Διπλή παρέμβαση στα σουπερμάρκετ της αλυσίδας «LIDL» πραγματοποίησαν αργά το απόγευμα της Δευτέρας μέλη του «Ρουβίκωνα» στα καταστήματα του Ζωγράφου και του Παγκρατίου.
Τα μέλη του «Ρουβίκωνα» εισήλθαν αιφνιδιαστικά στα καταστήματα και πέταξαν φυλλάδια ενώ στη συνέχεια αποχώρησαν.
ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΑΠ’ΤΑ LIDL
Το αστείο που αναπαράγεται ευρέως κρύβει πίσω του στυγνή εκμετάλλευση και ευτελή προϊόντα.
Με το βραβείο «κορυφαίου εργοδότη» η πολυεθνική Lidl ενσαρκώνει την ειρωνεία της καπιταλιστικής πραγματικότητας, αφού δεν είναι λίγες οι καταγγελίες εργαζομένων της για συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, ψυχολογικού πολέμου και υπέρμετρης εκμετάλλευσης. Παράλληλα, τα μεγαλοστελέχη της εταιρείας προσπαθούν αβάσιμα να καταρρίψουν αυτές τις καταγγελίες και να καταστρώσουν νέα σχέδια κατάχρησης του εργατικού δυναμικού.
Όσο η κυρία Βασιλική Αδαμίδου, Διευθύντρια Επικοινωνίας και Εταιρικής Υπευθυνότητας της πολυεθνικής, απαντάει στις καταγγελίες των εργαζομένων και επιτίθεται σε δημοσιογράφους από την ασφάλεια του γραφείου της, εκατοντάδες εργαζόμενοι, παρά τη βιοποριστική ανάγκη τους, παραιτούνται γιατί δεν αντέχουν την απομύζηση και άλλοι χιλιάδες σπάνε τη μέση τους να φέρουν εις πέρας τους παράλογους στόχους των αφεντικών.
Έχοντας ως ακρογωνιαίο λίθο το κεφάλαιο, η πολυεθνική Lidl κάνει τα αδύνατα δυνατά για να σπάει όχι μόνο τη μέση των εργαζομένων αλλά και το πνεύμα τους. Εκατοντάδες εργαζόμενοι είναι αυτοί που καταγγέλλουν την αχρεία συμπεριφορά αφεντικών και προϊσταμένων, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να μεγιστοποιήσουν το κέρδος και να βγουν «ασπροπρόσωποι» στους μεγαλομέτοχους, υποχρεώνουν τους υπαλλήλους να καθαρίζουν χώρους 1400 τ.μ. σε 2 ώρες ή να συνεχίζουν να εργάζονται ακόμη και αφού έχουν χτυπήσει κάρτα, κάνοντας έτσι υπερωρίες φαντάσματα. Υπερωρίες οι οποίες, κατά κύριο λόγο, είναι αυτονόητο ότι δε θα πληρωθούν αλλά θα επιβραβευτούν μόνο με την ιδέα ότι για άλλη μία μέρα δε θα απολυθεί κανείς.
Ωστόσο είναι πολλοί οι υπάλληλοι οι οποίοι είτε δεν αντέχουν τις αντίξοες εργασιακές συνθήκες, είτε κατανοούν ότι η ψυχολογική και σωματική κούραση είναι αντιστρόφως ανάλογες των απολαβών τους. Έτσι το 2017 εκτός από τις 50 απολύσεις εργαζομένων, ακολούθησαν και 70 παραιτήσεις, ενώ το 2018 οι παραιτήσεις πλήθυναν ακόμη περισσότερο μαζί με τις καταγγελίες για απαίσιες συμπεριφορές από αφεντικά. Το ποιόν των αφεντικών αντανακλάται στις απολύσεις εργαζομένων που πάσχουν από καρκίνο ή απολύσεις που πραγματοποιούνται με την πρόφαση «σκέφτηκες να κλέψεις».
Οι απολύσεις αυτές όμως δεν είναι απλώς μία αστοχία των αφεντικών. Αντιθέτως, είναι κοινό μυστικό το γεγονός ότι ο «κορυφαίος εργοδότης» βολεύεται να έχει υπό το ζυγό του άτομα μεγαλύτερης ηλικίας με αρκετά χρόνια προϋπηρεσίας για να μπορεί να τους αντικαταστήσει πιο εύκολα με πιο νέους, χωρίς δικαιώματα και με λιγότερο μισθό. Κι αυτό την ίδια ώρα που υπάλληλοι καταγγέλλουν ότι δουλεύουν 5 μέρες και αισθάνονται ότι δουλεύουν 15 λόγω του εξαντλητικού ωραρίου και της ψυχολογικής πίεσης που υφίστανται. Φαίνεται λοιπόν, ότι η πολυεθνική Lidl έχει ως πολιτική της, όπως και οι περισσότερες πολυεθνικές, να τρομοκρατεί τους εργαζόμενους και να τους αντιμετωπίζει χειρότερα από ότι αντιμετωπίζει τα ευτελή αγαθά της. Αγαθά τα οποία ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) πολύ συχνά αναγνωρίζει ως απειλές για την υγεία των καταναλωτών και αποσύρει από τα ράφια της αλυσίδας.
Αλλοιωμένα κρεατικά, κατεψυγμένα με παθογόνους για τους ανθρώπους μικροοργανισμούς ή ψωμί με ευρωτίαση είναι τα πιο πρόσφατα παραδείγματα των προϊόντων της πολυεθνικής. Το κερασάκι στην τούρτα όμως είναι οι δηλώσεις του επικεφαλή των Lidl στην Ελλάδα, Ιάκωβου Ανδρεανίδη, ο οποίος παραδέχθηκε το γεγονός ότι η αλυσίδα στην Ελλάδα, δέχεται 10.000 βιογραφικά ετησίως. Επομένως, έχει μεγάλο εύρος επιλογών μεταξύ λίγης ή και καθόλου προϋπηρεσίας, νεαρότερης ηλικίας και μεγαλύτερη ευελιξία στην καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων. Η ειρωνεία όμως δε σταματάει εδώ. Ο Ι. Ανδρεανίδης υπερήφανα δήλωσε ότι ο μισθός ενός 8ωρου υπαλλήλου ανέρχεται στα 586 ευρώ μηνιαίως, ενώ αντίστοιχα ενός προϊστάμενου στα 2.250.
Δηλαδή, η ζωή του απλού εργαζομένου, από τον οποίο τρέφεται σα βδέλλα η αλυσίδα Lidl, αξίζει 3,60 ευρώ την ώρα ενώ ενός αφεντικού 14 ευρώ την ώρα. Ο απλός υπάλληλος δηλαδή, για τρεις κι εξήντα, όχι μόνο καλείται να καλύψει πολλά πόστα ταυτόχρονα, να αντέξει την αγανάκτηση των πελατών που συσσωρεύονται στα ταμεία αλλά και να ανεχτεί την αισχρή συμπεριφορά του κάθε αφεντικού το οποίο πληρώνεται άρδην για να του επιβάλλει μεσαιωνικές εργατικές τακτικές. Κάπου ανάμεσα, λοιπόν, στις επιτηδευμένες τακτικές εκμετάλλευσης και τα κατατρεγμένα εργατικά δικαιώματα είναι ο μέσος καταναλωτής που όντας έρμαιο της κρίσης καταφεύγει στη φθηνή λύση των ευτελών προϊόντων, κακών απομιμήσεων αγαθών ευρείας κατανάλωσης προκειμένου να επιβιώσει. Ακόμη και σε αυτό το φαινόμενο των ημερών μας όμως η ειρωνεία είναι παρούσα.
Οι καταναλωτές των Lidl απαρτίζονται κυρίως από άτομα τρίτης ηλικίας ή πολύτεκνες οικογένειες των οποίων οι συντάξεις ή οι δύο μισθοί αντίστοιχα, δεν παρέχουν πρόσβαση σε μη-ευτελούς ποιότητας αγαθά. Άρα, τις γενικότερα ευπαθείς ομάδες, των οποίων η υγεία παίζεται κορώνα-γράμματα κάθε φορά που ψωνίζουν από αυτή την αλυσίδα. Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι τα προϊόντα της αλυσίδας Lidl είναι επιβλαβή για τη δημόσια υγεία και η αλυσίδα Lidl είναι επιβλαβής για τα δικαιώματα του εργαζόμενου. Προτρέπουμε τον κόσμο να κάνει το αυτονόητο και να σταματήσει να αγοράζει από αυτό το κάτεργο και τους εργαζομένους να οργανωθούν σε σωματεία βάσης ξεκινώντας το τέλος της εκμετάλλευσης.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ
Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας
