Ρεπορτάζ: Πέτρος Κουσουλός, Παναγιώτης Βλαχουτσάκος
19 Ιανουαρίου 2012: Ο υπουργός Οικονομίας και αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος, δηλώνει με αφορμή τη σύλληψη του Χρήστου Παπαχατζή: «Αυτοκάθαρση του ΣΔΟΕ με μεγάλη σημασία».
1η Φεβρουαρίου 2012: Η δημοσιογραφική έρευνα της zougla.gr αποδεικνύει ότι η «υπόθεση Παπαχατζή» είναι απλά η παρανυχίδα. Μια μικρή πληγή της άρρωστης φορολογικής διοίκησης που καλείται να λύσει το ακανθώδες ζήτημα της φοροδιαφυγής στη χώρα μας.
Είναι η πρώτη φορά που το αναγνωστικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να «απολαύσει» τα κατορθώματα ανώτατων στελεχών του ΣΔΟΕ, επιθεωρητών του υπουργείου Οικονομικών, προϊσταμένων ΔΟΥ, εφοριακών, επίορκων υπαλλήλων της κρατικής μηχανής, με ονόματα και διευθύνσεις. Επίσημα έγγραφα που αναφέρουν ακριβείς ημερομηνίες: Ημέρες και ώρες.
Εδώ και λίγες ώρες στην κατοχή της ηλεκτρονικής εφημερίδας βρίσκονται μερικοί «καυτοί» φάκελοι.
Το περιεχόμενό τους -που θα δημοσιευθεί αυτούσιο τις προσεχείς ημέρες- βρίσκεται στη διάθεση των εισαγγελικών Αρχών από τον Ιούνιο του 2010. Έκτοτε διενεργείται έρευνα…
Καταγγέλλων είναι ο Νίκος Κασιμάτης, ο μεγαλύτερος οφειλέτης του Δημοσίου, βάσει της λίστας που δημοσίευσε το υπουργείο Οικονομικών. Καταγγελλόμενα είναι τα «παιδιά του συστήματος».
Όλοι όσοι υπήρξαν φυσικοί αυτουργοί στο colpo grosso που στήθηκε με τις 30 εταιρείες μαϊμού και τα εικονικά τιμολόγια στη Βόρεια –και όχι μόνο- Ελλάδα από τον 59χρονο λογιστή.
Μερικοί από αυτούς σήμερα είναι προϊστάμενοι μεγάλων εφοριών. Άλλοι επιθεωρητές του υπουργείου Οικονομικών. Μερικοί πολιτεύτηκαν. Ορισμένους έχετε την ευκαιρία να τους καμαρώνετε στους τηλεοπτικούς σας δέκτες. Συνηθίζουν να μιλούν για τα προβλήματα της οικονομίας και να εκστομίζουν αερολογίες ακόμη και για ηθικής τάξεως ζητήματα. Αλήθεια, πού βρήκαν αυτοί οι κύριοι την ηθική;
Άπαντες χαίρουν ασυλίας. Κανείς δεν έχει ελεγχθεί. Ίσως ορισμένοι, αυτές τις ώρες τρέχουν να προλάβουν τις «εξελίξεις». Δυστυχώς είναι αργά… Εντός των προσεχών ωρών θα δουν τα ονόματά τους ανηρτημένα. Θα έχουν ενδιαφέρον οι απαντήσεις τους καθώς και ο έλεγχος των περιουσιακών τους στοιχείων.
Οι ταρίφες
Η πρώτη αναφορά του Νίκου Κασιμάτη ενώπιον του προϊσταμένου της εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης έγινε στις 28-5-2010. Εξιστορώντας τον πρότερο βίο του, ο κατάδικος λογιστής αναφέρει την πρώτη επαγγελματική εμπειρία του εργαζόμενος στην εταιρεία «Ιοτέξ Α.Ε.».
«Όταν στα πρώτα στάδια της συνεργασίας μας επιχείρησα ως λογιστής να ρυθμίσω μια συνήθη οικονομική διαφορά που είχε η εταιρία με τη ΦΑΕ στην οποία υπαγόταν, απέτυχα, γιατί κινήθηκα νομίμως και βάσει αυτών που γνώριζα και όριζαν οι σχετικοί Νόμοι», επισημαίνει στις πρώτες σελίδες της αναφοράς του.
Και συνεχίζει αναφέροντας την «ταρίφα» κάλυψης των θέσεων στις νευραλγικές υπηρεσίες. Εκεί αν δεν έπεφτε το «λάδι» δεν γινόταν δουλειά. Λέει ο Κασιμάτης: «Για να καταλάβουν τις θέσεις αυτές, γίνεται έντονος διαγκωνισμός, απαιτούνται γνωριμίες υπηρεσιακών παραγόντων και όχι μόνο, ανάλογα με τη θέση πληρώνουν στον προκάτοχό τους και στους επιθεωρητές μεγάλα ποσά:
Για τη θέση του Διευθυντού της ΦΑΕ 200.000 ευρώ, για τη θέση διευθυντού μερικών προνομιούχων ΔΟΥ 100.000 ευρώ, για τη θέση του επόπτη 80.000 ευρώ και του ελεγκτή 50.000 ευρώ».
Το κόλπο με το ΦΠΑ
Ο Νίκος Κασιμάτης αφιερώνει ολόκληρα «κεφάλαια» στις αναφορές του για το πώς στηνόταν και στήνεται το κόλπο που αφορά την παράνομη επιστροφή ΦΠΑ. Μετρ του είδους, τα είδε και τα έζησε όλα: Καιρός να τα πληροφορηθεί και η κοινή γνώμη.
Τα τρία κύρια χαρακτηριστικά ήταν: Εμπιστοσύνη, εχεμύθεια και «ομερτά». Όποιος δεν τα είχε ή δεν τα έχει δεν «παίζει μπάλα».
Για να επιτευχθεί η κομπίνα της «επιστροφής Φ.Π.Α» από εικονικά τιμολόγια, θα πρέπει να υπάρχει άρρηκτη συνεργασία μεταξύ εφοριακών, στελεχών του Σ.Δ.Ο.Ε. και επιχειρηματιών.
Το «colpo grosso» απαιτούσε απόλυτη εμπιστοσύνη και συνεργασία των υπευθύνων της Δ.Ο.Υ. με άτομο της απολύτου εμπιστοσύνης τους, συνήθως λογιστή, ή με τον υπεύθυνο κάθε κυκλώματος, ο οποίος ήταν ήδη δοκιμασμένος και φερέγγυος.
Για να μην υπάρξει περίπτωση αποκαλύψεως του συστήματος, οι εφοριακοί, σύμφωνα με τον Κασιμάτη, δεν έδειχναν εμπιστοσύνη σε καθένα επιχειρηματία, αλλά σε πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης τους το οποίο έπαιζε το ρόλο μεσολαβητή.
Μόνο με τη σύσταση των έμπιστων αυτών προσώπων μπορούσαν να εμπιστευθούν κάποιο νεοεισερχόμενο στο σύστημα. Οι συνωμοτικοί κανόνες τηρούντο με ευλάβεια προς αποφυγή αποκαλύψεως του κυκλώματος.
Ο εικονικός έλεγχος
Όταν ένας επιχειρηματίας ή επιχείρηση αιτείτο την επιστροφή Φ.Π.Α. «για εξαγωγές που δήθεν πραγματοποίησε» σε χώρες της Ε.Ε. ή σε άλλες εκτός αυτής, έπρεπε να καταθέσει αίτηση προς την αρμόδια ΔΟΥ, με την οποία ζητούσε την επιστροφή, προσκομίζοντας συγχρόνως και τα απαραίτητα δικαιολογητικά.
Η αίτηση θα έπρεπε να πρωτοκολληθεί, να γραφτεί στο μητρώο των επιχειρήσεων που δικαιούνταν Φ.Π.Α. και να ανοίξει καρτέλα.
Στη συνέχεια ο φάκελος θα έπρεπε να παραδοθεί στον προϊστάμενο του γραφείου Φ.Π.Α. και να αρχίσει ο έλεγχος από τέσσερις υπαλλήλους της αρμόδιας ΔΟΥ, οι οποίοι μετέβαιναν στην έδρα της επιχειρήσεως.
Ωστόσο, τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβαινε…
Στην αναφορά του ο κ. Κασιμάτης αποκαλύπτει: «Σε όλες τις περιπτώσεις που δεν υπήρχαν πραγματικές εξαγωγές, δεν εφαρμοζόταν το παραμικρό, η έγκριση γινόταν αμέσως, όπως αμέσως εκταμιεύονταν και τα χρήματα. Αντιθέτως, όταν η εξαγωγή ήταν πραγματική, ο έλεγχος ήταν σχολαστικός και ουσιαστικός, διαρκούσε ημέρες και η εκταμίευση γινόταν μετά από μήνες».
Στις περιπτώσεις που δεν υπήρχαν πραγματικές εξαγωγές, δεν μετέβαινε συνεργείο ελέγχου στην έδρα της επιχειρήσεως, αφού στην ουσία δεν υπήρχε επιχείρηση παρά μόνο ένα μικρό γραφείο, το οποίο, σύμφωνα με την αναφορά, είχε εμβαδό 12-15 τ.μ. και αυτό μόνο για τους δύο πρώτους μήνες και μάλιστα χωρίς τηλέφωνο και ηλεκτρικό ρεύμα.
Φυσικά, δεν γινόταν έλεγχος εξόδων, ούτε έλεγχος των τιμολογίων αφού ήταν εικονικά και βεβαίως δεν γινόταν έλεγχος των βιβλίων καθώς ήταν λευκά, χωρίς υπογραφές. Με λίγα λόγια όλα ήταν παράνομα και εικονικά…
Επιχειρηματίες – φαντάσματα
Ενδεικτικό της σύμπραξης των εφοριακών και των ιδιωτών είναι η καταγγελία Κασιμάτη ότι στις παράνομες αιτήσεις για επιστροφή Φ.Π.Α. δεν αναγραφόταν ποτέ ο αριθμός τηλεφώνου του επιχειρηματία αφού δεν υπήρχε επιχείρηση ενώ το αιτούμενο ποσό επιστροφής τις περισσότερες φορές δεν το ανέγραφε ο αιτών, αλλά οι ίδιοι οι εφοριακοί!
«Όπου υπήρξε παράνομη επιστροφή Φ.Π.Α. σε ιδιώτες, υπήρξε συγχρόνως και παράνομη συμπεριφορά εφοριακών. Όπου υπήρξε παράνομη επιστροφή Φ.Π.Α., υπήρξε απαραιτήτως διανομή του, συνήθως 60% – 40% μεταξύ ιδιωτών και εφοριακών αντίστοιχα. Το δε 10% του επιστρεφόμενου μετά τον τελικό έλεγχο Φ.Π.Α. το κρατούσαν πάντοτε εξ’ ολοκλήρου οι εφοριακοί, με αποτέλεσμα το ποσοστό τους να ανέρχεται τελικώς σε 50%. Η μία πλευρά ήθελε τη συνεργασία της άλλης, γιατί διαφορετικά η επιστροφή του Φ.Π.Α. ήταν αδύνατη», αναφέρεται.
Το ρεπορτάζ συνεχίζεται…
