Απορρίφθηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας η αίτηση που είχαν καταθέσει απόστρατοι αξιωματικοί του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας για το θέμα της καταβολής του εφάπαξ χρηματικού ποσού, που καλύπτει τη διαφορά μεταξύ των συντάξεων που δικαιούνταν να λάβουν, βάσει των ειδικών μισθολογικών διατάξεων και εκείνων που τους καταβλήθηκαν, το διάστημα μεταξύ των μνημονιακών νόμων, από το 2012 έως το 2016.
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας οι οποίες ζητούσαν την ακύρωση της υπ΄ αριθμ. 170285/0092/5-12-2018 κοινής απόφασης των υπουργών Εργασίας και Οικονομικών για την «καταβολή εφάπαξ χρηματικού ποσού στα πρόσωπα του άρθρου 15 του ν. 4575/2018», κατά το μέρος που αφενός το καταβαλλόμενο σε αυτούς (βάσει του νόμου 4575/2018), εφάπαξ χρηματικό ποσό υπολογίζεται μέχρι το χρονικό σημείο υπαγωγής αυτών στις διατάξεις του νόμου 4387/2016 και αφετέρου το ποσό αυτό δεν λαμβάνεται υπόψη για τον επανυπολογισμό και την αναπροσαρμογή των συντάξεών τους κατά το άρθρο 14 του ν. 4387/2016.
Στο σκεπτικό της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου αναφέρεται: «Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 14 παρ. 3 περ. β του ν. 4387/2016, καταργήθηκε η ρήτρα αναπροσαρμογής των συντάξεων, μεταξύ άλλων, των αποστράτων των ενόπλων δυνάμεων λόγω τροποποίησης των μισθολογικών διατάξεων που ισχύουν κάθε φορά για τους εν ενεργεία στρατιωτικούς, η οποία προβλεπόταν στο άρθρο 34 παρ.3 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ.169/2007, Α΄210), καταργείται. Εξάλλου, εκ της συμμορφώσεως προς την 1128/2016 ακυρωτική απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, με την οποία κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι ρυθμίσεις μισθολογικής αποκατάστασης των εν ενεργεία στρατιωτικών του άρθρου 86 του ν. 4307/2014, ναι μεν απορρέουν συνταξιοδοτικής φύσεως συνέπειες με βάση την ρήτρα αναπροσαρμογής των συντάξεων, από τις οποίες επωφελούνται οι απόστρατοι, στην ανωτέρω, όμως, ακυρωτική απόφαση δεν διατυπώνεται κρίση σχετικά με τη συνταγματική κατοχύρωση της σύνδεσης των συντάξιμων αποδοχών των απόστρατων με τον αντίστοιχο μισθό ενεργείας, η οποία είχε θεσπιστεί νομοθετικά, και, συνεπώς, από το δεδικασμένο της ως άνω απόφασης δεν προκύπτει υποχρέωση διατήρησης της ως άνω ρήτρας αναπροσαρμογής. Άλλωστε, η ως άνω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 3 περ. β του ν. 4387/2016, θεσπισθείσα πριν από τη δημοσίευση της 1128/2016 αποφάσεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, συνιστά αφηρημένη ρύθμιση με πάγιο χαρακτήρα εντασσόμενη στο πλέγμα των ρυθμίσεων του ν. 4387/2016 και, πάντως, δεν προκύπτει ότι εισήχθη για να καταστήσει εν μέρει ανενεργή την υποχρέωση συμμορφώσεως προς την ανωτέρω απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου. Ως εκ τούτου, οι προεκτεθείσες διατάξεις του ν. 4387/2016 οριοθετούν την εκ της 1128/2016 αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας υποχρέωση συμμορφώσεως, περιορίζοντας νομίμως την υποχρέωση αυτή έως το χρόνο κατάργησης της ρήτρας αναπροσαρμογής των συντάξεων των αποστράτων με βάση τις αποδοχές των ενεργεία στρατιωτικών και υπαγωγής τους στις συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις του ν. 4387/2016.
Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η διάταξη του άρθρου 15 παρ.3 του ν. 4575/2018, σύμφωνα με την οποία η καταβολή του προβλεπόμενου στην παράγραφο 1 του ίδιου άρθρου εφάπαξ χρηματικού ποσού δεν επηρεάζει τον επανυπολογισμό-αναπροσαρμογή των καταβαλλόμενων κατά την έναρξη ισχύος του ν. 4387/2016 συντάξεων, έστω και αν περιλαμβάνεται στις διατάξεις του άρθρου 15 του ν.4575/2018, εντάσσεται στο πλέγμα των ρυθμίσεων του προεκτεθέντος άρθρου 14 του συνταξιοδοτικού ν. 4387/2016. Για την εξέταση δε των προβαλλομένων λόγων, που αφορούν την συμφωνία με το Σύνταγμα και το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ της διατάξεως του άρθρου 15 παρ.3 του ν. 4575/2018 ή των ερειδομένων επί της διατάξεως αυτής λόγων ακυρώσεως, απαιτείται εξέταση της ερμηνείας και της συνταγματικότητας των περιλαμβανομένων στον ν.4387/2016 διατάξεων, και ειδικότερα αυτών που αφορούν τον επανυπολογισμό – αναπροσαρμογή των καταβαλλομένων κατά την έναρξη της ισχύος του νόμου αυτού συντάξεων του άρθρου 14 του νόμου αυτού. Δεδομένου όμως ότι η ως άνω διάταξη του άρθρου 15 παρ.3 του ν. 4575/2018, καθώς και οι σχετικές διατάξεις του ν. 4387/2016 δεν εξειδικεύονται με την προσβαλλόμενη Κ.Υ.Α, τυχόν δε ανίσχυρο των ως άνω διατάξεων δεν θα επηρέαζε το κύρος της προσβαλλόμενης ΚΥΑ, η οποία, κατά τα προεκτεθέντα, ρυθμίζει μόνον την καταβολή του εφάπαξ χρηματικού ποσού, οι ανωτέρω προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως απερρίφθησαν ως απαράδεκτοι»
