Σειρά αναρτήσεων στο διαδίκτυο, δημοσιεύματα στον έντυπο Τύπο αλλά και τηλεοπτικά ρεπορτάζ αναφέρουν πως «πλούσιοι Τούρκοι αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα για να αποκτήσουν τη “χρυσή βίζα” που τους επιτρέπει την ελεύθερη μετακίνησή τους στις χώρες του Σένγκεν».
Αυτή είναι η μισή εικόνα της πραγματικότητας. Η άλλη μισή αφορά όλους εκείνους τους Τούρκους πολίτες που δεν είναι ιδιαίτερα πλούσιοι, δεν διαθέτουν την άνεση των 250.000 ευρώ για να αγοράσουν ακίνητο και βρίσκονται στην Ελλάδα απλώς για να σωθούν από την αρπάγη Ερντογάν. Αυτοί είναι και οι περισσότεροι.
Είναι αλήθεια πως οι Τούρκοι είναι η τρίτη κατά σειρά εθνική ομάδα που αγόρασε ακίνητα στην Ελλάδα το 2017, μετά τους Ρώσους και τους Κινέζους. Για την απόκτηση άδειας παραμονής στην Ελλάδα για κάθε Τούρκο χρειάζεται η αγορά – επένδυση τουλάχιστον 250.000 ευρώ. Όντως το 2017 δόθηκαν 170 τέτοιες άδειες σε Τούρκους πολίτες, πολύ περισσότερες από τις 30 που είχαν χορηγηθεί το 2016. Παράλληλα, παρατηρήθηκε και μια ενίσχυση του ενδιαφέροντος Τούρκων επενδυτών για την αγορά υποδομών (τουριστικών κυρίως), περισσότερο στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και στη νότιο Αττική καθώς και στη Μύκονο.
Το ζήτημα είναι πως οι πολίτες που στη γειτονική χώρα αντιμετωπίζουν τον υπαρκτό κίνδυνο σύλληψης από τις διωκτικές αρχές της Τουρκίας για πολιτικούς λόγους επιχειρούν να διαφύγουν στην Ελλάδα και από εδώ με κάθε μέσον να μεταβούν στο εξωτερικό ή, αν οι συνθήκες διαβίωσής τους στον ελλαδικό χώρο είναι ικανοποιητικές, να παραμείνουν. Μόνον στη Θεσσαλονίκη ο αριθμός αυτής της κατηγορίας Τούρκων πολιτών ξεπερνά τους 100. Πρόκειται κυρίως για εκπαιδευτικούς, πανεπιστημιακούς, διανοούμενους, καλλιτέχνες, μιας μέσης ηλικίας, άνθρωποι που υπό το καθεστώς διώξεων που έχει επιβάλει ο Ταγίπ Ερντογάν έχουν χάσει τη δουλειά τους, δεν διαθέτουν ιδιαίτερους πόρους για να ζήσουν ή αυτοί οι πόροι επαρκούν για να τους εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ διαβίωσης σε μία χώρα όπως η Ελλάδα.
Ο κυριότερος, ωστόσο, λόγος που έρχονται αφορά στην άμεση γειτνίαση με την Τουρκία, ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι σε θέση να επιστρέψουν. Άλλοι, με περισσότερα χρήματα, σχεδιάζουν την ολοκλήρωση των σπουδών των παιδιών τους (Λύκειο), προκειμένου εν συνεχεία να μπορούν να σπουδάσουν σε κάποια χώρα της Ευρώπης.
Μεταξύ αυτών των ανθρώπων είναι και αρκετοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι δεν κατάφεραν εξαρχής (καλοκαίρι του 2016) να διαφύγουν στις ΗΠΑ, στον Καναδά και σε κάποια χώρα της κεντρικής Ευρώπης.
Οι πλουσιότεροι εξ αυτής της κατηγορίας πολιτικών φυγάδων καταλήγουν στη λύση της αγοράς ενός ακινήτου, κατά προτίμηση στο Παλαιό Φάληρο, όπου οι τιμές έχουν αυξηθεί κάθετα το 2017, όπως δηλώνουν οι τοπικοί μεσίτες. Με την αγορά αυτή και το αντίτιμο των τουλάχιστον 250.000 ευρώ προμηθεύονται και την άδεια παραμονής, η οποία διευκολύνει βεβαίως τη δυνατότητα μετακίνησής τους στην Ευρώπη.
Παρατηρούνται ωστόσο και φαινόμενα όπου πολίτες από την Τουρκία αγοράζουν ή νοικιάζουν μία φθηνή κατοικία στην Κυψέλη ή στο ΠαγκράτιΠαρατηρούνται ωστόσο και φαινόμενα όπου πολίτες από την Τουρκία αγοράζουν ή νοικιάζουν μία φθηνή κατοικία στην Κυψέλη ή στο Παγκράτι, ένα δυάρι ή ακόμη και γκαρσονιέρα, προκειμένου να διαθέτουν ένα «καταφύγιο» σε ώρα ανάγκης, αν υποχρεωθούν δηλαδή για πολιτικούς λόγους να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.
Με λίγα λόγια, η γενικόλογη και χωρίς βάση διαπίστωση «πλούσιοι Τούρκοι αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα για τη βίζα» μάλλον λειτουργεί ξενοφοβικά και απειλητικά παρά εκφράζει την πραγματική ανάγκη ανθρώπων στη γειτονική χώρα που αντιμετωπίζουν σοβαρό ζήτημα προσωπικής ασφάλειας αλλά και ενίοτε επιβίωσης.
Όντως, η «κοινότητα» Τούρκων πολιτικών φυγάδων που ζουν στην Ελλάδα (Αθήνα – Θεσσαλονίκη) είτε ως φιλοξενούμενοι είτε παραμένουν σε καθεστώς ημιδιαμονής, ή ως μόνιμοι πια κάτοικοι, διογκώνεται σταθερά. Στον αριθμό αυτών των ανθρώπων προστίθενται και εκείνοι οι οποίοι πηγαινοέρχονται. Ορισμένοι σχεδιάζουν να δραστηριοποιηθούν και επαγγελματικά. Άλλοι, πολύ λιγότεροι, έχουν ήδη καταφέρει να στήσουν κάποια επιχείρηση. Ένας ελάχιστος αριθμός, μετρημένοι στα δάκτυλα, είναι κάποιοι πανεπιστημιακοί που έχουν τη δυνατότητα συνεργασίας – διδασκαλίας σε ελληνικά και κυπριακά πανεπιστημιακά ιδρύματα. Όσο περνά ο καιρός και τα πράγματα στην Τουρκία θα γίνονται δυσκολότερα, τόσο ο αριθμός αυτής της κατηγορίας ανθρώπων θα βρίσκουν καταφύγιο, πρόσκαιρο ή μονιμότερο, στην Ελλάδα.
