Λεπτομέρειες για τη μεγάλη αστυνομική επιχείρηση που οδήγησε στην απελευθέρωση του Μιχάλη Λεμπιδάκη από τους απαγωγείς του, έπειτα από εξάμηνη ομηρία, έδωσε την Τετάρτη στη δημοσιότητα η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., σε συνέντευξη Τύπου από την Αστυνομική Διεύθυνση Χανίων, παρουσία του αναπληρωτή Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Τόσκα και του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. Κωνσταντίνου Τσουβάλα.
Οι απαγωγείς του Μιχάλη Λεμπιδάκη είναι οι εξής:
-Πολομαρκάκης Εμμανουήλ του Οδυσσέα, γεν. 1973, Ρέθυμνο
-Γλυνιαδάκης Ελευθέριος του Ιωάννη, γεν. 1995 Σφακιά, κτηνοτρόφος
-Πολάκης Σταμάτης του Νικολάου, γεν. 1971 Ρέθυμνο, κτηνοτρόφος
-Παντρεμένος Χρήστος του Βασιλείου, γεν. 1957 Αθήνα, κάτοικος Ρεθύμνου, κτηματομεσίτης (ιθύνων νους της απαγωγής)
-Παντρεμένου Βασιλική του Χρήστου, γεν. 2000, Ρέθυμνο (αφέθηκε ελεύθερη)
-Κλάδος Εμμανουήλ του Δράκου, γεν. 1974, ιδιοκτήτης της μάντρας
-Γρηγοριάδης Βασίλης του Παναγιώτη, γεν. 1977, Σκόπια, κάτοικος Θεσσαλονίκης
-Σταγογιάννης Εμμανουήλ του Γρηγορίου γεν. 1972, Ρέθυμνο
Υπενθυμίζεται ότι ο τελευταίος είχε συλληφθεί στις 2 Σεπτεμβρίου 2017 από ανακριτικούς υπαλλήλους της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ρεθύμνου ως υπαίτιος εμπρησμού από πρόθεση, σε διαμέρισμα 1ου ορόφου τριώροφης πολυκατοικίας επί της οδού Ζυμβρακάκη στο Ρέθυμνο, όπου στεγάζονται τα γραφεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Ρεθύμνου του πολιτικού κόμματος ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.
Οι ενέργειες που οδήγησαν στη σύλληψη των δραστών
Ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Κρήτης κ. Κώστας Λαγουδάκης παρουσίασε άγνωστες πτυχές της επιχείρησης για την απελευθέρωση του επιχειρηματία, ενώ επιβεβαίωσε ότι μέχρι στιγμής έχουν γίνει οκτώ συλλήψεις (οι συλληφθέντες προέρχονται από χωριά του Ρεθύμνου που βρίσκονται σε μια ακτίνα 10 χλμ.). Ωστόσο, οι έρευνες συνεχίζονται για την ανεύρεση και άλλων εμπλεκομένων.
Αμέσως μετά την απαγωγή του επιχειρηματία Λεμπιδάκη, συστήθηκε ειδική προανακριτική ομάδα από αστυνομικούς της υπηρεσίας Οργανωμένου Εγκλήματος της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης, των αστυνομικών διευθύνσεων Κρήτης σε συνεργασία με τη Δίωξη Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας της Διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής.
Από την πρώτη στιγμή τέθηκε ως ύψιστη προτεραιότητα η διαφύλαξη της ζωής και της ακεραιότητας του απαχθέντος επιχειρηματία, και σε αυτή βασίστηκε ολόκληρος ο επιχειρησιακός κορμός της ΕΛ.ΑΣ.
Οι αστυνομικοί αρχικώς προσπάθησαν να καταλάβουν τη μεθοδολογία που ακολουθούσαν οι απαγωγείς, να ανιχνευθούν οι προπαρασκευαστικές ενέργειες που ακολούθησαν μέχρι την ημέρα που απήγαγαν τον επιχειρηματία και στη συνέχεια, συνθέτοντας τα στοιχεία από λεπτομέρειες, όπως ο τρόπος τροφοδοσίας, επικοινωνίας κτλ, να οδηγηθούν στην τοποθεσία και στον χώρο όπου κρατούνταν ο Λεμπιδάκης.
Οι απαγωγείς, όπως τονίστηκε, ήταν ιδιαίτερα επιδέξιοι, ενώ έπειτα από την προσεκτική έρευνα των αστυνομικών έγινε δυνατή η χαρτογράφηση της οργάνωσης και η σκιαγράφηση του προφίλ των δραστών της. Με βάση αυτά τα στοιχεία ανιχνεύθηκαν οι διασυνδέσεις με τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης, ενώ με τεχνικά μέσα αποκαλύφθηκε αρχικά η ευρύτερη περιοχή όπου κρατούνταν ο Λεμπιδάκης και εν συνεχεία ο ακριβής χώρος.
Η έφοδος στο κρησφύγετο και οι συλλήψεις
Την ημέρα που έγινε η εισβολή των Αρχών στο κρησφύγετο όπου ήταν φυλακισμένος ο επιχειρηματίας εντοπίστηκαν δύο μέλη της εγκληματικής οργάνωσης. Πρόκειται για δύο αλλοδαπούς, ηλικίας 43 και 44 ετών, ενώ αργότερα εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν άλλα έξι άτομα, ηλικίας 22, 44, 46, 60, 45 καθώς και μια ανήλικη 17 ετών.
Όπως γράφει το Flashnews, οι δράστες είχαν βαρύ οπλισμό, ενώ κατά τη διάρκεια της ομηρίας βρίσκονταν στον ίδιο χώρο με τον επιχειρηματία, έχοντας καλυμμένα τα πρόσωπά τους με διακριτικά ρούχα, και μιλούσαν χαμηλόφωνα. Παράλληλα, σε όλα τα κρησφύγετα φρόντιζαν τα παράθυρα να είναι καλυμμένα.
Κατά τη διάρκεια της εξάμηνης ομηρίας, οι απαγωγείς επικοινώνησαν 31 φορές με την οικογένεια του Μ. Λεμπιδάκη, μέσω μηνυμάτων από κινητά τηλέφωνα, απέστειλαν πέντε χειρόγραφες επιστολές του απαχθέντος που τις υπόγραφαν με βιολογικό υλικό, ενώ έστειλαν και τρία βιντεοσκοπημένα μηνύματα του επιχειρηματία, υπαγορεύοντας τη σύνταξη όλων των μηνυμάτων.
Μετά την προανακριτική διαδικασία προέκυψε ότι τα μέλη που εμπλέκονται στην υπόθεση είχαν συστήσει εγκληματική ομάδα λίγο πριν προχωρήσουν στην απαγωγή, ενώ κατά τη διάρκεια της πολύμηνης κράτησης εντάχθηκαν στη σπείρα κι άλλα άτομα, γεγονός που οδήγησε σε ανακατανομή ρόλων.
Εντύπωση προκάλεσε η αναφορά ότι στην οργάνωση δεν υπήρχε εγκέφαλος ή κάποιος που να είχε καθοδηγητικό ρόλο, αλλά όλοι είχαν ίσους ρόλους.
Από τους χώρους που έχει ερευνήσει η αστυνομία έχουν κατασχεθεί αρκετά κινητά τηλέφωνα και ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ενώ η προανάκριση συνεχίζεται για τον εντοπισμό και άλλων εμπλεκομένων μελών.
Ανακοινώσεις του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη
Ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ξεκινώντας τις ανακοινώσεις, ενημέρωσε ότι οι
κυριότεροι συμμετέχοντες στην απαγωγή του επιχειρηματία Μιχάλη Λεμπιδάκη έχουν συλληφθεί σε μια επιχείρηση που ολοκληρώθηκε αναίμακτα και χωρίς να καταβληθούν λύτρα.
Επεσήμανε ότι τον βασικό επιχειρησιακό ρόλο στη μεγάλη αστυνομική επιχείρηση που είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση του Μιχάλη Λεμπιδάκη είχαν οι υπηρεσίες της Κρήτης, με την υποστήριξη κι άλλων υπηρεσιών, αποδεικνύοντας το πόσο αποτελεσματικοί είναι, το υπόβαθρό τους και το πόσο μπορούν να φέρουν σε πέρας μια απαιτητική επιχείρηση. Ο κ. Τόσκας σημείωσε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης τηρήθηκαν όλοι οι κανόνες μυστικότητας και σωστής εκτέλεσης που συνέβαλαν στην ολοκλήρωση μιας τέλειας επιχείρησης, που, όπως τόνισε, θα αποτελέσει «μάθημα» και για το μέλλον, σε όσους σχεδιάζουν ανάλογες πράξεις.
Καταλήγοντας, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη συνεχάρη την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. στην Κρήτη αλλά και τους αστυνομικούς, οι οποίοι, όπως επεσήμανε, «σήκωσαν» το βάρος της επιχείρησης. «Η κοινωνία είναι περήφανη, αυτήν την αστυνομία θέλουμε, μια αστυνομία που βρίσκεται κοντά στον πολίτη» ανέφερε, ενώ δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι οι όποιες επιτυχίες στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς και προσπάθειας που χτίζεται κάθε μέρα.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του υπουργού:
«Κυρίες και κύριοι, κύριε Στρατηγέ, κύριε Ταξίαρχε, ιδιαίτερη η χαρά σήμερα που βρίσκομαι ανάμεσα σας.
Το πρωί της Δευτέρας η Ελληνική Αστυνομία σημείωσε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, μία επιτυχία ίσως χωρίς προηγούμενο στα ελληνικά αστυνομικά χρονικά. Καταγράφεται ως η πρώτη και η μεγαλύτερη επιχείρηση με τριπλό, τετραπλό στόχο και επιτυχία. Δηλαδή, απελευθερώθηκε ο απαχθείς, ήταν αναίμακτη, δεν πληρώθηκαν λύτρα, συνελήφθησαν οι κυριότεροι ή το μεγαλύτερο μέρος των απαγωγέων και ήταν -για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του μηνύματος ενός Πρέσβη μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας που μου έστειλε πριν από λίγο- μάθημα για τα βιβλία και μάθημα για να διδαχθεί στους αστυνομικούς και στους υπόλοιπους που ασχολούνται με τα θέματα ασφάλειας.
Ο 53χρονος επιχειρηματίας, που από τις 30 Μαρτίου είχε απαχθεί, είναι πλέον ελεύθερος, καλά στην υγεία του και ύστερα από την πολύ προσεχτικά σχεδιασμένη και καλά οργανωμένη και εκτελεσθείσα αστυνομική επιχείρηση που έλαβε χώρα τη Δευτέρα, βρίσκεται μαζί με τους δικούς του.
Οι αστυνομικοί εκτέλεσαν την επιχείρηση με πολύ μεγάλη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα, τηρώντας όλους τους κανόνες του σχεδιασμού, της μυστικότητας, της σωστής εκτέλεσης της επιχείρησης. Μπορώ να πω ότι ήταν μία τέλεια επιχείρηση και πράγματι όπως λέει και ο φίλος πρέσβης είναι ένα μάθημα για όσους ασχολούνται με τα θέματα ασφάλειας.
Ως Υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα ήθελα να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας, τον κ. Κωνσταντίνο Τσουβάλα, τον Γενικό Περιφερειακό Αστυνομικό Διευθυντή της Κρήτης, τον κ. Κωνσταντίνο Λαγουδάκη, τον κύριο Ταξίαρχο – τον Διοικητή του Ηρακλείου, τους απλούς αστυνομικούς που σήκωσαν και το κύριο βάρος της εκτέλεσης της επιχείρησης με τόσο προσεχτικό τρόπο.
Είμαστε όλοι περήφανοι, όλος ο ελληνικός λαός, όλη η κοινωνία είναι υπερήφανη και βλέπει ότι η Ελληνική Αστυνομία απέδειξε ότι διαθέτει ικανά στελέχη, που μπορούν να δρουν άμεσα και αποτελεσματικά σε ιδιαίτερα σοβαρές επιχειρήσεις.
Αυτή την Αστυνομία θέλουμε, αυτή την Αστυνομία που υπηρετεί τον πολίτη, που υπηρετεί την κοινωνία, που υπόκειται στην καθημερινή κρίση των πολιτών αλλά είναι κοντά στον πολίτη.
Αυτό επιδιώκουμε και αυτό δείχνει η επιχείρηση, την οποία περιγράφουμε σήμερα. Τα αποτελέσματα στην καθημερινή μάχη με το έγκλημα δεν έρχονται τυχαία. Είναι αποτέλεσμα συνολικής δουλειάς από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο αστυνομικό. Είναι αποτέλεσμα νοοτροπίας που πρέπει και έχει εν πολλοίς εγκαθιδρυθεί στην Ελληνική Αστυνομία ότι υπηρετεί τον πολίτη και είναι αποτέλεσμα μιας προσπάθειας η οποία χτίζεται κάθε μέρα, πετραδάκι – πετραδάκι προκειμένου να επιτευχθεί το αποτέλεσμα το οποίο περιγράφουμε σήμερα.
Βεβαίως δεν ισχυρίζεται κάποιος ότι στην Αστυνομία δεν υπάρχουν περιθώρια σημαντικής βελτίωσης σε πάρα πολλούς τομείς και αυτό προσπαθούμε να επιτύχουμε με καθημερινή εκπαίδευση, με συνεργασίες με άλλες χώρες. Όπως βλέπετε η Ελληνική Αστυνομία καλύπτει πάρα πολλές ανάγκες, από το μεταναστευτικό μέχρι την αντιμετώπιση του κοινού εγκλήματος, στο οποίο έχει πάρα πολλές επιτυχίες.
Αν δείτε τα αποτελέσματα, τα οποία αυτές τις μέρες βγαίνουν για το προηγούμενο εξάμηνο σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του κοινού εγκλήματος, είναι τεράστιες οι επιτυχίες της Αστυνομίας. Και κάποιοι βέβαια μπορεί με μικρόψυχο τρόπο να θέλουν να υποτιμήσουν αυτά τα αποτελέσματα, αλλά οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Η Αστυνομία λοιπόν κρίνεται καθημερινά, κρίνεται στα δύσκολα και κρίνεται και από τέτοιες δύσκολες υποθέσεις, όπως η απαγωγή στην Κρήτη. Και εδώ αξίζει να επισημάνουμε ότι τον κύριο ρόλο στην υπόθεση της απαγωγής, τον έπαιξαν υπηρεσίες της Κρήτης με την υποστήριξη και άλλων Υπηρεσιών αλλά το κύριο βάρος έπεσε εδώ, στους αστυνομικούς της Κρήτης, οι οποίοι έδειξαν και πόσο αποτελεσματικοί είναι και το ηθικό υπόβαθρο που έχουν και πώς μπορούν να εκτελέσουν μία τέλεια επιχείρηση.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ στον 53χρονο επιχειρηματία, τον κ. Λεμπιδάκη και στην οικογένειά του να είναι καλά και υγιείς και να συνέλθουν το συντομότερο δυνατό από αυτή τη δύσκολη εμπειρία.
Θα ήθελα να ευχηθώ να μην έχουμε ποτέ ξανά τέτοια προβλήματα και η επιτυχής επιχείρηση είναι μια προειδοποίηση σε όσους έχουν τέτοια πράγματα στο μυαλό τους. Περισσότερα όμως σε ό,τι αφορά τις επιχειρησιακές λεπτομέρειες θα σας πει ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, ο Στρατηγός και οι υπόλοιποι Αστυνομικοί.
Σας ευχαριστώ πολύ».
Οι δηλώσεις του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, Αντιστρατήγου Κωνσταντίνου Τσουβάλα
«Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας εδώ και γενικά για τα όσα θετικά έως επαινετικά σχόλια διατυπώθηκαν από το σύνολο των Μ.Μ.Ε. για την Ελληνική Αστυνομία, αναφορικά με το χειρισμό και το αποτέλεσμα της υπόθεσης.
Μιας δύσκολης υπόθεσης, που η επιτυχής έκβασή της μεταδίδει τόσο στο σύνολο του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας όσο και την κοινωνία, στον απλό πολίτη, αισθήματα ικανοποίησης και ανακούφισης.
Όχι μόνον γιατί ένας συνάνθρωπός μας ανέκτησε την ελευθερία του μετά από την πολύμηνη, απάνθρωπη ομηρία του· όχι μόνον επειδή τα μέλη της οικογένειας του έπαψαν, πλέον να βιώνουν την οδύνη της απουσίας του και το φόβο για τη ζωή του· όχι μόνον επειδή διεκόπη αποτελεσματικά η εγκληματική δραστηριότητα των ατόμων που ενέχονται στην οργάνωση και την τέλεση της αποτρόπαιας αυτής πράξης.
Αλλά επειδή, όπως κατά τον πλέον σαφή, ουσιαστικό και πειστικό τρόπο αποδείχτηκε, η Ελληνική Αστυνομία μπορεί, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να λειτουργήσει αποτελεσματικά, επαγγελματικά και υπεύθυνα, εκπληρώνοντας, στο βαθμό που οι πολίτες και η Πολιτεία προσδοκούν και απαιτούν, την αποστολή της· που δεν είναι άλλη από την προστασία και την ασφάλεια της κοινωνίας και των μελών της.
Σήμερα, στην Κρήτη, η Ελληνική Αστυνομία αποδεικνύει κατά τρόπο απολύτως σαφή και πειστικό την ισχυρή δυναμική και την αποτελεσματικότητά της στο πλαίσιο εκπλήρωσης της επιχειρησιακής της αποστολής.
Αυτή, ακριβώς, η τελευταία διαπίστωση αποτελεί την αιτία της παρουσίας της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας, σήμερα, εδώ.
Είμαστε εδώ –επιτρέψτε μου τη διευκρίνιση- όχι για να αποσπάσουμε τα εύσημα από την επιτυχή κατάληξη της αστυνομικής επιχείρησης, αλλά για να αποδώσουμε, ως οφείλουμε, τα εύσημα, για να επιβραβεύσουμε εκείνους οι οποίοι πραγματικά τα δικαιούνται.
Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους συναδέλφους αστυνομικούς που επί έξι (6) μήνες, με επαγγελματισμό, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, με τη συστηματική και μεθοδολογική εργασία και την επίπονη προσπάθειά τους κατάφεραν και σχεδίασαν, οργάνωσαν και ολοκλήρωσαν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την επιχείρηση απελευθέρωσης του Μιχάλη Λεμπιδάκη.
Δεν είναι άλλοι, από τους συναδέλφους μας που γίνονται συνοδοιπόροι και εκφραστές του οράματός μας για μια Ελληνική Αστυνομία σύγχρονη, αποτελεσματική, εξωστρεφή, με κοινωνικές ευαισθησίες και ανθρωπιά.
Ως Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, αισθάνομαι την υποχρέωση να εκφράσω δημοσίως τον έπαινο, την ευαρέσκεια και την ικανοποίησή μου στα στελέχη των Υπηρεσιών της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης, της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής και γενικά όλων όσοι συμμετείχαν ή συνέβαλαν στον επιτυχή χειρισμό και έκβαση της υπόθεσης, καθώς με τον υποδειγματικό τρόπο, την υπευθυνότητα, την αποτελεσματικότητα αλλά και την ευαισθησία που επέδειξαν είτε στο πλαίσιο της ανάλυσης-αξιοποίησης πληροφοριακού υλικού, είτε σε επίπεδο συντονισμού-συνεργασίας, είτε σε επίπεδο επιχειρησιακού σχεδιασμού και υλοποίησης, απέδειξαν πως:
– η Ελληνική Αστυνομία έχει τη βούληση και τις ικανότητες να εκπληρώνει, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες την αποστολή της,
– οι Περιφερειακές Υπηρεσίες του Σώματος είναι εξίσου ικανές και αποτελεσματικές με τις Κεντρικές στη διαχείριση κρίσιμων και «ευαίσθητων» καταστάσεων,
– η Ελληνική κοινωνία και οι πολίτες πρέπει να αισθάνονται σιγουριά για το επίπεδο ασφάλειας που μπορεί να τους παρέχει η Ελληνική Αστυνομία.
Στην προκειμένη περίπτωση, σ’ ένα ζήτημα που απαιτούσε ιδιαιτέρως λεπτή και προσεκτική προσέγγιση ο επιχειρησιακός χειρισμός εξελίχθηκε σε αρμονική συνεργασία με την οικογένεια, σεβόμενοι απολύτως και διαρκώς τον εξαιρετικά προσωπικό χαρακτήρα της υπόθεσης και το αναφαίρετο δικαίωμά της να αποφασίσει αυτόνομα σε όποιο χρόνο είχε επιλέξει.
Επιτρέψτε μου παρακαλώ, ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου και πριν παραχωρήσω το λόγο στον Γενικό Περιφερειακό Αστυνομικό Διευθυντή Κρήτης Υποστράτηγο κ. Κωνσταντίνο Λαγουδάκη να ευχαριστήσω και να επαινέσω δημοσίως τα μέλη της οικογένειας του κυρίου Μιχάλη Λεμπιδάκη για την ψυχραιμία, την υπευθυνότητα, την υπομονή και γενικά τη στάση τους κατά τη διάρκεια της πολύμηνης ομηρίας τους, να ευχηθώ στον ίδιο και στην οικογένειά του να ξεπεράσουν γρήγορα τις συνέπειες της οδυνηρής αυτής περιπέτειας και να ζητήσω την κατανόησή τους που η βραδεία εξέλιξη των γεγονότων δεν ήταν συμβατή με την επιθυμία τους για την ταχύτερη απελευθέρωσή του.
Όμως, προτεραιότητα -το γνωρίζουμε όλοι- έχει η προστασία της ανθρώπινης ζωής και στην προκειμένη περίπτωση η βιασύνη ή το λάθος μπορούσαν να αποβούν μοιραία.
Ωστόσο, αυτά είναι πλέον παρελθόν και ο Μιχάλης Λεμπιδάκης είναι ελεύθερος, με την οικογένειά του, με τους δικούς του ανθρώπους.
Ας ευχηθούμε η υπόθεση αυτή να είναι η τελευταία υπόθεση ομηρίας και ας μη χρειαστεί άλλη φορά να αποδείξει η Ελληνική Αστυνομία την ικανότητά της στο χειρισμό τέτοιων υποθέσεων.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελληνική Αστυνομία υπόσχεται πως θα συνεχίσει με το έργο της να υπερασπίζεται τη ζωή, την περιουσία και γενικά τα δικαιώματα των πολιτών και να κάνει υπερήφανους τους Έλληνες και την Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ!»
Οι δηλώσεις του Γενικού Περιφερειακού Αστυνομικού Διευθυντή Κρήτης, Υποστρατήγου Κωνσταντίνου Λαγουδάκη
«Κυρίες και κύριοι, καλημέρα σας.
Θα ήθελα με τη σειρά μου να συγχαρώ όλους τους αστυνομικούς που συμμετείχαν στην πολύ μεγάλη αυτή επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας, που είναι πρωτόγνωρη για τα αστυνομικά χρονικά της χώρας μας και όχι μόνο.
θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω την οικογένεια του επιχειρηματία για την αμέριστη εμπιστοσύνη που περιέβαλε την Ελληνική Αστυνομία όλο αυτό το χρονικό διάστημα των έξι μηνών.
Θα ήθελα να ξεκινήσω από το περιστατικό της απαγωγής του επιχειρηματία Μιχάλη Λεμπιδάκη, το μεσημέρι της 30.03.2017, σε κοντινή απόσταση από το σπίτι του (περίπου ένα χιλιόμετρο), όταν δύο οχήματα στα οποία επέβαιναν άγνωστα άτομα, προκαλώντας τροχαίο ατύχημα, ακινητοποίησαν το αυτοκίνητο που οδηγούσε και στη συνέχεια τον απήγαγαν.
Απαίτηση των δραστών, για να ελευθερώσουν τον επιχειρηματία, ήταν να τους δοθεί από την οικογένειά του, το χρηματικό ποσό των 100.000.000 ευρώ.
Η διερεύνηση τέτοιων υποθέσεων απαιτεί ιδιαίτερους και επιδέξιους χειρισμούς και για το λόγο αυτό άμεσα συγκροτήσαμε ειδική προανακριτική ομάδα, από αστυνομικούς του Τμήματος Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης, των Υποδιευθύνσεων Ασφαλείας Ηρακλείου και Χανίων, σε συνεργασία με την Υποδιεύθυνση Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής.
Θα ήθελα να τονίσω ότι από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε την διερεύνηση της υπόθεσης θέσαμε ως ύψιστη προτεραιότητα τη διασφάλιση της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας του απαχθέντα και η παράμετρος αυτή συνόδευσε τις έρευνες μας μέχρι το αίσιο τέλος της υπόθεσης.
Λόγω της ιδιαιτερότητας της υπόθεσης προχωρήσαμε την έρευνά μας βήμα – βήμα, αξιοποιώντας σε όλα τα στάδια και το παραμικρό στοιχείο που πρόεκυπτε, με διαρκή αξιολόγηση των δεδομένων καθώς και σύνθεση και ανάλυση των παραμέτρων του πεδίου της έρευνας.
Έτσι καταφέραμε αρχικά να ανιχνεύσουμε τη μεθοδολογία των δραστών, τις προπαρασκευαστικές ενέργειες και τη γενικότερη προετοιμασία και τον σχεδιασμό τους, που περιελάμβανε την εξασφάλιση χώρων φύλαξης του απαχθέντα, αλλά και την υποστήριξη του όλου εγχειρήματος (τροφοδοσία, κάλυψη βιοτικών αναγκών κ.λ.π.).
Η διαδικασία αυτή μας βοήθησε να προχωρήσουμε στη χαρτογράφηση της οργάνωσης και στην σκιαγράφηση του εγκληματικού «προφίλ» των εμπλεκομένων, που μας οδήγησε βαθμιαία στον προσδιορισμό των ατόμων που είχαν αναλάβει τη φύλαξη και επιτήρηση του παθόντα.
Με βάση τα στοιχεία αυτά καταφέραμε στη συνέχεια να διακριβώσουμε τις διασυνδέσεις των ατόμων αυτών με τα υπόλοιπα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης και μέσα από τεχνικές και φυσικές διαδικασίες παρακολούθησης να εντοπίσουμε αρχικά την περιοχή και ακολούθως το σημείο στο οποίο οι δράστες κρατούσαν τον επιχειρηματία.
Η οργανωμένη αστυνομική επιχείρηση που πραγματοποιήσαμε τη Δεύτερα 2 Οκτωβρίου σε περιοχή του Ρεθύμνου έδωσε τέλος στην πολύμηνη κράτηση του επιχειρηματία και δικαίωσε απόλυτα τις προσπάθειές μας για την εξιχνίαση της υπόθεσης αυτής που είχε προκαλέσει αίσθηση στο κοινωνικό σύνολο.
Θέλω να σημειώσω ότι στην επιχείρηση συμμετείχαν αστυνομικοί του Τμήματος Ειδικών Αποστολών, του Τμήματος Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης, της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, των Υποδιευθύνσεων Ασφαλείας Ηρακλείου, Ρεθύμνου και Χανίων.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, αστυνομικοί του Τμήματος Ειδικών Αποστολών της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης, ελευθέρωσαν τον Μιχάλη Λεμπιδάκη και ακινητοποίησαν άμεσα δύο ημεδαπούς ηλικίας 43 και 40 ετών, οι οποίοι επιτηρούσαν το 53χρονο.
Άμεσα εντοπίσαμε και συλλάβαμε ακόμη έξι άτομα, τα οποία εμπλέκονται στην υπόθεση, ηλικίας 44, 22, 46, 60, 45 ετών καθως και μία 17χρονη.
Τονίζεται ότι για όλο το χρονικό διάστημα που είχε απαχθεί ο επιχειρηματίας, είχε μεταβεί στο Ηράκλειο ο ψυχολόγος και ειδική ομάδα διαπραγματευτών της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης και διαπραγματευτής της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Δυτικής Αττικής, ώστε να υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος διαχείρισης των δραστών και αναγκαία διαπραγματευτική τακτική η οποία είχε ως σκοπό την διατήρηση της καλής κατάστασης του παθόντα.
Σήμερα, από την ειδικότερη επισκόπηση του προανακριτικού υλικού, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι οι εμπλεκόμενοι στην απαγωγή συγκρότησαν εγκληματική οργάνωση, τουλάχιστον από τις αρχές Μαρτίου 2017, ενώ κατά τη διάρκεια της κράτησης του απαχθέντα, στην οργάνωση εντάχθηκαν και νέα μέλη, με ανακατανομή ρόλων και αποκλειστικό σκοπό την αρπαγή του παθόντα, προκειμένου να αποκομίσουν παράνομο περιουσιακό όφελος πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Από την έρευνα, προέκυψε ότι κατά την ακινητοποίηση του επιχειρηματία, οι δράστες έφεραν βαρύ οπλισμό, ενώ κατά το χρόνο κράτησής του, οι δράστες ήταν στον ίδιο χώρο με τον επιχειρηματία είχαν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, έφεραν όλοι την ίδια ενδυμασία και μιλούσαν ψιθυριστά προκειμένου να αποφευχθεί η αναγνώρισή τους. Ο απαχθείς καθ΄ όλη τη διάρκεια της κράτησης του παρέμενε δεσμευμένος με αλυσίδα η οποία κατέληγε είτε στο χέρι του είτε στο πόδι του. Συνολικά οι απαγωγείς χρησιμοποίησαν πέντε διαφορετικούς χώρους (κρησφύγετα), τα οποία διέθεταν περιορισμένο χώρο με καλυμμένα παράθυρα, προκειμένου να μην εντοπιστούν από την αστυνομία.
Όλο το χρονικό διάστημα της κράτησής του πραγματοποιήθηκαν 31 δραστικές επικοινωνίες σχεδόν στο σύνολο τους με μηνύματα γραπτού κειμένου ( SMS ), 5 χειρόγραφες επιστολές του απαχθέντα αλλά και ηλεκτρονικά δακτυλογραφημένες επιστολές από τους δράστες, καθώς και 3 βιντεοσκοπημένα μηνύματα του παθόντα. Πριν αλλά και μετά τις επικοινωνίες των απαγωγέων με την οικογένεια συγκεκριμένο μέλος της ομάδας έχοντας καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τον επισκεπτόταν συζητώντας για τις επικοινωνίες καθώς και τη δυνατότητα ανεύρεσης χρημάτων από την οικογένειά του. Επίσης του υπαγόρευαν τη σύνταξη των χειρόγραφων επιστολών, προς την οικογένεια τις οποίες υπέγραφε με βιολογικό του υλικό.
Κατά τις έρευνες που διενεργήθηκαν βρέθηκαν και κατασχέθηκαν πλήθος καρτών και συσκευών κινητής τηλεφωνίας, ηλεκτρονικά μέσα αποθήκευσης καταγραφής εικόνας, ηλεκτρονικοί υπολογιστές και έγγραφα τα οποία θα εξεταστούν από τις αρμόδιες Υπηρεσίες.
Σε βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα και οδηγήθηκαν στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηρακλείου, ο οποίος αφού άσκησε ποινική δίωξη για τα κατά περίπτωση αδικήματα της συγκρότησης και ένταξης σε εγκληματική οργάνωση διακεκριμένη περίπτωση αρπαγής, απόπειρα εκβίασης και διακεκριμένη περίπτωση οπλοφορίας αντίσταση, εμπρησμό από πρόθεση, παρέπεμψε την υπόθεση στον κ. Ανακριτή.
Η προανάκριση συνεχίζεται από την Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ηρακλείου, το Τμήμα Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης, σε συνεργασία με την Υποδιεύθυνση Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, ενώ εξετάζουμε και τη συμμετοχή άλλων ατόμων στην υπόθεση.
Ευχαριστώ. »
Λεμπιδάκης: Υπέγραφα τις επιστολές με το αίμα μου
Την κατάθεση του Μιχάλη Λεμπιδάκη, στην οποία περιγράφει τον εφιάλτη που έζησε τους τελευταίους έξι
μήνες, δημοσίευσε το bloko.gr.
Όπως κατέθεσε λοιπόν ο επιχειρηματίας:
Μένω στη διεύθυνση που σας είπα μαζί με τη γυναίκα μου ….. και τα τρία παιδιά μου, τον Γιάννη, τον Τάσο και τον Απόστολο. Ο Τάσος και ο Απόστολος σπουδάζουν στην Αγγλία και μένουν μόνιμα εκεί, ενώ ο Γιάννης σπούδαζε στην Αμερική και τώρα έχει τελειώσει. Έρχονται κυρίως στις διακοπές τους για να μας επισκεφθούν. Το σπίτι μας είναι μια διώροφη μεζονέτα με μεγάλη μάντρα και κήπο και ένα υπόγειο γκαράζ. Στον επαγγελματικό τομέα, είμαι διευθύνων σύμβουλος στην εταιρεία «ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΚΡΗΤΗΣ» που εδρεύει στη Βιομηχανική Περιοχή του Ηρακλείου. Κύρια δραστηριότητα της εταιρείας είναι η παραγωγή πλαστικών προϊόντων για βιομηχανική και αγροτική χρήση. Επίσης, η εταιρεία έχει αναπτύξει δραστηριότητα σε άλλες 7 χώρες του εξωτερικού, τη Ρουμανία, την Πολωνία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, την Κίνα και την Τουρκία, ενώ πραγματοποιεί εξαγωγές σε ακόμα περισσότερες χώρες. Παρά την οικονομική κρίση, η εταιρεία βρίσκεται σε οικονομική ευρωστία και το ανθρώπινο δυναμικό της ανέρχεται στους 1.000 εργαζόμενους. Πρόεδρος στην εταιρεία είναι ο πατέρας μου, ο ΛΕΜΠΙΔΑΚΗΣ Ιωάννης και αντιπρόεδρος, η μητέρα μου η Άννα.
Επίσης, ο αδελφός μου ο Λεμπιδάκης Μανώλης είναι και αυτός διευθύνων σύμβουλος. Εγώ είμαι υπεύθυνος για το Μarketing και προμήθειες των πρώτων υλών και ο αδελφός μου για την παραγωγή και άλλους τομείς. Λόγω της θέσης μου στην εταιρεία και των υποχρεώσεων που έχω καθημερινά, εργάζομαι και παραμένω στο γραφείο μου πολλές ώρες. Καθημερινά ακολουθούσα περίπου το ίδιο πρόγραμμα. Ξυπνούσα γύρω στις 07:30΄ το πρωί και πήγαινα στην επιχείρηση γύρω στις 08:00΄ με το δικό μου αμάξι, ένα Mercedes με αριθμό κυκλοφορίας, νομίζω ΗΚΧ-5904. Το αυτοκίνητό μου το οδηγούσα εγώ. Από την επιχείρηση έφευγα μεταξύ 17:00΄ και 20:00΄. Το βράδυ άλλες φορές έβγαινα και άλλες φορές όχι. Με τον άνθρωπο με τον οποίο συναντιόμουν τις πιο πολλές φορές είναι ο….., που είναι και στενός φίλος μου. Λόγω της δραστηριότητας της επιχείρησης έρχομαι σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο κάθε μέρα και οι κοινωνικές μου σχέσεις είναι άριστες με πολύ κόσμο. Εξαιτίας των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Έχω ταξιδέψει σε πάνω από 60 χώρες όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με την επιχείρηση. Μία εβδομάδα πριν με απαγάγουν, δεν θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία, αναχώρησα μαζί με τη σύζυγό μου, για το Μόναχο, για να επισκεφτούμε κάποιους πελάτες, αλλά και για να παραστούμε σε μία εκδήλωση. Εκεί μείναμε σε ξενοδοχείο στο Μόναχο. Μετά πήγαμε σε ένα άλλο μέρος της Γερμανίας, κοντά στη Φραγκφούρτη και η σύζυγός μου αναχώρησε αεροπορικώς την Κυριακή, 26-03-2017 για Ηράκλειο. Εγώ μαζί με τον ….. από Φρανκφούρτη πήγαμε στην Πολωνία για επαγγελματικούς λόγους.
Την 30-03-2017, ημέρα Πέμπτη, νωρίς το πρωί από την Πολωνία ταξίδεψα αεροπορικώς προς το Μόναχο και από εκεί έφθασα μεσημέρι στην Αθήνα, όπου παρέμεινα για μία ώρα περίπου. Στη συνέχεια πήρα το αεροπλάνο από την Αθήνα και πέταξα προς το Ηράκλειο, όπου έφτασα γύρω στις 15:00΄ ώρα. Να σας πω εδώ ότι, όλα τα εισιτήρια για τα ταξίδια που έκανα, τα είχα βγάλει πριν φύγω από το Ηράκλειο από ταξιδιωτικό πρακτορείο «AIR-SEA» του κυρίου ……, όπως έκανα συνήθως. Από το αεροδρόμιο του Ηρακλείου πήρα το πρώτο ταξί που βρήκα εκεί και ζήτησα να με μεταφέρει στην εταιρεία. Στην εταιρεία έφθασα λίγο αργότερα και συνάντησα τη μητέρα μου. Εκεί βρισκόταν ακόμα ο φύλακας, ο κύριος …. και άλλοι εργαζόμενοι που χαιρέτησα. Αφού χαιρέτησα τη μητέρα μου, πήρα το αυτοκίνητό μου που ήταν εκεί παρκαρισμένο και κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου στα Καλέσσα, από τη διαδρομή που ακολουθώ συνέχεια. Δηλαδή βγήκα από την εταιρεία, πήρα την οδό Μαυσώλου, έφτασα στον κόμβο Αλικαρνασσού προς Εθνική, έστριψα αριστερά και βγήκα στην Εθνική, συνέχισα ευθεία και στο ύψος του κόμβου Γαζίου, έστριψα δεξιά και πήρα τον επαρχιακό δρόμο για Καλέσσα. Σε όλη τη διαδρομή δεν παρατήρησα κάτι περίεργο, ούτε πρόσεξα να με ακολουθεί κάποιο άλλο αυτοκίνητο. Μέχρι εκείνο το σημείο είχαν περάσει περίπου δεκαπέντε λεπτά. Λίγο αργότερα και ένα χιλιόμετρο περίπου πριν φθάσω στο σπίτι μου, πρόσεξα ένα αυτοκίνητο, τύπου «βαν», χωρίς να θυμάμαι τι χρώμα ήταν, να έρχεται προς το μέρος μου. Το βαν τελικά τράκαρε το δικό μου αυτοκίνητο στην μπροστά αριστερά πλευρά. Σταμάτησα στη δεξιά πλευρά, νομίζοντας ότι πρόκειται για τροχαίο ατύχημα και τότε, μάλλον από το βανάκι βγήκε ένα άτομο που κρατούσε στα χέρια του μία βαριοπούλα. Το άτομο αυτό κινήθηκε προς το μέρος μου και έσπασε το τζάμι από το παράθυρο.
Αμέσως μετά εμφανίστηκε και ένα άλλο άτομο που κρατούσε στα χέρια του ένα όπλο, ένα καλάζνικοφ και με σημάδευε από το παρ μπριζ του αυτοκινήτου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήταν καλάσνικοφ. Και τα δύο άτομα φορούσαν στρατιωτικές στολές παραλλαγής, μαύρες κουκούλες, τύπου full face που κάλυπταν τα πρόσωπά τους και μαύρα γάντια στα χέρια τους. Επειδή όλα έγιναν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και έχει περάσει και αρκετός καιρός από τότε, δεν μπορώ να θυμηθώ τα σωματικά χαρακτηριστικά τους. Ο άνδρας με την βαριοπούλα, αφού έσπασε το παράθυρο, μου φώναξε: «Βγες έξω, βγες έξω», σε ελληνικά, χωρίς να καταλάβω κάποιο ιδίωμα. Εγώ άνοιξα την πόρτα, βγήκα έξω, οι δύο άνδρες με έπιασαν από τα χέρια μου δεξιά και αριστερά, μου φόρεσαν κουκούλα στο πρόσωπο και με οδήγησαν σε ένα άλλο επιβατηγό αυτοκίνητο, που υπήρχε στο πίσω μέρος και με έβαλαν να καθίσω πίσω, ανάμεσα σε δύο άλλα άτομα που υπήρχαν καθισμένα εκεί.
Το αυτοκίνητο αυτό δεν είδα τι μάρκα ήταν, ούτε κατάλαβα κάτι άλλο. Μέσα στο αυτοκίνητο νομίζω ότι ήταν τέσσερα άτομα, που μιλούσαν πολύ ψιθυριστά. Ο άνδρας που καθόταν αριστερά μου, μου είπε τότε, χαμηλόφωνα, σε κρητική διάλεκτο: «Μη φοβάσαι, δεν παθαίνει κανείς τίποτα». Μέσα στο αυτοκίνητο με έψαξαν πρόχειρα, με ρώτησαν αν είμαι οπλισμένος και τσιπαρισμένος, πήραν το πορτοφόλι μου και το πέταξαν προς τα πίσω. Ξέχασα να σας πω ότι το κινητό μου το είχα αφήσει μέσα στο δικό μου αμάξι, γιατί δεν πρόλαβα να το πάρω. Μέσα στο δικό μου αμάξι, όσο πρόλαβα να δω, δεν μπήκε κανένας τους. Το αυτοκίνητο που ήμουν ξεκίνησε και μετά από πέντε με δέκα λεπτά περίπου, με έβγαλαν από αυτό και με έβαλαν σε ένα άλλο αυτοκίνητο. Όταν με έβγαλαν από το πρώτο αυτοκίνητο και με έβαλαν στο άλλο, ένας άνδρας με τράβηξε λίγο βίαια, όμως και πάλι ο άνδρας που ήταν αριστερά μου, του είπε: «Ώπα, μαλακά». Στη συνέχεια με έβαλαν στο καινούριο αυτοκίνητο, με έβαλαν και πάλι στο πίσω κάθισμα, όμως με ένα άτομο δίπλα μου αυτή τη φορά και δύο στα μπροστινά καθίσματα. Μόλις ξεκινήσαμε ο συνοδηγός γύρισε πάλι προς τα πίσω και είπε: «Δεν παθαίνει κανείς τίποτα». Την φωνή αυτή πρώτη φορά την άκουσα και γι’ αυτό το λόγο πιστεύω ότι τα άτομα που υπήρχαν εκεί ήταν άλλα από τα άτομα που ήταν στο πρώτο αμάξι. Οδήγησαν από μία ως δύο ώρες και φθάσαμε τελικά σε ένα μέρος που σταμάτησαν.
Σε όλη τη διαδρομή είχα κλειστά τα μάτια μου με κουκούλα. Οδήγησαν σε κανονικό δρόμο, αλλά αντιλήφθηκα ότι κάποιες στιγμές κινούμασταν και σε χωματόδρομο. Άκουσα κάποιους ήχους από ζώα όσο οδηγούσανε, δηλαδή ότι μάλλον υπήρχε κάποιο κοπάδι. Κατάλαβα ότι κατά τη διαδρομή ανεβήκαμε σε βουνό και στη συνέχεια κατεβήκαμε. Στη διαδρομή που κάναμε υπήρχαν στιγμές που μου έσκυβαν το κεφάλι, ελαφρά βέβαια, προφανώς για να μη φαίνομαι. Στο τέλος της διαδρομής φθάσαμε σε ένα μέρος και άκουσα να ανοίγει μία αυλόπορτα. Το αμάξι κινήθηκε για λίγο και μετά άκουσα ένα μηχανικό θόρυβο, μάλλον γκαραζόπορτας και μπήκαμε σε ένα κλειστό χώρο. Με έβγαλαν από το αυτοκίνητο, μπήκαμε μέσα στο σπίτι που υπήρχε εκεί και ανεβήκαμε μία σκάλα, που μάλλον οδηγούσε στον πρώτο όροφο. Εκεί με έβαλαν σε ένα υπνοδωμάτιο, όπου μου έβγαλαν την κουκούλα και μου έδωσαν άλλα ρούχα να φορέσω. Τα δικά μου ρούχα τα πήραν και μου έδωσαν να φορέσω ένα μακρύ παντελόνι φόρμας και μία μπλούζα. Το δωμάτιο που με έβαλαν ήταν περίπου τρία επί τρία και μέσα υπήρχε ένα κρεβάτι, ένα τραπέζι και μία τηλεόραση. Πάνω από το κρεβάτι υπήρχε μία αλυσίδα στον τοίχο που κατέληγε σε χειροπέδα. Στη μία γωνία του δωματίου υπήρχε μία χημική τουαλέτα. Το δωμάτιο που ήμουν είχε μάλλον παράθυρο, αλλά ήταν κλειστό και καλυμμένο με λινάτσα. Βγάζοντας λοιπόν την κουκούλα είδα έναν άνδρα, που φορούσε κι αυτός κουκούλα, μαύρη αθλητική φόρμα και γυαλιά ηλίου. Δε μου μίλησε σχεδόν καθόλου όμως απ’ όσο θυμάμαι αυτός ο άνδρας με έδεσε με την αλυσίδα και τη χειροπέδα από το ένα χέρι. Η αλυσίδα αυτή ήταν ενός μέτρου περίπου και με αυτήν μετακινούμουν μέσα στο δωμάτιο.
Για όσο καιρό βρισκόμουν σε εκείνο το σπίτι, ήμουν συνέχεια δεμένος με την αλυσίδα. Σε εκείνο το σπίτι με κράτησαν περίπου μέχρι τις αρχές Μαΐου. Στο δωμάτιο ήμουν πάντα μόνος μου, με κλειστή την πόρτα, ενώ μέσα στο σπίτι υπήρχε φροντιστής που ήταν υπεύθυνος για την φροντίδα μου. Οι φροντιστές εναλλασσόταν με βάρδιες απ’ όσο καταλάβαινα, πάντα όμως φορούσαν την ίδια φόρμα και τα γυαλιά ηλίου, όταν ερχόταν στο δωμάτιο. Από την πρώτη μέρα με άφηναν να βλέπω τηλεόραση. Φαγητό μου έφερναν μία ή δύο φορές τη μέρα, ήταν καλής ποιότητας και μαγειρεμένο εκείνη την στιγμή. Ήταν δηλαδή σπιτικό φαγητό. Όλοι όσοι ήταν υπεύθυνοι για τη φύλαξή μου, ήταν πειθαρχημένοι, μου μιλούσαν πάντα ψιθυριστά για να μην καταλαβαίνω την προφορά τους, όμως δεν μου φέρθηκαν καθόλου βίαια.
Ήμουν φυσικά δεμένος με την αλυσίδα όλο το χρονικό διάστημα. Κάθε φορά που χρειαζόμουν τουαλέτα πήγαινα στην χημική που σας είπα πιο πριν ότι υπήρχε μέσα. Όσο καιρό βρισκόμουν στο δωμάτιο αυτό δεν άκουσα να χτυπάει τηλέφωνο από το σπίτι. Έβλεπα τηλεόραση και μερικές φορές μου έφερναν εφημερίδες από τις οποίες έμαθα ότι ζητούσαν από την οικογένειά μου για την απελευθέρωσή μου, 100 εκατομμύρια ευρώ. Μιλώντας με τα άτομα που με πρόσεχαν προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι δεν υπήρχαν αυτά τα χρήματα. Μάλιστα γι΄ αυτό τους έγραψα και ένα σημείωμα και τους το έδωσα, που έλεγε ότι η χρηματική δυνατότητα της οικογένειάς μου στην καταβολή λύτρων ήταν λιγότερο από 10 εκατομμύρια. Όμως εκείνοι επέμεναν ότι είχαν πληροφόρηση εκ των έσω, είτε από άτομο κοντά στην οικογένεια, είτε από τον χώρο της Παγκρήτιας Τράπεζας, είτε από την επιχείρησή μας, για πακτωλό εκατομμυρίων στο εξωτερικό. Κάποια στιγμή που ήμουν στο δωμάτιο, ένας φροντιστής μου έφερε σε χαρτάκι γραμμένη μία ερώτηση, προερχόμενη από την οικογένειά μου, σχετικά με κάποιο δώρο που είχα κάνει σε ένα φίλο μου στην Γερμανία, στον Χέντριγκ. Μου εξήγησαν ότι αυτό γινόταν για να αποδείξουνε ότι με κρατούνε και είμαι ζωντανός.
Μου έδωσαν χαρτί και στυλό για να γράψω την απάντηση. Ταυτόχρονα μου έδωσαν ένα άλλο σημείωμα, με το οποίο μου υποδείκνυαν τι ακριβώς να γράψω. Σε όλες τις επιστολές που έγραφα έπαιρναν προφυλάξεις. Δηλαδή με έβαζαν να πλένω τα χέρια μου, αποστείρωναν το χώρο και με καθοδηγούσαν να βάζω την επιστολή σε νάιλον σακούλες. Επιπλέον με έβαλαν να τρυπήσω το δάχτυλό μου με καρφίτσα και να υπογράψω την επιστολή με το αίμα μου. Κάποια στιγμή ήρθε ο φροντιστής και με ενημέρωσε ότι θα τραβούσε ένα βίντεο για να το δώσει στην οικογένειά μου. Με έβαλε να κάτσω στο κρεβάτι, έχοντας πίσω μου τον τοίχο. Μου έδωσε μία κόλλα Α-4, στην οποία είχε γράψει τι περίπου θα έπρεπε να πω. Ξεκίνησε να τραβάει με μία ψηφιακή φωτογραφική μηχανή που κρατούσε στο χέρι. Απ’ όσο θυμάμαι η φωτογραφική μηχανή είχε κόκκινο χρώμα. Στο βίντεο δε θυμάμαι τι είπα. Όσο καιρό ήμουν στο σπίτι δεν βγήκα ποτέ από το δωμάτιο. Έξω από το σπίτι άκουγα να περνάνε αυτοκίνητα ή μοτοσικλέτες κάποιες φορές της ημέρας. Σπάνια άκουγα και κάποιο αεροπλάνο να περνά. Την ημερομηνία την έβλεπα από την τηλεόραση ή από τις εφημερίδες που μου έφερναν. Κάποια μέρα στις αρχές Μαΐου το μεσημέρι, με ενημέρωσε το άτομο που με φρόντιζε, ότι το ίδιο βράδυ θα φεύγαμε από αυτό το σπίτι και θα πηγαίναμε σε άλλο. Μάλιστα μου είπαν ότι πάμε πιο κοντά στο Ηράκλειο, γιατί πλησιάζει η μέρα που θα με ελευθερώσουν. Το ίδιο βράδυ, περίπου στις 22:00΄ ώρα χωρίς να είμαι σίγουρος, ήρθαν στο δωμάτιο, μου φόρεσαν κουκούλα, με κατέβασαν από την ίδια σκάλα στο αυτοκίνητο. Δεν μπορώ να ξέρω αν ήταν το ίδιο αυτοκίνητο, αλλά ήταν επιβατηγό. Μαζί μου υπήρχαν τρία άτομα. Δεν είδα καθόλου τα άτομα αυτά.
Όπως κάθε φορά ήταν πειθαρχημένοι, δεν μιλούσαν, παρά ψιθυριστά μεταξύ τους. Από τα λεγόμενά τους και από το θόρυβο που έκαναν, κατάλαβα ότι ήταν βαριά οπλισμένοι. Δεν θυμάμαι για πόσο ταξιδέψαμε με το αυτοκίνητο, ούτε την κατεύθυνση που ακολουθήσαμε. Περάσαμε πάλι από αγροτικούς δρόμους. Φθάσαμε σε ένα σπίτι και με έβαλαν σε ένα υπνοδωμάτιο, που ήταν πετρόχτιστο. Δεν ανεβήκαμε κάποια σκάλα και γι’ αυτό πιστεύω ότι ήταν στο ισόγειο. Το δωμάτιο αυτό ήταν λίγο πιο μεγάλο από το πρώτο, είχε διπλό κρεβάτι και την ίδια χημική τουαλέτα. Στο δωμάτιο αυτό δεν υπήρχαν καθόλου παράθυρα και μάλιστα δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση. Με έδεσαν με τον ίδιο τρόπο με αλυσίδα από τον τοίχο και χειροπέδα στο χέρι μου. Ο τρόπος φύλαξης ήταν ο ίδιος όπως πριν, δηλαδή ένα άτομο που είχε τον ρόλο του φροντιστή, φορώντας τα ίδια ρούχα, δηλαδή αθλητική φόρμα και γυαλιά ηλίου. Και εδώ το φαγητό ήταν μαγειρευτό. Δεν γνωρίζω αν μου έφερναν πράγματα απ’ έξω, δηλαδή κάποιο φαγητό ντελίβερι, γιατί δεν ήθελαν να αφήσουν στοιχεία. Επίσης ξέχασα να σας πω ότι εγώ σχεδόν πάντα έβλεπα ένα άτομο που με πρόσεχε, όμως μου έλεγαν ότι έξω από το σπίτι υπήρχαν πάντα δύο ή τρία άτομα, οπλισμένα ως φύλακες. Μου δημιούργησαν δηλαδή την εντύπωση ότι ήταν πάρα πολύ καλά οργανωμένοι και ότι η δομή τους ήταν πολύπλοκη. Το χρονικό διάστημα παραμονής μου σε αυτό το δωμάτιο, συνδυάστηκε, όπως μου είπαν τα άτομα που με πρόσεχαν, με την περίοδο της αδιαφορίας, δηλαδή την περίοδο που δεν υπήρχαν επικοινωνίες με την οικογένειά μου. Κάποια μέρα βέβαια, στα μέσα Μαΐου, ήρθε στο σπίτι ένας άνδρας διαφορετικός από τον φροντιστή μου. Ο άνδρας αυτός ήταν μέσης ηλικίας και φορούσε και εκείνος κουκούλα και πανομοιότυπα ρούχα. Με αυτόν τον άνδρα μιλήσαμε για μία ώρα περίπου. Μιλήσαμε για την πορεία της διαπραγμάτευσης με την οικογένειά μου και μάλιστα μου είπε ότι φταίει η Αστυνομία, που δεν αφήνει να τελειώσει η διαπραγμάτευση, επηρεάζοντας την οικογένειά μου στη σύνταξη και στην αποστολή των απαντήσεων στα μηνύματα των δραστών. Να σας πω ακόμη ότι, στις συζητήσεις που είχα με τους φροντιστές μου, κάποια στιγμή τους ζήτησα να μου δείξουν τα όπλα που μου έλεγαν ότι υπάρχουν. Μάλιστα μία μέρα μου έφεραν ένα καλάζνικοφ, χωρίς σφαίρες φυσικά και με άφησαν να το λύσω. Σε αυτό το δωμάτιο έμεινα μέχρι αρχές Ιουνίου.
Πάλι με ενημέρωσαν κάποια στιγμή ότι θα μετακινηθούμε και το ίδιο βράδυ με έβαλαν στο αμάξι με κουκούλα. Οδηγήσαμε πάλι μία έως δύο ώρες. Φθάσαμε σε ένα σπίτι και ανεβήκαμε δύο σκάλες, φθάνοντας στον δεύτερο όροφο. Με έβαλαν πάλι σε υπνοδωμάτιο με τις ίδιες συνθήκες και την ίδια τουαλέτα. Βέβαια τους ζήτησα αντί να με δέσουν αυτή τη φορά από το χέρι με χοντρή αλυσίδα, να με δέσουν από το πόδι με μία πιο λεπτή αλυσίδα. Αυτοί το δέχτηκαν και μου έφεραν άλλη αλυσίδα. Δεν υπήρχε παράθυρο ούτε εδώ, όμως υπήρχε τηλεόραση. Το φαγητό ήταν πάλι μαγειρευτό και σε καλή ποσότητα. Το μόνο που μου έφερναν ήταν καθημερινά δύο εφημερίδες για να διαβάζω, διαφορετικές κάθε μέρα, αθηναϊκές. Όσο καιρό ήμουν στο σπίτι αυτό με επισκέφτηκε δύο φορές ακόμα το ίδιο άτομο που ήρθε στο πρώτο σπίτι και συζητήσαμε και πάλι για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων. Πάλι είχε πάρει τις ίδιες προφυλάξεις, δηλαδή ερχόταν με τα ίδια ρούχα και κουκούλα και γυαλιά. Μου είπε ότι υπάρχει πρόβλημα από την παρέμβαση της Αστυνομίας και ότι η οικογένεια προσφέρει μόνο 9 με 10 εκατομμύρια, ενώ αυτοί απαιτούσαν 25 με 30 εκατομμύρια. Θέλω εδώ να σας αναφέρω ότι από την περίοδο που ήμουν στο πρώτο σπίτι, οι δράστες μου είχαν πει ότι ήθελαν να πάρουν από την οικογένειά μου 20 με 35 εκατομμύρια ευρώ για να με αφήσουν να φύγω. Σε αυτό το τρίτο δωμάτιο έμεινα μέχρι τις 6 Αυγούστου. Το θυμάμαι αυτό χαρακτηριστικά γιατί κρατούσα κάποιες σημειώσεις όσο ήμουν φυλακισμένος. Σε μία από αυτές τις σημειώσεις έχω γράψει: «6/8 μαντρί». Δηλαδή εκείνη την ημέρα με πήραν από το τρίτο σπίτι, νυχτερινές ώρες και βάζοντάς μου πάλι κουκούλα και με πήγαν με το αυτοκίνητο σε ένα μαντρί. Έχω την εντύπωση ότι το αυτοκίνητο αυτό ήταν μάλλον αγροτικό και ο δρόμος ήταν κακός. Με έβαλαν σε ένα δωμάτιο αγροτικής κατασκευής, που δεν είχε καν ηλεκτρικό ρεύμα. Είχε απλά ένα κρεβάτι, ένα τραπέζι και μία καρέκλα. Κατάλαβα ότι ήταν μαντρί και μάλιστα εκεί υπήρχε και κοπάδι με ζώα. Εδώ το φαγητό μου το έφερναν σε ένα πλαστικό πιάτο. Ο φροντιστής ήταν σε άλλο χώρο από το δικό μου, ενώ πάλι ήμουν δεμένος από το πόδι με την αλυσίδα. Στο μαντρί έμεινα μέχρι τις 10 Αυγούστου. Έχω την εντύπωση ότι το μέρος αυτό ήταν πολύ πρόχειρα σχεδιασμένο για να με κρατήσουν. Στις συζητήσεις που έκαναν οι απαγωγείς τότε, μου είπαν ότι είχε γίνει επιχείρηση με 40 οχήματα και 200 Αστυνομικούς για την απελευθέρωσή μου.
Στις 10 Αυγούστου με πήραν και πάλι από το μαντρί, νυχτερινές ώρες, με αυτοκίνητο και με πήγαν στο δωμάτιο που με βρήκατε σήμερα. Και πάλι δεν μπορώ να εκτιμήσω το χρόνο της διαδρομής, ίσως ήταν γύρω στη μία ώρα. Θυμάμαι ότι μπήκαμε σε ένα χώρο και με ανέβασαν σε ένα δωμάτιο στον πρώτο όροφο, αφού ανεβήκαμε μία σκάλα. Στο δωμάτιο αυτό υπήρχε ένα στρώμα στο πάτωμα και ένας παλιός αργαλειός, ενώ δεν υπήρχε τραπέζι, ούτε τηλεόραση. Κάτω από το σπίτι υπήρχε μία επιχείρηση και εγώ άκουγα συνεχώς φωνές και ένα θόρυβο, σαν μηχάνημα που κόβει σίδερα. Πάλι με έδεσαν με αλυσίδα στο πόδι και ήμουν όπως ακριβώς με βρήκατε σήμερα το πρωί που με ελευθερώσατε. Όσο καιρό παρέμεινα σε αυτό το χώρο, εκτός από τον φροντιστή, με επισκέφθηκε ένας άνδρας, διαφορετικός από τον άνδρα που ερχόταν στα προηγούμενα σπίτια και με ενημέρωνε για τις διαπραγματεύσεις. Ο δεύτερος άνδρας που σας λέω, μου συστήθηκε σαν διαπραγματευτής με την οικογένεια και είχε το όνομα «ΑΚΗΣ». Μου είπε επίσης ότι ο πρώτος άνδρας είχε το ψευδώνυμο «ΑΒ» και αποτραβήχτηκε από τη διαπραγμάτευση για λόγους ασφαλείας. Έτσι ανέλαβε πλέον ο «ΑΚΗΣ» τη διαπραγμάτευση με την οικογένεια. Ο ΑΚΗΣ με επισκέφθηκε τρεις φορές, κατά τις οποίες τραβήξαμε δύο βίντεο για την οικογένεια και με έβαλε να γράψω επιστολές. Τα βίντεο τα τράβηξαν με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή που κρατούσε, ίδιου τύπου με την πρώτη, νομίζω όμως αυτή τη φορά μαύρου χρώματος. Αυτή τη φορά δεν μου υπέδειξε τι να πω. Μου υπέδειξε το ποσό που ζητάνε οι απαγωγείς, έγραψα εγώ αυτά που ήθελα να πω και αφού τα ενέκρινε, τραβήξαμε τα βίντεο. Ο ΑΚΗΣ με ενημέρωνε αναλυτικά για την πορεία της διαπραγμάτευσης.
Σε μία από τις συζητήσεις μας, μου ανέφερε ότι θα πήγαινε στην Αθήνα για να δώσει την επιστολή που είχα γράψει στην θεία μου την Νίνα. Τις διευθύνσεις και τα τηλέφωνα που μου ζητούσαν οι απαγωγείς για να παραδώσουν τις επιστολές, τους τα έλεγα εγώ. Στο δωμάτιο αυτό με επισκέφθηκε πολλές φορές ένας άνδρας, που του ξέφυγε ότι τον λένε «Μανώλη». Δεν τον έχω δει βέβαια στο πρόσωπο. Ο Μανώλης μου είπε ότι υποχρεώθηκε να με κρατήσει στο συγκεκριμένο χώρο από την ομάδα και ότι δεν ανήκει στην ομάδα της απαγωγής. Μου φάνηκε ότι ήταν ο ιδιοκτήτης του κτιρίου που κρατούμουν. Επίσης μου είπε ότι το Σάββατο, 30-09-2017, ο ΑΚΗΣ σταμάτησε να διαπραγματεύεται με την οικογένεια επειδή απέτυχε στην αποστολή του. Μου είπε ότι σε περίπτωση που ερχόταν άλλη ομάδα να με παραλάβει και να με πάει σε άλλο χώρο που θα κινδύνευα, θα παρουσίαζε στους υπόλοιπους ότι είχα σοβαρό πρόβλημα υγείας και θα με μετέφερε ο ίδιος σε νοσοκομείο. Γι’ αυτό το λόγο τις τελευταίες μέρες ξεκίνησα να λέω στον φροντιστή μου ότι με πονάει το στομάχι μου. Από τις συζητήσεις μας μου έδινε την εντύπωση ότι έξω από το χώρο που κρατούμουν υπήρχε εξωτερική φρούρηση από ένοπλα άτομα, τα οποία ελέγχονταν από άλλη ομάδα των απαγωγέων. Την τελευταία βδομάδα της κράτησής μου, μου έβαλαν τηλεόραση στο δωμάτιο αυτό. Καθώς δεν μου είχαν φέρει τηλεκοντρόλ, ζήτησα από τον φροντιστή μου να μου φέρει ένα. Τελικά την Παρασκευή ή το Σάββατο που μας πέρασε, μου έφεραν ένα τηλεκοντρόλ. Χθες το βράδυ, γύρω στις 04:00΄ ώρα έπεσα να ξαπλώσω.
Σήμερα το πρωί, δεν θυμάμαι τι ώρα ήταν, ξύπνησα από το θόρυβο που έκαναν οι Αστυνομικοί που ήρθαν να με ελευθερώσουν. Μπήκαν μέσα στο δωμάτιο και με βρήκαν δεμένο με την αλυσίδα στο πόδι και ξαπλωμένο στο στρώμα που υπήρχε. Τα ρούχα που φορούσα σήμερα μου τα είχαν δώσει πριν δέκα μέρες περίπου να φορέσω Συνολικά από την πρώτη μέρα που με έπιασαν άλλαξα ρούχα συνολικά άλλες δύο φορές. Μία φορά δηλαδή την ημέρα που με έπιασαν και άλλη μία κατά τη διάρκεια της κράτησης.
Αφού με ελευθέρωσαν οι αστυνομικοί με έφεραν εδώ στη Σχολή της Αστυνομίας στο Ρέθυμνο που βρίσκομαι και τώρα. Μου βγάλατε φωτογραφίες και εξετάστηκα από γιατρό. Στην υγεία μου είμαι καλά, μόνο είδα ότι έχω χάσει 17 κιλά περίπου. Θέλω να σας πω ότι όλο αυτό τον καιρό δεν είδα ούτε μία μέρα το φως του ήλιου. Από τις αρχές του Απρίλη επίσης, οι απαγωγείς μου μού έδιναν ένα φάρμακο, το Χanax, ηρεμιστικό δηλαδή για να μην έχω κρίσεις πανικού και άγχους. Κάθε μέρα έπαιρνα 0,5 έως 1 milligram από τα χάπια. Επίσης, θέλω να ξέρετε ότι όλο αυτό τον καιρό εγώ ήρθα σε επαφή συνολικά με πάνω από είκοσι άτομα. Έτσι πιστεύω. Βέβαια εκείνοι που με κρατούσαν μου έλεγαν ότι αυτά τα άτομα είναι μερικά μόνο από το σύνολο της οργάνωσης που σχεδίασε την απαγωγή μου. Όσο καιρό ήμουν φυλακισμένος της ομάδας, αποκόμισα την εντύπωση ότι ήταν μία πολύ καλά οργανωμένη ομάδα, με πειθαρχία, τα μέλη της οποίας ακολουθούσαν πιστά κάποιους κανόνες και πρωτόκολλα. Επίσης, μου είπαν ότι κατά το παρελθόν είχαν προσπαθήσει πάλι να με απαγάγουν, όμως δεν τα κατάφεραν. Επιπλέον μου έλεγαν ότι η ενέδρα για την απαγωγή μου είχε στηθεί από καιρό και ότι, αν δεν κατάφερναν να απαγάγουν εμένα, θα απήγαγαν κάποιον άλλο από την οικογένειά μου. Κάτι ακόμα που ξέχασα να σας πω είναι ότι σε μερικές από τις μετακινήσεις μου από τον έναν χώρο στον άλλο, κατά τη διάρκεια της διαδρομής, άλλαζαν τα άτομα που με μετέφεραν και η μία ομάδα με παρέδιδε σε άλλη ομάδα, που χρησιμοποιούσε άλλο αυτοκίνητο. Θέλω να το τονίσω, ότι όλο αυτό τον καιρό, δεν με είχαν χτυπήσει ποτέ και μου φέρονταν με σεβασμό λέγοντάς μου πως ό,τι έκαναν το έκαναν από ανάγκη για χρήματα και ότι δεν ήθελαν να με πειράξουν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχεις να πεις κάτι άλλο;
ΑΠΟΚΡΙΣΗ: Όπως σας είπα, κατά τη διάρκεια της κράτησής μου, κρατούσα κάποιες σημειώσεις σε ένα τετράδιο και κάποια χαρτιά. Τις σημειώσεις αυτές σας τις παραδίδω. Σας παραδίδω επίσης τα ρούχα και τα παπούτσια που φορούσα σήμερα που αφέθηκα ελεύθερος, δηλαδή μία μπλούζα χρώματος ροζ – λευκό, ένα σορτσάκι, το εσώρουχό μου και τις παντόφλες που μου είχαν δώσει. Δεν έχω αντίρρηση να σας δώσω σάλιο.
Αυτήν τη στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι άλλο, γιατί είμαι πολύ κουρασμένος. Το τηλέφωνο που είχα πριν την απαγωγή είναι το 693……
