Με το δύσκολο θέμα της «κάθαρσης» της πολιτικής ζωής, μέσα από τη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου, επιχειρεί να φωτίσει το βιβλίο του Αντώνη Βγόντζα, το οποίο παρουσίασαν σήμερα οι εκδόσεις Λιβάνη με τίτλο «Η Δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου – 20 χρόνια μετά την παραπομπή».
Στο οπισθόφυλλο της έκδοσης επισημαίνεται ότι «το βιβλίο καλύπτει μια ολόκληρη εποχή. Δεν περιορίζεται μόνο στην παραπομπή και δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου. Εντάσσει και τα δύο αυτά κορυφαία γεγονότα στο ιστορικό τους πλαίσιο.
Πρόκειται για μοναδικό δικαιοπολιτικό φαινόμενο. Κατηγορούμενος, ένας λαοπρόβλητος πολιτικός ηγέτης. Κατήγοροι, οι πολιτικοί του αντίπαλοι από ασύμπτωτες πολιτικές δυνάμεις. Δεν έχει ιστορικό προηγούμενο η αθώωσή του.
Είκοσι χρόνια μετά την παραπομπή, ο συγγραφέας προτείνει μια ανοιχτή ανάγνωση της δίκης. Με βασικό εργαλείο τις 7.000 σελίδες των επίσημων πρακτικών της δίκης. Όχι, όμως, αποκλειστικά.
Στο τελευταίο μέρος, ο συγγραφέας επιχειρεί την αναμέτρηση με την Ιστορία. Αναδεικνύει τις θεσμικές αδυναμίες της χώρας και την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει κρίσεις. Διατυπώνει το ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει αντίστοιχο όραμα και εξομολογείται το φόβο του για επανάληψη παρόμοιων κρίσεων. Για την αποτροπή τους αναζητά “σοφούς γέροντες” και διατυπώνει τη δική του πρόταση».
Κατά την παρουσίαση, ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός τόνισε ότι «το βιβλίο μας έστειλε 20 χρόνια πίσω, σ’ ένα γεγονός που είχε ενδιαφέρον και παραμένει επίκαιρο και σήμερα με μια άλλη μορφή», προσθέτοντας πως «η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο ήταν άδικη και υπονόμευε την έννοια της κάθαρσης στον πολιτικό βίο και αντί να αποδοθούν ευθύνες για όσα έγιναν μέσα από τη δικαστική διαδικασία, η δίκη μετατράπηκε σε πολιτική».
«Αυτοί, που έστησαν τη δίκη, ΝΔ, ΚΚΕ και εκδοτικά συγκροτήματα της κεντροαριστεράς, τη σκευωρία κατά του Ανδρέα Παπανδρέου ήθελαν να ξεμπερδεύουν μ’ αυτόν», είπε και παράλληλα επέρριψε ευθύνες και στη στάση, που τήρησαν οι πανεπιστημιακοί, οι οποίοι «δεν αγάπησαν ποτέ τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον αντιμετώπισαν με έναν τρόπο βαθιά επαρχιώτικο, παρότι ο ίδιος ήταν καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού».
Αναφερόμενος στα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς, είπε ότι δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν το φαινόμενο Παπανδρέου – ΠΑΣΟΚ και η στάση τους συμπυκνώθηκε στη φράση «μας κλέβει τις ψήφους».
Ο καθηγητής και προσωπικός γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου, Δημήτρης Κρεμαστινός, αναφέρθηκε στη σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου λέγοντας: «Γνώρισα τον Ανδρέα τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του. Περάσαμε δύσκολες ώρες μαζί. Περάσαμε τέσσερις φορές στη μονάδα εντατικής θεραπείας».
Είπε ακόμη ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μια δύσκολη προσωπικότητα, ήταν εσωστρεφής και δύσκολα μπορούσε κάποιος να τον ερμηνεύσει».
Όπως «κατέθεσε» ο κ. Κρεμαστινός, όταν τα ΜΜΕ αναφέρονταν στην προσωπική του ιστορία και ο ίδιος τον ρώτησε αν θα ακολουθήσει την δικαστική οδό για να σταματήσει τα δημοσιεύματα, ο Ανδρέας Παπανδρέου τού είπε:
«Όταν ο πρωθυπουργός σκέφτεται άλλους δρόμους, τότε έχει πάρει διαζύγιο από τη Δημοκρατία».
Για τη σχέση του Ανδρέα Παπανδρέου με τα πανεπιστήμια, είπε ότι «δεν ήθελαν την προσωπικότητά του, γι’ αυτό και κανένα δεν τον τίμησε αν και ήταν καθηγητής σε 15 πανεπιστήμια του εξωτερικού, καθώς τα μέτρα που πήρε τον έφεραν σε προσωπική σύγκρουση με τους πανεπιστημιακούς».
«Το μεγάλο πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι ο τρόπος εκλογής ηγεσίας. Είναι τα πανεπιστήμια της συναλλαγής, αφού οι φοιτητές συμμετέχουν στην εκλογή πρυτάνεων», τόνισε ο καθηγητής Κρεμαστινός.
Μιλώντας για τη δίκη, είπε ότι η διαδικασία είχε πληγώσει βαθιά τον Ανδρέα Παπανδρέου, «ο οποίος προτιμούσε τη φυσική του εξόντωση από την πολιτική», και αυτό που τον απασχολούσε ήταν η υστεροφημία του και ο εθνικός διχασμός που θα προκαλούσε η καταδίκη του ή ο θάνατός του κατά την περίοδο της δίκης.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν άντεχε στην ιδέα ότι θα διδασκόταν στα παιδιά, ως ο μοναδικός πρωθυπουργός της Ελλάδας που φυλακίστηκε για διαφθορά», κατέληξε ο κ. Κρεμαστινός.
Ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Κώστας Σκανδαλίδης αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου λέγοντας ότι είχε το χάρισμα να μπορεί να συγχωρεί και ακόμη και τους εσωκομματικούς του αντιπάλους να τους χρησιμοποιεί στην πολιτική πορεία ως πρωτεργάτες.
«Αυτό που έφερε ξανά τον Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία μετά τη δίκη, ήταν το ιστορικό και πολιτικό του ανάστημα», τόνισε και πρόσθεσε ότι ο Παπανδρέου «ήταν οραματιστής, ήταν αυτός που έδινε τη μάχη του, όχι με γνώμονα την επόμενη μέρα, αλλά την επόμενη δεκαετία».
Ο καθηγητής Νίκος Κοτζιάς αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν τα γεγονότα τα κόμματα της Αριστεράς.
«Η ελληνική Αριστερά που έζησε τους διωγμούς, όφειλε να διδαχθεί από την ιστορία της ότι τον πολιτικό σου αντίπαλο τον αντιμετωπίζεις πολιτικά και όχι νομικά», τόνισε και πρόσθεσε ότι «η Αριστερά αποδείχτηκε ότι δεν ήξερε ιστορία και μάλιστα δεν γνώριζε τη δική της ιστορία και αγνόησε αυτό που ονομάζεται “κοινός νους” και που έφερε τον Ανδρέα Παπανδρέου ξανά στην εξουσία».
Είπε ακόμη ότι «την εποχή που ο κόσμος άλλαζε, η Ελλάδα ασχολιόταν με τη σκανδαλολογία και την υπονόμευση της προσωπικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου, με life style ιστορίες. Σε αυτόν τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης έχουν ευθύνες οι πολιτικές δυνάμεις, που οδήγησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου στο δικαστήριο και στα σχόλια life style».
