Μάκης Σεριατος
Η Γερμανική κυβέρνηση δεν θέλει να ακούει και δεν βλέπει γύρω της την οργή του Ευρωπαϊκού Νότου.
Τέτοιες μέρες όμως δεν υπάρχει εγώ, υπάρχει μόνο εμείς.
Αυτό είναι το κύριο μήνυμα των Ευρωπαίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και των ηγετών του Νότου. Ζούμε έναν πόλεμο με αόρατο εχθρό τον κορωνοϊό και ορατό τον ίδιο μας τον εαυτό και τη συμπεριφορά μας. Και συμβαίνει σε μια χρονική περίοδο που βρίσκει την ανθρωπότητα προβληματισμένη με την εξέλιξη των προτεραιοτήτων στις αξίες της ανθρώπινης ζωής.
Το ποδοβολητό ενός ατελείωτου όχλου που κυνηγούσε το χρήμα ισοπεδώνοντας στο πέρασμά του κάθε έννοια ήθους ηχούσε σαν αντίλαλος στις περισσότερες ανεπτυγμένες κοινωνίες που μέχρι και οι νόμοι τους, του έδιναν μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή. Και ξαφνικά ο αόρατος εχθρός ο κορωνοϊός μας θύμισε πως τίποτα δεν μπορεί και δεν αξίζει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή. Ο κορωνοϊός δεν κάνει διακρίσεις σε πλούσιους και φτωχούς και όλοι μπροστά στην απειλή του είναι ανίσχυροι και ο ίδιος φόβος τους κυριεύει μπροστά στον θάνατο.
Πόση αξία πραγματικά έχει το χρήμα τέτοιες στιγμές ; Σίγουρα όχι αυτή που του απέδιδε η ανθρωπότητα πριν από την επίθεση του κορωνοϊού. Και σίγουρα πλέον δεν θα ακούγεται γραφικός όποιος υπερασπιζόταν μέχρι χθες πραγματικές αξίες και δεν προσκυνούσε το χρήμα. Και εκείνοι… εκείνοι που μειδίαζαν όταν μιλούσες για τέτοια θέματα και σε αντιμετώπιζαν σαν χαμένο στο παιχνίδι της κυριαρχίας ποιο δάχτυλο θα κουνούν σήμερα απέναντι στους «άλλους»;
Δεν μιλάω για κατάλυση ενός δομημένου κράτους και των κοινωνικών δομών, δεν με αφορούν όσοι αποδίδουν το φταίξιμο στους άλλους, στην κοινωνία, στον Θεό… Μιλάω για όλους μας, για τον επαναπροσδιορισμό από όλους μας της αξιακής αλυσίδας κάθε δομής, κρατικής και κοινωνικής.
Την επόμενη μέρα όποτε κι αν είναι αυτή, το κράτος, η οικονομία και η κοινωνία θα είναι αλλιώς.
Η ανθρωπότητα ελπίζει πως οι ηγέτες της θα βγουν από αυτή την κρίση σοφότεροι.
Οι πολίτες της Ευρώπης δεν θα δεχτούν την λιτότητα του παρελθόντος που εξυπηρετούσε την Τάξη του Χρήματος , θα δεχτούν μόνο ένα νέο ξεκίνημα, μια λιτότητα που δεν θα εξυπηρετεί τα χρέη του παρελθόντος του κάθε κράτους αλλά τον άνθρωπο και τη χαρά της ζωής του σε αυτόν τον πλανήτη. Είναι πολύ πιθανόν να ζήσουμε αλλαγές και στις ισορροπίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αναθεωρηθούν οι σχέσεις των χωρών, όπως αναθεωρούνται όλες οι ανθρώπινες σχέσεις αυτές τις μέρες.
Ίσως με τον χειρότερο τρόπο, αφού οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές είναι τεράστιες, ίσως γυρνώντας το κεφάλι μετά από αυτή την τραγωδία καταφέρει η ανθρωπότητα και οι ηγέτες της να κοιτάξει στα μάτια ένα παιδί και να του χαμογελάσει.
Γιατί αυτό το παιδί, η χαρά και η ελευθερία του είναι ότι αξίζει.
