Περίπου 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με δυσεπίλυτα προβλήματα διαθεσιμότητας και ποιότητας νερού, παγκοσμίως, ενώ οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ποικίλες, για τα αποθέματα των υδάτινων πόρων.
Η 22η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από τον Ο.Η.Ε. ως «Παγκόσμια Ημέρα του Νερού» και, παρά τις πολιτικές που εφαρμόζονται για την εξοικονόμηση και την ποιοτική αναβάθμιση των υδάτινων πόρων, η κατάσταση που καταγράφεται παραμένει ζοφερή.
Το καθαρό νερό εξελίσσεται σε είδος πολυτελείας, ενώ αναμένεται να γίνει ακόμη σπανιότερο εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, ιδιαιτέρως δε στην ευάλωτη περιοχή της μεσογειακής λεκάνης.
Στην Ελλάδα, το κύριο πρόβλημα εντοπίζεται στην έλλειψη διαχειριστικών πρακτικών και την υπερκατανάλωση, που οφείλεται στην ανυπαρξία ορθολογικής χρήσης.
Η μέση ημερήσια κατανάλωση νερού ανά άτομο ανέρχεται στα 1.451 κυβικά μέτρα, τη στιγμή που θα μπορούσε να μειωθεί στα 501 με την υιοθέτηση καλών πρακτικών και την αλλαγή τεχνολογιών μέσα στις κατοικίες.
Τη μερίδα του λέοντος της κατανάλωσης στην Ελλάδα κατέχει, βέβαια, η γεωργία, με ποσοστό που φτάνει το 80%, με κατεξοχήν υδροβόρες καλλιέργειες.
Παράλληλα, ο τουρισμός, η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, δεν στηρίζεται σε βιώσιμες και ορθές πρακτικές, γεγονός που επιβαρύνει περαιτέρω ήδη ευάλωτες περιοχές, όπως τα νησιά, που χαρακτηρίζονται από περιορισμένη διαθεσιμότητα υδάτινων πόρων. Οι απώλειες, λόγω της παλαιότητας των δικτύων, είναι πολύ υψηλές και σε κάποιες περιπτώσεις ανέρχονται έως και το 50%.
Οι πιθανές επιπτώσεις των συνεχιζόμενων κλιματικών αλλαγών στους υδάτινους πόρους και τα επαπειλούμενα ξηρά έτη δημιουργούν αυξημένες προκλήσεις στην ανάπτυξη και χρήση εναλλακτικών πόρων. Ως μη συμβατικοί υδάτινοι πόροι αναφέρονται συνήθως το αφαλατωμένο νερό, οι εκροές των επεξεργασμένων αστικών υγρών αποβλήτων, τα υφάλμυρα νερά και τα νερά στράγγισης. Η χρήση αυτών των πόρων θεωρείται από τα πιο αποτελεσματικά και άμεσα μέτρα αντιμετώπισης των επαπειλούμενων ξηρασιών.
