Την ώρα που ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης με δηλώσεις στις αθλητικές ιστοσελίδες επαίρεται πως εργάζεται σκληρά για την πάταξη των φαινομένων βίας στα γήπεδα σε συνεργασία μάλιστα ακόμη και με το συμβούλιο της Ευρώπης, η ασφάλεια του Πειραιά και τα κεντρικά της ΕΛ.ΑΣ. στην Αθήνα, 36 ώρες μετά το πρωτόγνωρο για αγώνα της Εθνικής βίαιο επεισόδιο στη θύρα 8 στο Καραϊσκάκη έχουν προχωρήσει σε μόλις μία σύλληψη και δύο… ταυτοποιήσεις των υπαιτίων χούλιγκαν.
Επειδή η ιστορία είναι γνωστή πια από τα δημοσιεύματα του zougla.gr, οφείλουμε να ομολογήσουμε
πως ενώ στην αρχή φάνηκε πως οι αστυνομικές αρχές ενήργησαν σχετικά γρήγορα, στη συνέχεια αυτή η ομολογία περί… δύο ταυτοποιήσεων προβληματίζει.
Η ομάδα των χούλιγκαν που, σύμφωνα με τα στοιχεία, ανήκει στους οργανωμένους οπαδούς του Ολυμπιακού και άρα συμπεριλαμβάνεται στον ιδιωτικό στρατό του προέδρου της ομάδας, ενήργησε κατά του άτυχου φιλάθλου που είχε την ιδέα να τραβήξει μία selfie με την φανέλα του Παναθηναϊκού, κάτω από το φως των προβολέων, τις κάμερες παρακολούθησης του γηπέδου και κυρίως τα φλας των φωτορεπόρτερ. Όλα τα πρόσωπα των υπαιτίων έχουν «απαθανατιστεί» και κυκλοφορούν ευρύτατα στο διαδίκτυο. Είναι απορίας άξιον πως και γιατί ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί και συλληφθεί.
Γνωρίζουμε ότι η ΕΛ.ΑΣ. απέδειξε ότι μπορεί να αντεπεξέλθει σε εξαιρετικά δύσκολες προκλήσεις. Πως είναι δυνατόν παρά την γενικευμένη κατακραυγή να μην έχει ακόμη καταφέρει να φέρει στον εισαγγελέα και τον ανακριτή τους χούλιγκαν που αμαύρωσαν, αν είναι δυνατόν, έναν αγώνα της Εθνικής, δηλαδή μία αθλητικά αναμέτρηση πάνω και πέρα από οπαδικές αντιθέσεις.
Είναι λοιπόν υποκριτικό και αποπροσανατολιστικό το γεγονός ότι ο γεν. γραμματέας αθλητισμού επιχειρεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι η Πολιτεία «αγωνίζεται» για την πάταξη των φαινομένων αυτών.
Παλεύοντας με την κοινή λογική, ο Έλληνας πολίτης διερωτάται το τι ακριβώς συμβαίνει και μία ομάδα χούλιγκαν, οργανωμένη σε τάγματα εφόδου των ιδιωτικών στρατών των προέδρων των ΠΑΕ, μπορεί να ενεργεί με ακάλυπτα πρόσωπα στο φως των προβολέων χωρίς κανέναν απολύτως φόβο. Ποιος έδωσε το δικαίωμα σε αυτούς τους χούλιγκαν, οπαδούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τους φιλάθλους της ομάδας, να θεωρούν ότι έχουν τη δυνατότητα να ενεργούν με τέτοιον τρόπο χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες; Προφανώς το δικαίωμα αυτό τους το έχουν δώσει εκείνοι που τους έχουν οργανώσει.
Bέβαια οφείλουμε να θυμίσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που στο φαληρικό γήπεδο εκτυλίσσονται εικόνες ντροπής.
Ας πάμε στις πιο πρόσφατες, που δεν είναι άλλες από τις επιθέσεις ακόμη και στα δημοσιογραφικά θεωρεία. Δημοσιογράφοι, οι οποίοι δεν ακολουθούν το ερυθρόλευκο πρωτόκολλο, δέχτηκαν επιθέσεις και τραμπουκισμούς από «φουσκωτούς», που ανήκουν στους οργανωμένους του Ολυμπιακού. Τα περιστατικά είναι πολλά, στο κοινό πλέον γνωστά και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περαιτέρω.
Το γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι ένας εμβληματικός χώρος άθλησης που δεν ξεκίνησε να λειτουργεί ως παράρτημα των οργανωμένων οπαδών αλλά ως φυτώριο σε μια προβληματική προσφυγική γειτονιά του τότε Πειραιά όπου φιλοξενούνταν οι ομάδες του λιμανιού και της φτωχολογιάς, ο Ολυμπιακός και ο Εθνικός. Το ονόμαζαν τότε Ποδηλατοδρόμιο και το γήπεδο ήταν ξερό, χωρίς καμία άνεση όπου μάτωναν τα γόνατά τους οι θρύλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ποια σχέση έχει πια αυτό το γήπεδο, όχι ως αρχιτεκτόνημα, αλλά ως ιδέα με αυτά που συνέβησαν την Τρίτη το βράδυ στον αγώνα της Εθνικής με το Γιβραλτάρ.
Προφανώς η σημερινή κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν προσφέρεται για τέτοιου τύπου
νοσταλγία. Αντιθέτως τα συμφέροντα είναι πια ισχυρά, τα λεφτά πολλά και η εκμετάλλευση των οπαδών απαραίτητο συστατικό στοιχείο του πολιτικού παιχνιδιού και της ψηφοθηρίας.
Παρόλα αυτά η Πολιτεία έχει ακόμη πολλά περιθώρια ελιγμών αν το επιθυμεί και αν της το επιτρέπουν οι υπόγειες διασυνδέσεις της με εκείνους που διαθέτουν την ισχύ στις μεγάλες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας μπορεί να αποτελέσει μία νομική και οργανωτική αναφορά αλλά δεν φτάνει. Διότι άλλο το Λονδίνο και άλλο πράγμα η Αθήνα. Χρειάζεται η Πολιτεία να υπερβεί τον εαυτό της και να εγκαταλείψει παραδοσιακές διαπλεκόμενες σχέσεις με τα επιχειρηματικά κέντρα που ελέγχουν το ελληνικό ποδόσφαιρο και που στο τέλος αποδεικνύεται ότι διοικούν και εγκληματικές οργανώσεις, όπως αυτή των στημένων αγώνων.
Η κοινή γνώμη αναμένει από τις Αρχές και ιδιαίτερα από την αστυνομία να ολοκληρώσει τον κύκλο των συλλήψεων ώστε να τιμωρηθούν παραδειγματικά τα άτομα αυτά που πρόσβαλαν την Εθνική αλλά και τους φιλάθλους που συγκεντρώθηκαν στο γήπεδο Καραϊσκάκη παίρνοντας μαζί τους τα παιδιά τους για να δουν ποδόσφαιρο. Οι Αρχές οφείλουν μια πραγματική συγγνώμη σε αυτούς τους ανθρώπους που αντί για μπάλα αντίκρισαν στο πέταλο της θύρας 8 την απόλυτη βαρβαρότητα.
Ως επίλογο θα ήταν σωστό να υπενθυμίσουμε μία κρίσιμη παράμετρο. Όταν ο κάθε ταξίαρχος της ΕΛ.ΑΣ. λίγους μήνες πριν τη συνταξιοδότησή του, ιδιαίτερα όταν υπηρετεί στον Πειραιά, καταλήγει επικεφαλής ασφάλειας του επιχειρηματία-εκδότη-προέδρου Βαγγέλη Μαρινάκη τότε η «πολιτική πασιέντζα» δεν μας βγαίνει. Δεν συνέβη μία φορά. Συμβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η κατάσταση αυτή αποδίδεται και με τον όρο «pay roll».
Σε αυτή τη ζωή πρέπει κανείς να αποφασίσει σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση «Ή ζευγάς-ζευγάς ή παπάς-παπάς». Και τα δύο μαζί δεν γίνονται, διότι όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει τότε καταλήγουμε στον άλλον πολιτικό όρο που λέγεται Διαπλοκή. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει μόνον στις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ. του Πειραιά. Παρατηρείται, και αποδείχθηκε πολύ πρόσφατα, πως συμβαίνει και στις τάξεις της Δικαιοσύνης. Υπάρχει και μία άλλη λαϊκή ρήση «Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Η ρήση μπορεί να διακωμωδεί ως απόφθεγμα της λαϊκής σοφίας την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική Πολιτεία αλλά κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν εδώ και δεκαετίες πως είμεθα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εσχάτως της Ευρωζώνης. Κάτι δεν πάει καλά διότι αν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω τότε η ευρωπαϊκή μας διάσταση καταλήγει να είναι ένα πολύ πικρό καλαμπούρι.
Τόσο η ΕΛ.ΑΣ. όσο και η Δικαιοσύνη πρέπει να αποφασίσουν πως όταν απαιτούν από τον Έλληνα πολίτη-φορολογούμενο σεβασμό στους Θεσμούς, θα πρέπει να είναι εκείνοι πρώτοι που θα καταδεικνύουν καθημερινά πως οι Θεσμοί αξίζουν του σεβασμού του πολίτη. Απλή λογική. Χωρίς στολίδια και πολλές κουβέντες.
