Τέσσερις κρατούμενοι πέθαναν μέσα σε ένα μήνα στις φυλακές Χανίων λόγω έλλειψης ακόμη και της στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αυτό καταγγέλλει κρατούμενος στο σωφρονιστικό κατάστημα Χανίων, γνωρίζοντας καλά, όπως τονίζει ότι «θα το πληρώσει ακριβά», με επιστολή του που δημοσιεύτηκε στο Δίκτυο Αλληλεγγύης Κρατουμένων.
Κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το ενδεχόμενο να περάσει ο κορωνοϊός και την πόρτα της φυλακής, όπου «το πιο βαρύ φάρμακο είναι το depon», ο κρατούμενος απευθύνει έκκληση στην πολιτεία και δη στη Γ.Γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφία Νικολάου να αντιμετωπίσει τους εγκλείστους ως ανθρώπους. «Δε λέμε να βγούμε έξω, για ότ,ι κάναμε να τιμωρηθούμε κι ας είναι και με το παραπάνω. Αλλά είμαστε άνθρωποι. Και κάποιος μας περιμένει και μας…» τονίζει, στην επιστολή του ο κρατούμενος ο οποίος περιγράφει την «τραγική κατάσταση» που υπάρχει στη φυλακή. «Η λέξη γιατρός, εδώ, σε αυτή τη φυλακή, δεν λέγεται» αναφέρει και προσθέτει πως μπροστά του, πέθανε ένας 33χρονος συγκρατούμενός του. « Βαράγαμε τις πόρτες επί 30 λεπτά και δεν ερχότανε κανείς, μέχρι που ήρθανε, μετά από 40 λεπτά περίπου και ξεψύχησε στην πόρτα, πριν καν βγει από τη φυλακή…», σημειώνει.
Συγκεκριμένα στην επιστολή του ο κρατούμενος αναφέρει:
Δίκτυο Αλληλεγγύης Κρατουμένων
1 Ιουνίου στις 9:52 μ.μ. ·
Επιστολή κρατούμενου απόντος φυλακές Χανίων!
«Ακούει η Γ.Γ Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου;»
29 Μαΐου 2020
“Είμαι κρατούμενος στις Φυλακές Χανίων Κρήτης. Κλείνω 4 χρόνια σε αυτή τη φυλακή και σας αναφέρω, με δικιά μου ευθύνη και ξέρω ότι, θα το πληρώσω ακριβά γι΄αυτά, που θα σας πω. Λοιπόν η κατάσταση είναι τραγική άθλια, δεν ξέρω, αν ξέρω αν υπάρχει ακριβής λέξη, να το περιγράψω.
Πρώτον, σε ένα χώρο, που πρέπει να είναι 30–40 άτομα το πολύ, είναι πάνω από 60 – 70 άτομα.
Δεύτερον, ξέρω ότι δεν φταίει η υπηρεσία, γιατί κι αυτοί εργαζόμενοι είναι και ότι, διαταγή παίρνουν, εκτελούν.
Λοιπόν θα σας μιλήσω συγκεκριμένα, γι΄αυτή τη φυλακή, που βρίσκομαι. Μέσα σε ένα μήνα χαθήκανε 4 άτομα. Η αιτία έλλειψη γιατρού, τουλάχιστον για έναν, που ήμουν παρόν, μπροστά. Ήταν 33 χρονών παλληκάρι…
Βαράγαμε τις πόρτες επί 30 λεπτά και δεν ερχότανε κανείς, μέχρι που ήρθανε, μετά από 40 λεπτά περίπου και ξεψύχησε στην πόρτα, πριν καν βγει από τη φυλακή…
Η λέξη γιατρός, εδώ σε αυτή τη φυλακή, δεν λέγεται. Γιατί δεν υπάρχει. Και μία φορά την εβδομάδα, που έρχεται, ούτε καν εξυπηρετεί. Και δεν τη νοιάζει καθόλου, αν ζεις ή αν πεθαίνεις.
Ξέρω σίγουρα ότι, η συγκεκριμένη γιατρός δουλεύει σε δημόσιο νοσοκομείο, στα Χανιά. Έχει ιατρείο δικό της και ταυτόχρονα έρχεται μια φορά την εβδομάδα… Φάρμακα μηδέν. Ούτε ψυχιατρικά, ούτε παθολογικά. Το πιο βαρύ φάρμακο είναι το depon. Κι αυτό, για κάθε πόνο.. Κεφάλι, στομάχι, πόδι, ότι και να είναι..
Μπορώ να πω πολλά.
Ο θεός να μας φυλάει από την αρρώστια κορωνοιό, κουράγιο που λένε…
Αν πέσει έστω ένα κρούσμα, να το θυμάστε ότι, μέσα σε μια εβδομάδα θα έχουμε 600 άτομα, οι μισοί θα βγούμε με φέρετρο και οι μισοί… σωληνομένοι. Δεν έχετε ιδέα. Συγκεκριμένα, εδώ που βρίσκομαι, σε αυτή την πτέρυγα, το 80% των ανθρώπων είναι μεγάλοι και άρρωστοι, με προβλήματα υγείας και ψυχιατρικά.
Ακούστε και εμάς.
Δεν λέμε να βγούμε έξω, για ό,τι, κάναμε να τιμωρηθούμε κι ας είναι και με το παραπάνω.
Αλλά είμαστε άνθρωποι. Και κάποιος μας περιμένει και μας…
Συγγνώμη, εάν ενόχλησα.
Εύχομαι από καρδιάς, ο θεός να σας προσέχει”».
