Αντιφατικές αποφάσεις από τα ποινικά και αστικά δικαστήρια προκαλούν ηθικά και κυρίως πολιτικά ερωτήματα, δημιουργώντας εύλογες απορίες ως προς την σκοπιμότητά τους σε νομικούς κύκλους για την υπόθεση του βασανιστή επί ημερών της Χούντας, ιατρού, Σταύρου Βρέντζου.
Η υπόθεση αποκαλύφθηκε στις εκπομπές «Ζούγκλα» και «Κίτρινος Τύπος» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, ήδη από την Πέμπτη 4 Μαρτίου 2004, όταν βασανισθέντες στις φυλακές Επταπυργίου της Θεσσαλονίκης κατήγγειλαν ότι είχαν πέσει θύματα του στελέχους του ΠΑΣΟΚ και είχαν βασανιστεί στις στρατιωτικές φυλακές του Γεντί Κουλέ. Η υπόθεση πήρε το δρόμο της Ποινικής Δικαιοσύνης μετά από μηνύσεις που κατέθεσε ο ιατρός και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Κατά τα δικόγραφα, ο μηνυτής και ενάγων στρεφόταν τόσο κατά του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και των καλεσμένων του όσο και του τηλεοπτικού σταθμού που φιλοξενούσε τις εκπομπές «Ζούγκλα» και «Κίτρινος Τύπος».
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι ενώ στο ποινικό σκέλος ο δημοσιογράφος και τα θύματα του Βρέντζου αθωώθηκαν με αμετάκλητες αποφάσεις, στο αστικό σκέλος της υπόθεσης επιδικάστηκε αποζημίωση ύψους 100.000 ευρώ στον ιατρό. Τα 80.000 ευρώ καλείται να πληρώσει ο σταθμός «ΑΛΤΕΡ» και το υπόλοιπο ποσό οι άλλοι εναγόμενοι.
Δικαστικοί κύκλοι και έγκριτοι δικηγόροι εξέφραζαν την απορία τους για το σκεπτικό της απόφασης της δεύτερης αγωγής του Εφετείου Πειραιά, καθώς στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης οι καταγγελίες Βρέντζου περί δυσφήμισής και συκοφάντησής του απορρίφθηκαν, καθώς αποδείχθηκε ότι τόσο οι κατηγορίες των θυμάτων περί βασανισμού όσο και η δημοσιογραφική έρευνα ήταν αληθείς.
Η zougla.gr παρουσιάζει σήμερα την αντιφατική διαδρομή που ακολούθησαν τα ποινικά και τα πολιτικά δικαστήρια.
Ο Σταύρος Βρέντζος μετά από την δημοσιοποίηση των καταγγελιών περί βασανισμού φυλακισμένων της απριλιανής Χούντας κατέθεσε μήνυση, η οποία όμως με εισαγγελική διάταξη αρχειοθετήθηκε καθώς κρίθηκε «κατ’ ουσίαν αβάσιμη».
Εναντίον της εισαγγελικής διάταξης
Ο Βρέντζος άσκησε προσφυγή κατά της εισαγγελικής διάταξης η οποία έγινε δεκτή και ασκήθηκε δίωξη τόσο στο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο όσο και σε τρεις καταγγέλλοντες.
Ωστόσο το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών με το υπ. αριθ. 160/2007 βούλευμα απάλλαξε τους κατηγορούμενους. Το βούλευμα μάλιστα κατέστη αμετάκλητο καθώς ο Βρέντζος και ο πληρεξούσιος δικηγόρος του, Αλέξης Κούγιας, δεν άσκησαν αναίρεση.
Αυτή ήταν η πρώτη δικαίωση για την αλήθεια της δημοσιογραφικής έρευνας αλλά και για τα θύματα του Σταύρου Βρέντζου.
Δείτε το βούλευμα και το πιστοποιητικό του Αρείου Πάγου (πατήστε επάνω στα έγγραφα για να τα δείτε σε μεγέθυνση):
 |
 |
 |
Δεύτερη δικαίωση
Ο Σταύρος Βρέντζος και ο δικηγόρος του όμως επέμεναν καθώς δεν μπόρεσαν προφανώς –ποτέ- να χωνέψουν το γεγονός ότι οι δημοσιογραφικές αποκαλύψεις είχαν ως αποτέλεσμα να μη συμπεριληφθεί στις λίστες του ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές του 2004.
Κατέθεσαν και δεύτερη μήνυση, κατηγορώντας τον δημοσιογράφο αλλά και έξι ακόμη πρόσωπα-καταγγέλοντες για τα αδικήματα της συκοφαντικής δυσφήμισης και της απλής δυσφήμισης κατ’ εξακολούθηση.
Στις 28 Ιανουαρίου 2011 η συγκεκριμένη υπόθεση εκδικάσθηκε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της ταραχώδους ακροαματικής διαδικασίας αποδείχθηκε το αληθές όλων όσων αναφέρθηκαν στις τηλεοπτικές εκπομπές.
Η απόφαση που εκδόθηκε απάλλαξε τους επτά κατηγορούμενους μεταξύ των οποίων και τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο.
Δείτε την απόφαση
 |
 |
Για την ποινική Δικαιοσύνη λοιπόν, ο Σταύρος Βρέντζος συμμετείχε σε βασανισμούς συγκρατούμενων του στις στρατιωτικές φυλακές Θεσσαλονίκης την περίοδο της Χούντας. Η δημοσιογραφική προβολή των καταγγελιών παρουσίασαν μια «κρυφή αλήθεια» την οποία πολλοί επιθυμούσαν να αποκρύψουν.
Η μεγάλη αντίφαση
Το οξύμωρο όμως της υπόθεσης Βρέντζου είναι ότι στην συνέχεια τα αστικά δικαστήρια έκαναν εν μέρει δεκτούς τους ισχυρισμούς του. Η πρωτόδικη απόφαση επιδίκασε ποσό 700.000 ευρώ στον Βρέντζο ενώ η πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Πειραιά κατακρήμνισε την αποζημίωση στο 1/7 του αρχικά επιδικασμένου ποσού.
Είχαν, φυσικά, προηγηθεί τα επεισόδια με μπράβους του γιατρού που είχαν σημειωθεί μετά την εκδίκαση της πρώτης υπόθεσης στην Κρήτη.
Η μεγάλη αντίφαση προκαλεί εύλογα ερωτήματα σε νομικούς κύκλους. Όπως επισημαίνουν έγκριτοι νομικοί, τα αστικά δικαστήρια αν και δεν δεσμεύονται τυπικά εν τούτοις λαμβάνουν κατά κανόνα υπ’όψιν τους τις αποφάσεις και μάλιστα τελεσίδικου χαρακτήρα των ποινικών δικαστηρίων. Πόσο δε μάλλον όταν πρόκειται για υπόθεση που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο και αναφέρεται σε μία εποχή ιδιαίτερης πολιτικής σημασίας όπως αυτήν την Χούντας και όταν πρόκειται για καταγγελίες που αφορούν βασανισμούς πολιτικών κρατουμένων. Η ενοχή του Σταύρου Βρέντζου, ή μάλλον η αποδοχή εκ μέρους των ποινικών δικαστηρίων ότι ο Βρέντζος ήταν βασανιστής, καταδεικνύεται πέραν κάθε αμφιβολίας.
Οι δικαστές αποφάσισαν τελεσίδικα ότι δεν υφίσταται το αδίκημα της συκοφάντησης διότι αντιθέτως ισχύουν οι καταγγελίες περί βασανισμού. Το τι συνέβη και οι δικαστές των αστικών δικαστηρίων δεν έλαβαν υπ’ όψιν τις προηγούμενες αποφάσεις, χρήζει προφανώς ενδελεχούς δημοσιογραφικής έρευνας.
Ασυναρτησίες των Κούγια – Γιανακόπουλου
Οι διαστάσεις που έλαβε το ρεπορτάζ περί της διεξαγόμενης έρευνας για υπόθεση στημένου ποδοσφαιρικού αγώνα (Ξάνθη-ΠΑΟ) με ελεγχόμενους τον αθλητικό παράγοντα και επιχειρηματία, Δημήτρη Γιαννακόπουλο (υιού του Παύλου) και τον γνωστό δικηγόρο Αλέξη Κούγια, προκάλεσαν την μήνιν αμφοτέρων. Επέλεξαν λοιπόν να προχωρήσουν, προβάλλοντας ασυναρτησίες και δήθεν αποκαλύψεις για την δικαστική πορεία της υπόθεσης Βρέντζου.
Ανάρτησαν λοιπόν σε ιστότοπο ιδιοκτησίας Γιαννακόπουλου την… «είδηση» περί δικαίωσης του Βρέντζου και καταδίκης του Τριανταφυλλόπουλου και του «ALTER». Απέκρυψαν επιμελώς τις αθωωτικές αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων και το τελεσίδικο χαρακτήρα τους και διακίνησαν την ψευδή πληροφορία περί εκδικάσεως αποζημίωσης υπέρ του Βρέντζου ύψους 700.000 ευρώ ενώ το ποσό ανέρχεται στις 100.000 ευρώ.
Aς θυμηθούμε αλησμόνητες στιγμές όταν η εκπομπή Ζούγκλα παρουσίαζε το θέμα για τον κ. Βρέντζο και ο κ. Κούγιας παρενέβη… ανορθόδοξα:
Το δικαστικό χρονικό
Ήταν Πέμπτη 4 Μαρτίου του 2004 και ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος φιλοξένησε στην τηλεοπτική εκπομπή «Ζούγκλα» ανθρώπους από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού οι οποίοι είχαν βασανιστεί στις στρατιωτικές φυλακές Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ των βασανιστών αλλά … κρατούμενος τότε, διότι είχε βρίσει πριν τη Χούντα τον βασιλιά, ήταν ο φοιτητής της στρατιωτικής ιατρικής, Σταύρος Βρέντζος.
Αφορμή για να γίνουν οι καταγγελίες στάθηκε η προβολή του κ. Βρέντζου στη τηλεόραση, όπου ορκιζόταν ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Συνεννοήθηκαν όλοι οι βασανισθέντες -άλλος από τη Γαλλία, άλλος από τη Ρόδο, άλλος από την Κέρκυρα- και τον κατήγγειλαν στις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου.
Κατόπιν αυτού, την επόμενη μέρα ο Γιώργος Παπανδρέου τον απομάκρυνε από το ΠΑΣΟΚ γιατί οι καταγγελίες σε βάρος του ήταν συγκεκριμένες και πέραν κάθε αμφισβητήσεως.
Κατόπιν τούτου ο Σταύρος Βρέντζος κατέθεσε ταυτόχρονα μαζί με τον δικηγόρο του, Αλέξη Κούγια, δύο μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση.
Τα ποινικά δικαστήρια έκριναν αμετάκλητα, ότι δεν υπήρξε συκοφαντική δυσφήμηση και απάλλαξε τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τους καταγγέλλοντες (περίπου 15 άτομα) και δέχθηκαν ότι πράγματι ο Σταύρος Βρέντζος είχε πράξει τα όσα είχαν καταγγελθεί.
Ωστόσο ο πρώην βουλευτής κατέθεσε και αγωγή με την οποία ζητούσε θηριώδεις αποζημιώσεις. Η αγωγή δικάστηκε στο Ηράκλειο Κρήτης που είναι και ο τόπος καταγωγής του Βρέντζου.
Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της δίκης ξυλοκοπήθηκαν όλοι οι καταγγέλλοντες από μπράβους με αποτέλεσμα να καταλήξουν στο νοσοκομείο. Μάλιστα, οι μπράβοι καταδικάστηκαν από ποινικό δικαστήριο καθώς διαπιστώθηκε ότι ήταν άτομα που δρούσαν κατ ‘ επάγγελμα στην Κρήτη.
Η απόφαση του αστικού δικαστηρίου εκδόθηκε, επιδικάζοντας (τότε) 700.000 ευρώ ως αποζημίωση στον γιατρό διότι έκρινε ότι τα όσα ελέχθησαν ήταν συκοφαντικά.
Υπεβλήθη έφεση και ζητήθηκε η υπόθεση να δικαστεί στην Αθήνα διότι αν δικαζόταν στη Κρήτη υπήρχε κίνδυνος επεισοδίων. Πράγματι η δίκη σε δεύτερο βαθμό διεξήχθη στο Εφετείο Πειραιά.
Στο δικαστήριο προσκομίστηκαν όλα τα στοιχεία. Έγγραφα, μαρτυρίες καθώς και οι αθωωτικές αποφάσεις από τα ποινικά δικαστήρια. Παρά ταύτα το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση 100.000 ευρώ (από τις 700.000).
