Για λόγους δημοσίου συμφέροντος ενέκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας (Τμήμα Αναστολών) την αύξηση του παραβόλου ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, στις αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων για τους διαγωνισμούς δημοσίων έργων και προμηθειών.
Το Τμήμα Αναστολών του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έκρινε ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με ημερ. 4.12.2012 η οποία εκδόθηκε κατ’ εφαρμογή του Μνημονίου ΙΙΙ και προβλέπει την αύξηση του παραβόλου δεν παραβιάζει τις συνταγματικές επιταγές. Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, για να γίνει δεκτή αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων (ΣτΕ, κ.λπ.) στις περιπτώσεις Δημοσίων διαγωνισμών και προμηθειών «πρέπει να κατατεθεί, μέχρι την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως, παράβολο, το ύψος του οποίου ανέρχεται σε ποσοστό 1% της προϋπολογισθείσας αξίας, περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α.».
Για την είσπραξη του επίμαχου παραβόλου, «το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί τις 50.000 ευρώ, εκδίδεται αποκλειστικά διπλότυπο είσπραξης από τις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ.), υπέρ του Ταμείου Χρηματοδοτήσεως Δικαστικών Κτηρίων (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.) και υπέρ του Δημοσίου, σε ποσοστό 60% και 40% του συνολικού ύψους, αντιστοίχως».
Το εν λόγω παράβολο επιστρέφεται στον αιτούντα, εάν γίνει δεκτή η σχετική αίτησης ασφαλιστικών μέτρων από το δικαστήριο. το σχετικό παράβολο επιστρέφεται στον αιτούντα. Η υπόθεση έφτασε στο ΣτΕ, μετά τις προσφυγές δύο Ανώνυμων Εταιρειών που συμμετείχαν σε ανοικτούς Δημόσιους διαγωνισμούς και οι οποίες ζητούν την ακύρωση των αποφάσεων με τις οποίες απορρίφθηκαν οι προσφορές τους ως μη τεχνικά αποδεκτές. Συγκεκριμένα, με τη διαδικασία της πρότυπης δίκης στρέφονται κατά άλλης τρίτης Ανώνυμης Εταιρείας, της «Διαχείρισης Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας». Σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας, η αύξηση του παραβόλου στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων «εξυπηρετεί θεμιτούς σκοπούς δημοσίου συμφέροντος» και η αύξηση κρίνεται πρόσφορος, ενώ είναι μέσα στο πλαίσιο των Συνταγματικών επιταγών. Και αυτό, γιατί όπως αναφέρεται και στο Μνημόνιο ΙΙΙ (κεφάλαιο 2, παράγραφος 2.3.2.) και την εισηγητική έκθεση της Π.Ν.Π. , είναι συχνή η «παρελκυστική τακτική» υποβολής προσφυγών στις δημόσιες συμβάσεις με αποτέλεσμα την μη έγκαιρη ολοκλήρωση των διαγωνιστικών διαδικασιών. H αύξηση του παραβόλου εκτιμάται ότι θα αποθαρρύνει από αβάσιμες και ατεκμηρίωτες προσφυγές στους δημόσιους διαγωνισμούς με μοναδικό σκοπό να κερδηθεί χρόνος και υπάρξει παρακώληση επί μακρόν οποιασδήποτε προόδου των σχετικών διαδικασιών.
Επιμέλεια: Μυρτώ Τσάβαλου
