Δημόσια νοσοκομεία, πολεοδομίες, εφορίες, ΙΚΑ και νομαρχίες αποτελούν τις εστίες μικρο-διαφθοράς για τον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, ενώ στον ιδιωτικό «βασίλεια» διαφθοράς αποτελούν ιατροί, δικηγόροι, τράπεζες, σχολές οδηγών, ΚΤΕΟ και εμπλεκόμενοι στον κατασκευαστικό τομέα.
Το κόστος της διαφθοράς εκτιμάται σε 790 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με έρευνα της Public Issue για λογαριασμό της «Διεθνούς Διαφάνειας-Ελλάς».
Την ώρα που η διαφορά στον δημόσιο τομέα παρουσιάζει ελαφρά μείωση (από 9,3% έναντι 9,5%) εν συγκρίσει με το 2009, στον ιδιωτικό δείχνει να γνωρίζει σταδιακή αύξηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2009 το ποσοστό των νοικοκυριών που κατήγγειλε περιστατικά διαφθοράς στον ιδιωτικό τομέα έφτασε το 5,3%, από 4,4% το 2007.
Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Public Issue, Γιάννη Μαυρή, η μέση τιμή για το «λάδωμα»
στον δημόσιο τομέα ανέρχεται σε 1.355 ευρώ και στον ιδιωτικό σε 1.671 ευρώ.
Τα περιστατικά αφορούν κατά 60,7% στον δημόσιο τομέα, κατά 31,1% στον ιδιωτικό και κατά 8,1% είναι συνδυασμένα με τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα.
Το 97% των ερωτώμενων δηλώνει ότι θα δώσει χρήματα, για να περάσει τις εξετάσεις για την άδεια οδήγησης, ποσοστό 96% διατίθεται να δώσει χρήματα σε εφοριακό, για να τακτοποιήσει τα χρέη του, σε υπάλληλο της πολεοδομίας, για να αποκτήσει οικοδομική άδεια, σε αστυνομικό, για να μη δώσει κλήση και σε ΚΤΕΟ, για να «περάσει» το αυτοκίνητό του.
Την ίδια στιγμή, όμως, το ίδιο 98,7% ζητά να εφαρμόζονται οι νόμοι, το 96% να τιμωρούνται αυστηρά όσοι πιάνονται να παίρνουν «μίζες» ή «φακελάκια», το 88% να εφαρμόζεται πραγματικά το «πόθεν έσχες» για τους δημοσίους υπαλλήλους, το 84% να καθιερωθεί κώδικας επαφής και συμπεριφοράς για τους δημοσίους υπαλλήλους, το 73% να γίνουν ενημερωτικές εκστρατείες κατά της διαφθοράς κ.λπ.
