία εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι και με σύνεργά τους κόφτες σπάνε τα λουκέτα ή τις αλυσίδες και εξαφανίζονται με τα ποδήλατα των άλλων.
Οι σταθμοί του ΗΣΑΠ έρχονται δεύτεροι, με προτίμηση τους σταθμούς του Ηρακλείου, του Αμαρουσίου, της Αττικής και της Ν. Ιωνίας. Μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, η μεταφορά ποδηλάτων απαγορευόταν και στον ηλεκτρικό. Πλέον όμως έχει τεθεί σε ισχύ δοκιμαστικό μέτρο, το οποίο επιτρέπει στους ποδηλάτες να μεταφέρουν τα ποδήλατά τους στα βαγόνια του ηλεκτρικού με κάποιους περιορισμούς.
Οι πυλωτές των πολυκατοικιών και οι αυλές των σπιτιών είναι επίσης «αγαπημένα» μέρη των κλεφτών. Σε μια πολυκατοικία, πέραν της έλλειψης χώρου στα διαμερίσματα, είναι ιδιαίτερα κουραστικό να ανεβοκατεβάζει κάποιος το ποδήλατο του καθημερινά. Οι περισσότεροι προτιμούν να τα αφήνουν κλειδωμένα στο ισόγειο ή στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Οι επίδοξοι κλέφτες εκμεταλλεύονται την πολυκοσμία που υπάρχει σε μια πολυκατοικία αλλά και την ευκολία, με την οποία μπορούν να περάσουν στο εσωτερικό της και να κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι. Όπως την κάνουν, άλλωστε, και στις αυλές των σπιτιών, τις βραδινές ώρες.
Tο ποδήλατο του Γιάννη Β. 23ετών δεν ήταν ένα απλό ποδήλατο. Κόστιζε 2.500 ευρώ, καθώς ήταν Mountain Bike για αγώνες: «Το άφηνα κλειδωμένο στη σκάλα της πολυκατοικίας. Μια μέρα πήγα για προπόνηση και, γυρνώντας, δεν το βρήκα. Κυκλοφορούσε ένας άνδρας με έναν «παπί» στο Μαρούσι και κοιτούσε επίμονα σε αυλές και πυλωτές πολυκατοικιών. Μετά από κάποιους μήνες, τον έπιασαν. Διατηρούσε μια αποθήκη στο Ηράκλειο με δεκάδες κλεμμένα ποδήλατα. Το δικό μου δεν το βρήκα ποτέ», εξηγεί στη zougla.gr
Ο Τάσος Π. 27 ετών μένει στην οδό Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια, σε μια παλιά μονοκατοικία. Εδώ και 6 χρόνια κλειδώνει το ποδήλατό του στην αυλή του σπιτιού του. «Μέχρι σήμερα μου έχουν κλέψει 5 ποδήλατα! Κάθε φορά, με τον ίδιο τρόπο. Πηδούν το βράδυ μέσα στην αυλή, εντελώς αθόρυβα, βουτούν το ποδήλατο και βγαίνουν από την μπροστινή πόρτα σαν κύριοι. Την αφήνουν και ανοιχτή μάλιστα! Τι αλυσίδες ασφαλείας έχω πάρει, τι λουκέτα για μηχανές… Δεν τους σταματά τίποτα. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες κλέφτες ποδηλάτων. Πιστεύω, μάλιστα, ότι ξέρουν ότι θα αγοράσω πάλι καινούργιο ποδήλατο, οπότε παραμονεύουν για την επόμενη κλεψιά. Το τελευταίο ποδήλατο μου το έκλεψαν τον Αύγουστο και κόστιζε 750 ευρώ» δηλώνει στη zougla.gr
Ένα καλό ποδήλατο ισούται με ένα καλό «μεροκάματο» για αρκετές κατηγορίες ανθρώπων που αναζητούν άμεσα χρήματα. Λαθρομετανάστες, τοξικομανείς και άνεργοι που έχουν παρελθόν μικροκλοπών βάζουν συνήθως στο «μάτι» τα ποδήλατα. Σύμφωνα με τον διαδικτυακό τόπο www.fietsendiefstal.nl ο οποίος δημιουργήθηκε για την καταπολέμηση των κλοπών ποδηλάτων, 40% των δραστών είναι επαγγελματίες κλέφτες, 30% είναι χρήστες ναρκωτικών και 30% είναι ευκαιριακοί κλέφτες. 
