Από ψηλά ξεχωρίζουν ως πράσινοι πνεύμονες μέσα στην απεραντοσύνη του μπετόν της Αθήνας.
Εθνικός κήπος και Ζάππειο, το Πεδίο του Άρεως, οι λόφοι του Λυκαβηττού και του Στρέφη είναι οι οάσεις δροσιάς και ηρεμίας στο κέντρο της πόλης, που καλούν για περίπατο μέσα στο πράσινο και τα μονοπάτια, ακολουθώντας μαζί με τα βήματα του επισκέπτη και τα ιστορικά βήματα της πρωτεύουσας.
Σε απόσταση αναπνοής από την πλατεία Συντάγματος ο Εθνικός Κήπος, αποτελεί την καλύτερη λύση για στάση. Καφενείο, μικρός ζωολογικός κήπος, παιδική χαρά και βιβλιοθήκη, λιμνούλες και παγκάκια κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων, προσφέρουν λύση για μικρές δροσιστικές αποδράσεις.
Ο εθνικός κήπος ξεκίνησε την ιστορία του ως βασιλικός, μέρος των ανακτόρων, παρέμεινε στην ιδιωτική χρήση των βασιλέων και στη διακριτική και χρονικά ελεγχόμενη χρήση πολιτών σε όλο τον 19ο αιώνα και στην αρχή του 20ου έως την κατάργηση της βασιλείας.
Σε ρυθμούς αγγλικών και γαλλικών αλσών την δεκαετία του 1930 δημιουργήθηκε το Πεδίο του Άρεως. Έχει έκταση 277 στρέμματα μαζί με τον λόφο Φινόπουλου. Πήρε το όνομά του από το ρωμαϊκό Campus Martius, γιατί επί Όθωνα, ο χώρος φιλοξενούσε τους στρατώνες του ιππικού και αργότερα τη Σχολή Ιππικού. Από το 1880 αποτελούσε μέρος περιπάτου και αναψυχής για πολίτες και βασιλείς.
Πευκόφυτοι και απέριττοι οι δύο λόφοι του κέντρου, Στρέφης και Λυκαβηττός, που λειτουργούν ως πνεύμονες της πόλης, περιμένουν το επισκέπτη τους εξερευνήσει. Η βλάστησή τους είναι παρόμοια, γι αυτό και οι κάτοικοι της περιοχής τους ονομάζουν «δίδυμους λόφους», παρά τη διαφορά στην έκταση. Ο Στρέφης καταλαμβάνει 50 στρέμματα και ο Λυκαβηττός 369. Εκεί συναντά κανείς ευκαλύπτους, κυπαρίσσια, δάφνες, αθάνατους μέχρι και θυμάρια. Εντυπωσιακή είναι η ηχητική όαση, που πολλές φορές δημιουργείται από το πλήθος των πουλιών που βρίσκουν καταφύγιο από την πολύβουη πόλη στα δέντρα των λόφων.
Στο «παρατηρητήριο» της Αθήνας, τον Λυκαβηττό, οι επισκέπτες επιδίδονται στο πιο δημοφιλές άθλημα
του λόφου: να εντοπίσουν το σπίτι τους. Η θέα κυρίως το ηλιοβασίλεμα είναι μοναδική είτε από το καφενείο- εστιατόριο στην κορυφή, είτε από τα φυσικά «μπαλκόνια» που δημιουργεί η κλήση του λόφου. Οι διαδρομές για βόλτα είναι άπειρες και συχνά θα συναντήσει κανείς ξύλινα παγκάκια για να ξαποστάσει ή βράχια να δροσιστεί στη σκιά τους δίπλα στην πυκνή βλάστηση και τη μυρωδιά του χώματος.
Κάτω από τον μεγάλο βράχο που, όπως λέει ο μύθος, έριξε η Αθηνά εκνευρισμένη όταν η Πανδώρα άνοιξε το κουτί και ξεχύθηκαν όλα τα δεινά στον κόσμο, μπορεί κανείς να επιδοθεί και στην αναρρίχηση.
