Αντίθετη με την απαλλαγή του προπονητή ιστιοπλοΐας από το βιασμό της ανήλικης αθλήτριας του, είναι η εισαγγελέας η οποία άσκησε έφεση κατά τους σκέλους απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας που τον αθώωσε κατά πλειοψηφία από την πράξη αυτή, καταδικάζοντας μόνο για κατάχρηση ανηλίκου σε ασέλγεια, σε 13ετή κάθειρξη.
Έτσι, στη δευτεροβάθμια δίκη του, ο προπονητής θα βρεθεί και πάλι κατηγορούμενος για το βιασμό της αθλήτριας σε ηλικία 12 ετών, όπως είχε αρχικά εισαχθεί η υπόθεση, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να του επιβληθεί βαρύτερη ποινή από αυτή στην οποία καταδικάστηκε, χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
Η εισαγγελέας Εφετών Ιωάννα Τσάλη, στην έφεσή της επικαλείται απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία, για τη στοιχειοθέτηση του βιασμού δεν απαιτείται απαραίτητα η ενεργή αντίσταση του θύματος. Αρκεί δηλ. η πράξη να έγινε, παρά την αντίθετη βούληση του, με την άσκηση σωματικής βίας που εξουδετέρωσε την αντίσταση του. Ακόμα κι αν το θύμα δεν αντιστάθηκε καθόλου στη σωματική βία, στοιχειοθετείται βιασμός λόγω του φόβου να προβάλει αντίσταση ή του αιφνιδιασμού ή ακόμη των εξασθενημένων σωματικών δυνάμεων του ώστε να θεωρεί ανέφικτη ή μάταιη την αντίσταση.
Σύμφωνα με την εισαγγελική λειτουργός, η ανήλικη αθλήτρια ζούσε σε ένα καθεστώς φόβου για τη ζωή τη δική της και της οικογένειάς της από τον κατηγορούμενο ο οποίος την τρομοκρατούσε αλλά και τη χειραγωγούσε απόλυτα. Από το 2010, όπως αναφέρει η εισαγγελέας, ο προπονητής, ασκούσε βία σωματική και λεκτική στο κορίτσι και το απειλούσε ότι εάν μιλούσε, θα σκοτώσει το ίδιο ή την οικογένειά του.
Έτσι, η παθούσα που ήταν ακόμη παιδί, παρότι αρχικά κολακεύτηκε από την προσέγγισή του, λεκτική και σωματική, εν τούτοις γρήγορα ο κατηγορούμενος «την έθεσε σε κατάσταση υπακοής και η ανήλικη λειτουργούσε σε καθεστώς ψυχολογικής πίεσης, φόβου, σύγχυσης και άγχους, χωρίς να μπορεί να του φέρει ασκήσει αντίσταση» Στην πραγματικότητα, χειραγωγήθηκε από τον κατά πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία προπονητή της, σημειώνει η εισαγγελέας η οποία επισημαίνει παράλληλα πως η αθλήτρια «δεν υπέπεσε σε αντιφάσεις αλλά περιέγραψε πραγματικά γεγονότα». Επίσης, όπως επισημαίνει, «δεν προέκυψε ότι είχε κάποιο κίνητρο ή σκοπιμότητα ή όφελος να τον καταγγείλει μετά την πάροδο τόσων ετών, καθώς ελάμβανε και πριν χορηγίες. Εάν ήταν ψευδή τα όσα κατήγγειλε, δεν θα προέβαινε σε εξιστόρηση περιστατικών που την εκθέτουν στο πανελλήνιο»
