O “αφελής” εφοπλιστής

Ως έρμαιο των Γερμανών παρουσίασε τον εαυτό του στους ανακριτές ο κατηγορούμενος στην εφοπλιστής Μιχάλης Ματαντός, ο οποίος παραδέχτηκε στην απολογία του, πως από τους λογαριασμούς της εταιρείας του διακινήθηκαν 80 εκατομμύρια ευρώ για την υπόθεση των υποβρυχίων.

Όπως ισχυρίστηκε από τα χρήματα αυτά, ο ίδιος έλαβε 28-29 εκατομμύρια ευρώ και τα 51-52 εκατομμύρια ευρώ πήγαν σε τρίτους. Ο εκπρόσωπος της γερμανικής εταιρείας Ferrostaal στην Ελλάδα, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος με εγγυοδοσία 500.000 ευρώ, μετά τη μαραθώνια απολογία του, υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ πως υπήρξε θύμα της αφέλειάς του αφού όπως είπε, εξαπατήθηκε από τους Γερμανούς οι οποίοι του απέκρυπταν την αληθινή αιτία των χρηματικών καταβολών που έκανε.

«Έχω αναλυτικά αναφερθεί στις Γερμανικές Αρχές για τις συμβάσεις που υπέγραψα με τη FERROSTAAL. Επαναλαμβάνω ότι τον Οκτώβριο του 2003 έγινε για λόγους συμμόρφωσης προς τον ΟΟΣΑ μια νέα συμφωνία με το Βερετέκι όπου αναφερόταν ως ποσοστό της προμήθειας μου το 5%. Τελικά μου καταβλήθηκε περίπου το 2,5% επί της γερμανικής προμήθειας που ανερχόταν σε 1,8 δις περίπου. Έτσι εγώ έλαβα με επιφύλαξη περί τα 28-29 εκατομμύρια ευρώ και έδωσα περίπου 51-52 εκατομμύρια σε τρίτους σύμφωνα με τις εντολές τους», σημείωσε μεταξύ άλλων.

Παράλληλα, απέφυγε να βάλει ευθέως στο «κάδρο» τον Άκη Τσοχατζόπουλο, αν και εμμέσως τον «έδειξε» τον πρώην υπουργό, λέγοντας πως πλέον πιστεύει ότι είναι ο αποδέκτης όλου ή μέρους του 1 εκατ. ευρώ που έλαβε ο άλλοτε στενός συνεργάτης του πρώην υπουργού Γιάννης Μπέλτσιος.

« Η μονότονη και επίμονη άρνηση των πάντων εκ μέρους του κ. Μπέλτσιου κατά την από 18.01.2014 απολογία του, ιδίως δε αναφορικά με την είσπραξη του 1.000.000 ευρώ (340.000.000 δραχμές), προκαλεί εύλογα μεγάλη εντύπωση. Και τούτο, γιατί αφενός μεν εύκολα μπορεί να διαψευσθεί από τους δύο μάρτυρες που διενήργησαν τη μεταφορά των μετρητών στο γραφείο του, αλλά και διότι δεν θα είχε κανέναν λόγο να την αρνηθεί, αν όντως αφορούσε νόμιμη αμοιβή του. Συνεπώς, τείνω να αποδεχθώ ότι όντως τα χρήματα αυτά, εν όλω ή εν μέρει, κατέληξαν στον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Πάντως, σε ό,τι με αφορά, ουδεμία γνώση είχα για την τελική κατάληξη των χρημάτων».

Ο Μ. Ματαντός ισχυρίστηκε πως δεν είχε καμία σχέση με τον Άκη Τσοχατζόπουλο. «Πέραν μιας τυπικής χειραψίας στη σειρά των προσκεκλημένων σε μια δεξίωση το έτος 2002, ποτέ άλλοτε δε συνάντησα τον κ. Τσοχατζόπουλο. Ουδέποτε του υποσχέθηκα οιοδήποτε ωφέλημα, και ουδέποτε του κατέβαλα –άμεσα ή έμμεσα– οιοδήποτε ποσόν».

Ο Μιχάλης Ματαντός υποστήριξε πως το 1 εκατ. ευρώ του Γιάννη Μπέλτσιου παραδόθηκε με σακ βουαγιάζ στο γραφείο του σε μετρητά, όπως είχε απαιτήσει ο ίδιος ο πρώην συνεργάτης του Άκη Τσοχατζόπουλου.

«Κατόπιν σχετικής οδηγίας του κ. Haun, μου ζητήθηκε να καταβάλω στον κ. Μπέλτσιο σε δραχμές το ισόποσον του 1.000.000 ευρώ, ήτοι 340.000.000 δραχμές, και δη σε μετρητά!!! Στο εύλογο ερώτημά μου προς τον κ. Haun, για ποιο λόγο να προβώ σε καταβολή μετρητών, μου απήντησε ότι αυτό είχε απαιτήσει ο ίδιος ο κ. Μπέλτσιος για δική του διευκόλυνση. Πράγματι, ο συνεργάτης μου κ. Αλέξανδρος Παπαντωνίου, μαζί με τον οδηγό μου, κ. Χρήστο Βουρή, μετέβησαν στο υποκατάστημα Πειραιώς της Royal Bank of Scotland, και προέβησαν τη μεν 22.03.2000 σε ανάληψη συνολικού ποσού 70.352.000 δραχμών σε δύο συναλλαγές (31.180.500 και 39.171.500 δραχμές), τη δε 03.04.2000 σε ανάληψη 281.497.500 δραχμών από τον υπ’ αριθμ. 366717GRD011 τραπεζικό λογαριασμό που τηρούσε η “MIE” στην ως άνω τράπεζα. Από το συνολικώς αναληφθέν ποσόν των 351.849.500 δραχμών, ποσόν 340.000.000 δραχμών (το οποίον αντιστοιχούσε σε 1.000.000 ευρώ) τοποθετήθηκε σε ένα μεγάλο μαύρο σακ βουαγιάζ, και απεστάλη την ίδια ημέρα (03.04.2000) με τον οδηγό μου και τον κ. Παπαντωνίου στο γραφείο του κ. Μπέλτσιου στον Παράδεισο Αμαρουσίου, όπου και του παρεδόθη. Αμφότεροι οι ως άνω μάρτυρες, εφόσον κληθούν, θα επιβεβαιώσουν όλα τα ανωτέρω».

Ο Μιχάλης Ματαντός αρνήθηκε ότι ανήκε στον λεγόμενο «κύκλο προσευχής» αφού ο ίδιος ισχυρίστηκε δεν είχε υψηλές γνωριμίες. «Ποτέ δεν ήμουν μέλος της περιβόητης “ΟΜΑΔΑΣ Α” ή του “ΚΥΚΛΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ”. Λάμβανα τις εντολές για τις εκάστοτε πληρωμές από τη “FERROSTAAL” με τη συνήθη αιτιολογία, ότι οι περισσότερες από αυτές προορίζοντο για το μετοχικό κεφάλαιο της ναυτιλιακής εταιρίας στη Σαουδική Αραβία, ιδιοκτησίας του κ. Demirdjian, που θα παρήγγειλε εμπορικά πλοία στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι ποτέ δεν ιδρύθηκε καμία ανάλογη εταιρία Σαουδικής Αραβίας, καθώς και το γεγονός ότι η όλη ιδέα των σκαφών με σημαία Σαουδικής Αραβίας ήταν επινόημα της “FERROSTAAL”/“ΟΜΑΔΑΣ Α” για να με εξαπατήσουν στο να πραγματοποιώ πληρωμές, το συνειδητοποίησα με μεγάλη καθυστέρηση, όταν πλέον η υπόθεση άρχισε να λαμβάνει στον τύπο μορφή “σκανδάλου”, και πάντως πολύ μετά τη λήξη της συνεργασίας μου με τη “FERROSTAAL”».

Επέμεινε πως τις εντολές τις έδιναν οι Γερμανοί για τις καταβολές των χρημάτων αγνοώντας εκείνος τους πραγματικούς σκοπούς τους. «Αξιολογώντας πλέον τα πράγματα εκ των υστέρων, διαπιστώνω μετά λύπης μου ότι ήμουν έρμαιο των κκ. Haun και Mühlenbeck, οι οποίοι αποφάσιζαν τι θα πουν και σε ποιον, εξαπατώντας με κατά τις εκάστοτε περιστάσεις. Με χρησιμοποίησαν και λυπάμαι που δεν αντελήφθην εγκαίρως τον στόχο τους. Υπήρξα, φοβούμαι, αφελής και καλόπιστος.»

Όσο για τις μίζες που φέρονται να δόθηκαν στο Σ. Εμμανουήλ υποστήριξε: «Αυτές οι πληρωμές έγιναν υπό τις οδηγίες της “FERROSTAAL”, και με το ειδικότερο σχόλιο ότι αφορούσαν στα έργα αναβαθμίσεως των Ελληνικών Ναυπηγείων, προκειμένου να καταστούν λειτουργικώς δυνατά να αναλάβουν την κατασκευή των νέων υποβρυχίων και τον εκσυγχρονισμό των ήδη υπαρχόντων. Εικάζω ότι η εταιρεία “INVECO HOLDINGS S.A.” συστήθηκε μόνον και μόνον για να διευκολύνει διάφορες “συναλλαγές” που δεν μπορούσαν να λάβουν χώρα από άλλο εταιρικό σχήμα του κ. Εμμανουήλ. Σε κάθε περίπτωση, εμμένω και πάλι στη θέση μου ότι δεν είχα την παραμικρή υποψία πως οι συγκεκριμένες δύο καταβολές προς την εταιρεία “INVECO” είχαν παράνομο υπόβαθρο… Η τότε πεποίθησή μου περί νομιμότητας των συγκεκριμένων καταβολών βασιζόταν και στο γεγονός ότι ο κ. Εμμανουήλ την περίοδο εκείνη δεν φαινόταν να χρειάζεται κανενός είδους “πίεση” ή “ενίσχυση” για να υποστηρίξει την αλλαγή της κυριότητας των ναυπηγείων. Αντιθέτως, δέχθηκε ασμένως την ανάμειξη των Γερμανών στο ναυπηγείο, μιας και –όπως δήλωνε προς τα έξω– θα έφερναν την απαραίτητη εμπειρία και τεχνογνωσία τους για να βοηθήσουν στην ολοκλήρωση των έργων των υποβρυχίων».

Στους ανακριτές πάντως μίλησε για κινήσεις λογαριασμών που μέχρι χθες ήταν άγνωστες στις αρχές οι οποίες εκτιμάται πως ενδέχεται να οδηγήσουν και σε άλλα πρόσωπα…