Σε λυγμούς ξέσπασε καταθέτοντας στη δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη η δεύτερη ηθοποιός που τον καταγγέλλει για απόπειρα βιασμού της, το 2010, στο Θέατρο Μουσούρη. Με ανοιχτές, αυτή τη φορά, τις θύρες, οι δικαστές άκουσαν τη μάρτυρα να περιγράφει τρέμοντας όσα έγιναν, ενώ λίγο αργότερα άρχισε να κλαίει.
Η μάρτυρας, η οποία δεν υπέβαλε αίτημα ώστε η κατάθεσή της να δοθεί κεκλεισμένων των θυρών, είπε, εμφανώς ταραγμένη: «Θα ήθελα να σας πω ότι βρίσκομαι εδώ επειδή αλλιώς σκεφτόμουν πριν από 12 χρόνια και αλλιώς σήμερα. Τελείωσα τη δραματική του Εθνικού Θεάτρου το 2007, ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο, τη μουσική, έκανα σπουδές. Όλη η οικογένειά μου ήταν πολύ υποστηρικτική, μου είχαν εμπιστοσύνη. Με μεγάλωσαν με έναν σωστό τρόπο, κατά τη γνώμη μου. Με ηθικές αρχές. Το 2007 αποφοίτησα από τη Δραματική Σχολή». Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις συνεργασίες της στο θέατρο και στην τηλεόραση.
Συνεχίζοντας, η νεαρή γυναίκα είπε: «Ο πατέρας μου είχε έναν μακρινό ξάδελφο και στην κουβέντα τού αναφέραμε ότι είμαι ηθοποιός. Εκείνος ήταν δικηγόρος, ο πατέρας μου γιατρός στο επάγγελμα. Ο άνθρωπος αυτός μας είπε ότι συστεγάζονταν με τον δικηγόρο της Θεατρικής Εστίας και στην οποία καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν ο Π. Φιλιππίδης. Μου είπε να του δώσω ένα βιογραφικό για να το δώσει στον Φιλιππίδη. Τον ευχαρίστησα που μου άνοιγε αυτή την πόρτα. Μου είπε “θα πω στον Πέτρο ότι είσαι ανιψιά μου για να σε προσέξει, είναι λίγο περίεργος”. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο αυστηρός με τους νέους ηθοποιούς. Δεν ήξερα τίποτα άλλο για εκείνον πέραν του ότι είναι γνωστός και διακεκριμένος ηθοποιός.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα με πήρε τηλέφωνο ο ίδιος ο κ. Φιλιππίδης στο σπίτι μου. Ήμουν μαζί με τον σύντροφό μου. Μου είπε ότι είδε το βιογραφικό μου και με ρώτησε αν είχα δει την παράστασή του στο “Μπακαλόγατο”. Μου είπε ότι με θέλει για αντικατάσταση άλλου ηθοποιού στο έργο. Χάρηκα τόσο πολύ, με κάλεσε στο θέατρο. Πήγα στο θέατρο, υπήρχε πρόσκληση για μένα στο ταμείο. Πριν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι, μου έστειλε μήνυμα και μου έλεγε: “Έμαθα ότι ήρθες, ελπίζω να περάσεις καλά”. Η παράσταση ξεκίνησε και κατά τη διάρκειά της μου απηύθυνε κάποια ατάκα. Αυτό συμβαίνει στο θέατρο. Φτιάχνουν οι ηθοποιοί ένα κλίμα. Μου έστειλε ξανά μήνυμα στο διάλειμμα και με ρώτησε αν περνάω καλά και ότι όταν τελειώσει η παράσταση με περιμένει στο καμαρίνι του. Κατευθύνθηκα, μετά το τέλος στο καμαρίνι του, υπήρχε ουρά από θεατές. Όταν τέλειωσε η ούρα, μπήκα στο καμαρίνι. Ήταν πολύ εγκάρδιος, πριν καθίσω μου ζήτησε να με δει, να βγάλω το παλτό μου να κάνω μια στροφή, το οποίο θεώρησα πολύ φυσιολογικό, αφού θα έκανε αντικατάσταση ρόλου. Μου είπε ότι η κοπέλα που έπαιζε τον ρόλο της “Λίτσας” δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει τον θίασο στη Θεσσαλονίκη και μου πρότεινε να πάω εγώ. Δέχθηκα. Μου είπε να βλέπω την παράσταση και να κάνω μια δυο πρόβες το πολύ.
Έτσι, στην επόμενη παράσταση ήμουν πάλι εκεί για να την παρακολουθήσω. Όλο αυτό κράτησε περίπου μία εβδομάδα. Αφού τελείωνε η παράσταση πήγαινα στο καμαρίνι και μιλάγαμε για την παράσταση, αναλύαμε κάποια πράγματα για τον ρόλο. Μέσα σε αυτό το κλίμα και μέσα στα διάφορα πράγματα που συζητούσαμε του είχα πει ότι έχω σχέση με έναν άνθρωπο και πού μένω. Είχε προσφερθεί να πάει κάποιες φορές να με πάει σπίτι, εγώ του έλεγα ότι έχω αυτοκίνητο -αυτό δεν ήταν αλήθεια- γιατί δεν είχα οικειότητα μαζί του. Μου είχε πει ότι είμαι πολύ όμορφη, ότι ο ρόλος μού ταιριάζει».
Η μάρτυρας λίγο μετά, στις 2 το μεσημέρι, δεν αισθάνθηκε καλά και το δικαστήριο διέκοψε για λίγα λεπτά. Μετά την αποχώρηση της έδρας ξέσπασε σε λυγμούς και οι δικοί της άνθρωποι έσπευσαν δίπλα της, οδηγώντας την εκτός αιθούσης.
