Ένα πρωινό στο ΙΚΑ της γειτονιάς
Η γραφειοκρατία και οι ατελείωτες ουρές καλά κρατούν στον ασφαλιστικό φορέα του ΙΚΑ. Εκατοντάδες πολιτών εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται καθημερινά και να στριμώχνονται στις ουρές αναμονής των ορόφων του ΙΚΑ, για μια βεβαίωση, για ένα βιβλιάριο Υγείας, για έναν αριθμό ΑΜΚΑ… Αναμονή για να διεκπεραιώσεις από την πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη εργασία.
Το προσωπικό του ΙΚΑ, όπως και όλων των δημόσιων φορέων, φαίνεται πως μειώνεται δραματικά. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι στα περισσότερα ταμεία συναλλαγής με τους πολίτες υπάρχει μόνο ΕΝΑΣ υπάλληλος, που πασχίζει να εξυπηρετήσει δεκάδες ταλαιπωρημένων πολιτών; Βέβαια, η αλήθεια είναι πως προσωπικό υπάρχει, αλλά τη «λάντζα», όπως χαρακτηριστικά αποκαλούν το πόστο της συναλλαγής με τους πολίτες, την κάνουν λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα.
Ένας τέτοιος υπάλληλος, παρέα με έναν ακόμη συνάδελφό του, έδιναν μάχη χθες το πρωί στο υποκατάστημα του ΙΚΑ στον Κεραμεικό, προκειμένου να βοηθήσουν τους πολίτες που περίμεναν έως και 6 ώρες (!) στην ουρά, κρατώντας άλλοτε υπομονετικά και άλλοτε όχι το χαρτάκι με τον αριθμό προτεραιότητας στο χέρι.
«Οι προηγούμενοι συνάδελφοι βγήκαν στη σύνταξη και δεν έχει έρθει κανείς να τους αναπληρώσει» έλεγε χαρακτηριστικά χθες το πρωί υπάλληλος του ΙΚΑ Κεραμεικού. «Να φανταστείς πως ακόμη και ο Προϊστάμενος μας βγήκε στη σύνταξη και έχει έρθει ένας προσωρινός, από άλλη υπηρεσία» συμπλήρωνε ο υπάλληλος, σε μια ύστατη προσπάθεια να κατευνάσει τους εκνευρισμένους πολίτες.
Κι επειδή τον κυκεώνα που λέγεται ΙΚΑ τον έχουμε ζήσει λίγο πολύ όλοι, παραθέτω επακριβώς την χαοτική κατάσταση που επικρατούσε χθες το πρωί στο ΙΚΑ Κεραμεικού και, η οποία, δυστυχώς, παρά τους όποιους εκσυγχρονισμούς, παραμένει ίδια σε όλα τα υποκαταστήματα του φορέα της «ταλαιπωρίας».
«Τρίτη πρωί, 11:30 μπαίνω στο ΙΚΑ Κεραμεικού και κατευθύνομαι στον 4ο όροφο, προκειμένου να βγάλω βιβλιάριο Υγείας. Στη δουλειά, έχω ενημερώσει πως θα αργήσω και φυσικά η κατανόηση είναι αμέριστη, όταν έχεις να κάνεις με το ΙΚΑ. Με το που μπαίνω στο αρμόδιο τμήμα, αντικρίζω περίπου 30 πολίτες, με ύφος απελπισμένου, να κάθονται και να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους. Τα πόστα εξυπηρέτησης είναι τρία, οι υπάλληλοι που βρίσκονται πίσω από αυτά δύο, εκ των οποίων ο ένας ασχολείται αποκλειστικά με τη έκδοση ΑΜΚΑ.
Εντάξει λέω, πόση ώρα θα κάνω; Μια ώρα; Δύο;… Περιμένω, περιμένω, περιμένω… Έχει περάσει μισή ώρα και δεν έχει εξυπηρετηθεί ούτε ένα πολίτης από όσους βρίσκονται στην «αναμονή». «Γιατί τέτοια καθυστέρηση, ρε παιδιά;» ρωτώ… Δεν χρειάστηκε να περιμένω για την απάντηση. Ήρθε μόνη της. «Έπεσε!» ξεφωνίζει ο ένας υπάλληλος.
«Ποιος έπεσε, ρε παιδιά;» ξαναρωτώ… «Το σύστημα, έπεσε. Ποιος να πέσει;» συμπληρώνει ο υπάλληλος. «Γιατί έπεσε, ρε παιδιά;» συνεχίζω τις ακατανόητες απορίες μου. «Καλά πού ζεις;» μου λέει μια κοπέλα δίπλα, η οποία, από ό,τι κατάλαβα, έχει γίνει μόνιμος κάτοικος του ΙΚΑ Κεραμεικού. «Αυτό συμβαίνει τουλάχιστον 2-3 φορές την ημέρα. Πέφτει το σύστημα και ξανάρχεται. Σε μισή ώρα… σε μια ώρα… σε δύο ώρες». «Μα καλά, τι σόι σύστημα είναι αυτό; Υπολειτουργεί; Περιμένουμε που περιμένουμε τόση ώρα, θα παρακαλάμε να επανέλθει και το σύστημα;» ρωτώ τον υπάλληλο.
«ΟΠΣ κυρία, μου ΟΠΣ» μου λέει, «απλώς δεν δουλεύει! Ούτε copy- paste δεν κάνει αυτό το σύστημα. Όλα τα περνάμε αριθμό-αριθμό και γράμμα-γράμμα. Γι’ αυτό κάνουμε 2 ώρες για κάθε υπόθεση» μου ανταπαντά ο υπάλληλος. «Και πότε θα επανέλθει;» τον ξαναρωτώ; «Τι να σου πω μου λέει; Αυτό το ξέρει η εταιρεία του Κόκκαλη που το έφτιαξε και το αρμόδιο τμήμα του ΙΚΑ που το παρέλαβε» με αποστομώνει και ξαναχώνει το πρόσωπό του μέσα στη χαρτούρα που έχει μπροστά του… (σσ: Η Intracom υπέγραψε νέα σύμβαση με το ΙΚΑ για την υποστήριξη της λειτουργίας του ΟΠΣ, ύστερα από ΔΙΕΘΝΗ ανοικτό διαγωνισμό. Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται σε 8.500.000 εκ. ευρώ).
«Ήρθε παιδιά, ήρθε!» ακούγεται μια φωνή γεμάτη ελπίδα ύστερα από ένα τέταρτο. Έχει περάσει μιάμιση ώρα και έχουν εξυπηρετηθεί μόλις 5 άτομα! Για την ακρίβεια τα 3 δεν εξυπηρετήθηκαν, καθώς δεν είχαν όλα τα απαραίτητα -σύμφωνα με το ΙΚΑ- χαρτιά. Έχουν περάσει 2 ώρες κι ακόμη περιμένω. Το ΙΚΑ, επισήμως, έχει κλείσει στις 13:00. Ο κόσμος όμως είναι ακόμη μέσα. Στις δύο ακριβώς κατεβαίνουν ρολά. Ναι, ρολά! Όλες οι υπηρεσίες του ΙΚΑ κλείνουν, οι κυρίες μαζεύουν τις τσάντες τους και οι κύριοι τα σακάκια τους και παίρνουν τον δρόμο για το σπίτι τους, αφήνοντας τους δύο έρμους υπαλλήλους να παλεύουν με τη γραφειοκρατία και να δοκιμάζουν τα νεύρα των πολιτών. «Μα, γιατί δεν λέτε σε κάποιον να κατέβει να βοηθήσει; Να πάμε κι εμείς στις δουλειές μας, στα σπίτια μας;» ρωτώ μια υπάλληλο. «Μακάρι να μπορούσαμε. Είναι αρμοδιότητα άλλου, δεν μπορούμε να ανακατευόμαστε στη δουλειά των συναδέλφων. Αφήστε που δεν γνωρίζουμε και το σύστημα» μου λέει ξερά-κοφτά, αρπάζει το μπουφάν της και εξαφανίζεται…
«Όλοι τη βολή τους κοιτάζουν» μουρμουρίζει ο υπάλληλος. «Κι εγώ κανονικά έπρεπε να έχω κατεβάσει τα ρολά και να σας πω να έρθετε αύριο. Ξέρετε ότι αυτό γίνεται κάθε μέρα; Κανείς δεν έρχεται σε αυτό το πόστο. Όλοι θέλουν την ησυχία τους, όχι να ακούνε «βρισιές» από τους αγανακτισμένους πολίτες. Εγώ τουλάχιστον κάνω το καθήκον μου, δεν θα φύγω, αν δεν εξυπηρετηθείτε όλοι» ανακοινώνει ο υπάλληλος. Και όντως… Δεν έφυγε.
Η ώρα έχει πάει αισίως 15:30. Σε όλο τον όροφο έχουμε μείνει περίπου 6 πολίτες που περιμένουμε ακόμη τη σειρά μας και οι δύο υπάλληλοι που παλεύουν με το σύστημα, με τους αλλοδαπούς που δεν μιλάνε ελληνικά και με την πίεση που τους ασκούν όσοι πρέπει επιτέλους να πάνε και στη δουλειά τους!
Έρχεται η σειρά μου. Πλησιάζω τον υπάλληλο με τον οποίο έχουμε γίνει σχεδόν κολλητοί… Του εξηγώ ότι θέλω να βγάλω βιβλιάριο υγείας. «Πού μένετε» μου λέει; «Στη Ρούμελης» του απαντώ. «Α, δεν υπάγεστε σε εμάς αλλά στο ΙΚΑ Ν. Κόσμου!». Όχι ρε γαμώτο… Η πρώτη βολή ερρίφθη και, από ό,τι βλέπω, θα είναι και χαριστική. «Για να δω τα χαρτιά σας» μου λέει με συμπόνια.
«Ποιος σας είπε να τα φέρετε αυτά; Πού είναι η βεβαίωση διαγραφής σας από το προηγούμενο Ταμείο σας; Πού είναι το πρωτότυπο της ασφάλισης σας στο ΙΚΑ;»…
«Μα στο site του ΙΚΑ δεν αναγράφονται αυτά που μου ζητάτε. Λέει ότι πρέπει να έχω τα χαρτιά που σας έχω φέρει. Για να σιγουρευτώ, μάλιστα, πήρα και τηλέφωνο στο ΙΚΑ και η υπάλληλος που μου απάντησε είπε «ό,τι γράφει στο site». Τι μου ζητάτε τώρα;» τον ρωτώ.
«Κυρία μου, το site του ΙΚΑ έχει να ανανεωθεί δέκα χρόνια! Κι εσείς κοιτάζετε το site; Κι άλλη φορά να κρατάτε το όνομα του υπαλλήλου με τον οποίο μιλήσατε, διότι αυτά που σας είπε είναι μπούρδες! Θα πάρετε αυτά κι αυτά τα χαρτιά και θα πάτε στο υποκατάστημα του Ν. Κόσμου» μου εξηγεί ο υπάλληλος.
«Μα, στο τηλέφωνο μου είπαν ότι υπάγομαι στο ΙΚΑ Κεραμεικού» του λέω. «Κοιτάξτε να δείτε. Η οδός Ρούμελης ανήκει σε δύο υποκαταστήματα. Οι ζυγοί αριθμοί ανήκουν στο ΙΚΑ Κεραμεικού και οι μονοί στο ΙΚΑ Ν. Κόσμου»…
Φτου σου ρε… @#%$^! Έχω χάσει μισή μέρα από τη ζωή μου, από τη δουλειά μου ή από οτιδήποτε άλλο είχα να κάνω, για να περιμένω πάνω από 4 ώρες στο ΙΚΑ, και φεύγω με άδεια χέρια. Τα νεύρα μου τσατάλια… Η γραφειοκρατία σε αυτή τη χώρα είναι ανίκητη. Εάν όμως, λέω εάν… πάω αύριο στο ΙΚΑ Ν. Κόσμου και μου πουν ότι υπάγομαι στο ΙΚΑ Κεραμεικού, θα ακούσετε σύντομα για την οργάνωση «ανΙΚΑνοποίητοι αυτόνομοι ασφαλισμένοι»…
