Αναξιοκρατία, αριβισμός, ιδιοτέλεια, ανεπάρκεια και αρνησιδικία είναι μερικά από τα «σημεία και τέρατα» που χαρακτηρίζουν τις τελευταίες δεκαετίες τον ευαίσθητο χώρο της ελληνικής Δικαιοσύνης.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Αυτούς τους βαρείς χαρακτηρισμούς για τη δικαστική εξουσία δεν τους διατυπώνει ο οποιοσδήποτε, αλλά ένας πρώην ανώτατος δικαστής, προσφέροντας έτσι ίσως τη μεγαλύτερη υπηρεσία στην ίδια τη Δικαιοσύνη.

Έπειτα από 41 χρόνια ευδόκιμη υπηρεσία στο ύψιστο αυτό λειτούργημα του δικαστή, ο πρώην Α΄ αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννης Παπανικολάου, σε μία συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον «Κόσμο του Επενδυτή», αποκάλυψε το σημερινό απαξιωμένο πρόσωπο της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Ο κ. Παπανικολάου σημείωσε ότι η Δικαιοσύνη, ως θεσμός της Δημοκρατίας, διέρχεται τη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε ποτέ στα τελευταία πενήντα χρόνια, βαρύτατα τραυματισμένη από φαινόμενα διαφθοράς, σήψης, αναποτελεσματικότητας και αρνησιδικίας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

«Αισθάνομαι άφατη λύπη για την παρακμή και την κατάπτωση της Δικαιοσύνης της πατρίδας μου, αλλά και οργή και αγανάκτηση για τις νοοτροπίες και συμπεριφορές αρκετών δικαστικών λειτουργών, όπως τα σχετικά περιστατικά, προσωποποιημένα, τα έχω καταγράψει με οδύνη σε σωρεία επίσημων εγγράφων μου» εξήγησε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, στη συνέντευξή του, ο κ. Παπανικολάου ανέφερε ότι έχει δεχθεί πιέσεις και απειλές από ιεραρχικά ανωτέρους του, προκειμένου να εκδοθούν αποφάσεις που να ωφελούν συγκεκριμένους διαδίκους.

«Όταν δεν συμμορφώθηκα στις πιέσεις, με προσφορά ανταλλάγματος κατάληψης υψηλής θέσης ιεραρχικά ανωτέρου μου, για να παραβώ τη συνείδησή μου κατά την έκφραση της δικανικής μου κρίσης, γιατί αυτός είχε, όπως μου είπε, “προσωπικό λόγο’’ να εκδοθεί απόφαση υπέρ του άλλου διαδίκου και αρνήθηκα σχετικώς, εισέπραξα την απειλητική του φράση: “Τότε θα σε πολεμήσω”. Και ναι μεν με “πολέμησε” και με νίκησε στην πρώτη μάχη, αλλά τελικά κέρδισα την τελευταία μάχη και τον πόλεμο, γιατί επικράτησε η γνώμη μου στην υπόθεση αυτή» υπογράμμισε.


Νέα στοιχεία για το ζεύγος των δικαστών

Την ίδια ώρα, οσμές παραδικαστικού σκανδάλου αναδίδονται από τα όσα συνέβησαν το 2009 στη δίκη του μητροπολίτη Ελασσόνας Βασίλειου, ο οποίος κατηγορούνταν ότι το 2005 παρενέβη αυθαίρετα σ’ ένα κηρυγμένο με ΦΕΚ βυζαντινό μνημείο του 18ου αιώνα, το οποίο αποτελούσε μέρος ενός μοναστικού συνόλου.

Ειδικότερα, ο μητροπολίτης Ελασσόνας φερόταν να έχει κατεδαφίσει την τοξωτή κιονοστοιχία στη Μονή Αγίας Τριάδας Λιβαδίου, χωρίς όμως πριν να ενημερώσει, ως όφειλε, τους αρμόδιους φορείς.

Η υπόθεση έφθασε στη Δικαιοσύνη και η δίκη ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2009 στο Τριμελές Εφετείο Λαρίσης με πρόεδρο έδρας τον κ. Γιώργο Αποστολάκη, καθώς, δεδομένου ότι υπάρχει ειδική δωσιδικία για τους μητροπολίτες, μπορούν να δικαστούν σε πρώτο βαθμό και από εφέτες.

Ο μητροπολίτης κατηγορούνταν για παράβαση του αρχαιολογικού νόμου, εξαιτίας των αλλοιώσεων που, με βάση τις εντολές και τις διαθέσεις του, επήλθαν στη μορφή και στη δομή της Βασιλικής της Μονής Αγίας Τριάδας Λιβαδίου.

Η δίκη ξεκίνησε με την κατάθεση των τεσσάρων πρώτων μαρτύρων, ενώ αμέσως μετά κλήθηκε ο τότε πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Λιβαδίου.

Δεν άφηνε τον μάρτυρα να καταθέσει

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι, μόλις ο μάρτυρας άρχισε να καταθέτει, υπήρξε μία έντονη φραστική αντιπαράθεση μεταξύ του κ. Αποστολάκη και της εισαγγελέως. Ενώ η εισαγγελέας ήθελε να εμβαθύνει στο θέμα και να εξαντλήσει τις ερωτήσεις της προς τον μάρτυρα, ο κ. Αποστολάκης τη διέκοπτε συνεχώς, επιμένοντας σε μία τυπική και εξπρές εξέταση.

Όταν μάλιστα διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε ηγουμενοσυμβούλιο, δηλαδή κάποια ηγουμένη (καθώς ο νόμος ορίζει ότι χρειάζονται πέντε μοναχές τουλάχιστον για να εκλεγεί ηγουμένη, ενώ η Αγία Τριάδα είχε μόνον δύο), τότε ο κ. Αποστολάκης διέκοψε τον μάρτυρα και επέμενε προς τον μητροπολίτη ότι σίγουρα θα έχει ορίσει υπεύθυνη για όλα μια γερόντισσα.

Ο μητροπολίτης απάντησε ναι και η δίκη διεκόπη, προκειμένου ο σεβασμιότατος να βρει και να προσκομίσει το έγγραφο. Όπως είναι λογικό, οι περισσότεροι μάρτυρες δεν κατέθεσαν λόγω της αναβολής.

Αναφορά-κόλαφος

Η δίκη του μητροπολίτη συνεχίστηκε στις 5 Νοεμβρίου 2009. Τα όσα όμως συνέβησαν ήταν τουλάχιστον ύποπτα, αφού στα πρακτικά όλως περιέργως φαίνονταν να έχουν καταθέσει μάρτυρες που στην πρώτη φάση της δίκης δεν είχαν προλάβει να καταθέσουν.

Αυτό προκάλεσε την έντονη αντίδραση του πρώην προέδρου του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης, ο οποίος άρχισε να φωνάζει ότι δεν είναι δυνατόν να παρίσταται για 2η φορά μετακινούμενος από τη Θεσσαλονίκη χωρίς να καταθέσει.

Τότε ο εισαγγελέας, απορημένος, του επέδειξε τα πρακτικά της 1ης δίκης, τα οποία υπέγραφαν ο κ. Αποστολάκης και μία γραμματέας, και όπου -με θαυματουργό τρόπο- ήταν καταγεγραμμένες οι καταθέσεις όλων των μαρτύρων: και αυτών που είχαν καταθέσει και αυτών που δεν είχαν προλάβει. Οι μάρτυρες μάλιστα εμφανίζονταν να έχουν καταθέσει όλοι την ίδια ακριβώς φράση: «Δεν γνωρίζω αν υπάρχει ηγουμενοσυμβούλιο».

Με το πέρας της δίκης, ένας από τους μάρτυρες όμως, μετά τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν με τις καταθέσεις των μαρτύρων, απέστειλε αναφορά-κόλαφο στον Άρειο Πάγο με θέμα «Ζήτημα αλλοίωσης πρακτικών».

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης