Το μωρό τής Καρολάϊν είναι πρόσωπο Αρχαίας Τραγωδίας.
Η μητέρα, δολοφονημένη.
Το ζώο συντροφιάς, δολοφονημένο.
Ο πατέρας, δολοφόνος και προφυλακισμένος.
Ένα μωρό κλείνει το πρώτο έτος τής ζωής του,
έχοντας να αντιμετωπίσει τη χείριστη μορφή ορφάνιας.
Τα βάσανά του -κι ας μη διαθέτει ακόμη συνειδητότητα τής κατάστασης- μόλις έχουν αρχίσει.
Οι γονείς τού δολοφόνου σπεύδουν να ζητήσουν από τη Δικαιοσύνη
τη συνεπιμέλεια τής μικρής Λυδίας
και μάλιστα το πράττουν με τρόπο που προκαλεί ανατριχίλα,
καθώς παραπέμπει σε ένα τραγικό κεφάλαιο τής Ελληνικής Μυθολογίας:
Έξι μήνες στην Αλόννησο (με την οικογένεια τής Καρολάϊν)
και έξι μήνες στην Αγία Παρασκευή (με την οικογένεια τού δολοφόνου).
Είναι συγκλονιστικό·
πρόκειται για ευθεία αναγωγή στον μύθο με τραγικό πρόσωπο την Περσεφόνη.
Η Περσεφόνη ήταν κόρη τής θεάς Δήμητρας και τού αδελφού της, τού Δία.
Ο Πλούτωνας την ερωτεύθηκε
και επειδή εγνώριζε ότι η κοπέλα δεν θα επέλεγε ιδία βουλήσει το Σκότος,
την απήγαγε και την οδήγησε βιαίως στο «Βασίλειο των Νεκρών».
Προκειμένου, λοιπόν, η Δήμητρα να μην έχανε την κόρη της διά παντός,
ήρθε σε συμφωνία με τον Πλούτωνα για μία ιδιότυπη «συνεπιμέλεια»:
Η Περσεφόνη θα ζούσε έξι μήνες στον «Πάνω Κόσμο»
και έξι μήνες στον «Κάτω Κόσμο».
…
Η Λυδία. Μία σύγχρονη «Περσεφόνη».
Έξι μήνες στην Αλόννησο, έξι μήνες στην Αγία Παρασκευή.
Σ’ αυτήν την ελάχιστη ζωή της, είναι ήδη «Τραγικό Πρόσωπο».
Η Μυθολογία είναι «Μυθολογία»
μόνο για όσους δεν αντιλαμβάνονται τον σχηματικό χαρακτήρα της.
Επί τής ουσίας, η Μυθολογία είναι η Υπερβολή τού Ρεαλισμού!
…
Όσο κυλούν οι μέρες και προστίθενται νέες καταιγιστικές εξελίξεις,
η Μυθολογία αποδεικνύει ότι έχει προφητεύσει τη ζωή τής μικρής Λυδίας.
Μετά την Περσεφόνη, έρχεται ο Σίνης ο Πιτυοκάμπτης.
Ο Σίνης ήταν μεταξύ των ληστών που εξουδετέρωσε ο Θησέας.
Είχε ως ορμητήριό του ένα δάσος στην Κόρινθο
και χαρακτηριζόταν από τον βάρβαρο τρόπο που χρησιμοποιούσε
για να εσκότωνε όποιον είχε την κακή μοίρα να βρισκόταν στο διάβα του.
Έδενε τα άκρα τού θύματος από δύο αντικριστά πεύκα
και στη συνέχεια ελύγιζε τα δέντρα προς τις αντίθετες κατευθύνσεις
προκαλώντας τον διαμελισμό.
Η Λυδία. Μία σύγχρονη «Περσεφόνη».
Ένα μωρό που διαμελίζεται από δύο οικογένειες,
οι οποίες -άθελά τους, μέσω τής διεκδίκησης τής (συν)επιμέλειας-
έχουν αναλάβει τον αποκρουστικό ρόλο τού Σίνη τού Πιτυοκάμπτη.
…
Κλείνω με έναν ακόμη μύθο·
αυτήν τη φορά έρχεται η Εβραϊκή Παράδοση να μάς προσφέρει χρήσιμα διδάγματα
και τροφή για σκέψη…
Όπως καταγράφει η Παλαιά Διαθήκη,
κάποτε ο -ξακουστός για τη σοφία του- βασιλιάς Σολομώντας,
εκλήθη να αποδώσει δικαιοσύνη μεταξύ δύο γυναικών που διεκδικούσαν το ίδιο μωρό
και ισχυριζόταν -έκαστη εξ αυτών- ότι ήταν δικό της.
Τότε, ο σοφός και δίκαιος βασιλιάς σκαρφίστηκε έναν ακραίο τρόπο,
που όμως έμελλε να απεκάλυπτε την Αλήθεια·
επρότεινε να κοβόταν με μάχαιρα το μωρό στα δύο
και να μοιραζόταν εξ ίσου στις δύο γυναίκες.
Η αληθινή μητέρα -διεπιστώνοντας ότι το παιδί της εκινδύνευε με διαμελισμό-
αρνήθηκε την πρόταση λέγοντας
«Κύριε, δώστε το παιδί σε αυτήν τη γυναίκα και σάς παρακαλώ να μην το θανατώσετε.».
Απ’ την άλλη, η δήθεν μητέρα είπε έμπλεη αδιαφορίας
«Ούτε δικό μου να είναι, ούτε δικό της· διαμελίστε το.».
Έτσι,
το μωρό δόθηκε στην αληθινή μητέρα του
και το εν λόγω τέχνασμα έχει μείνει στην Καθομιλουμένη ως «Σολομώντειος Λύση»!
…
Η Λυδία. Μία σύγχρονη «Περσεφόνη».
Το αθώο θύμα δύο οικογενειών που αναβιώνουν τον Σίνη τον Πιτυοκάμπτη.
Το αθώο θύμα δύο οικογενειών που καταργούν τη «Σολομώντειο Λύση».
Κατά την προσωπική μου άποψη,
αυτό το πλάσμα θα έπρεπε να βρισκόταν ήδη
σε εξειδικευμένο κέντρο υποδοχής ορφανών παιδιών στο εξωτερικό
και να δινόταν σε ανάδοχη οικογένεια που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη χώρα μας
(και δη, με την τρέχουσα θλιβερή επικαιρότητα).
Για ποιον λόγο η ενός έτους Λυδία θα πρέπει μετά από λίγα χρόνια
-όταν θα πάει στο σχολείο και εν γένει όταν θα αρχίσει η κοινωνικοποίησή της-
να έρθει αντιμέτωπη με το τραγικό και δυσβάσταχτο παρελθόν
που τής εφόρτωσε ήδη ο δολοφόνος «(βιολογικός) πα-τέρας» της..;
Ποιος είναι ο λόγος;
Για να κάνει το «κομμάτι» του ο σιχαμερός δολοφόνος;
Αυτός απέτυχε οικτρά·
ένα τομάρι είναι, ένας αισχρός παρτάκιας είναι,
ένας άνανδρος είναι, ένα εγωμανές ανθρωπάριο είναι.
Δεν τον ένοιαξε η σύζυγός του και μητέρα τού παιδιού του·
τη δολοφόνησε.
Δεν τον ένοιαξε το αθώο ζώο συντροφιάς
που ελάτρευε η σύζυγός του και μητέρα τού παιδιού του·
το δολοφόνησε.
Δεν τον ένοιαξε το ίδιο του το παιδί·
το δολοφόνησε.
Τρία είναι τα θύματα τού στυγνού δολοφόνου·
δεν είναι μόνο η 20χρονη Καρολάϊν και η ενός έτους σκυλίτσα Ρόξι,
αλλά και η επίσης ενός έτους Λυδία,
που ναι μεν δεν εβίωσε σωματικώς το έγκλημα εις βάρος της,
όμως -όπως δείχνουν τα πράγματα- θα κληθεί σύντομα να υποστεί
το ψυχολογικό αντίκτυπο αυτής τής εκκωφαντικά δυσοίωνης συνθήκης.
Μάλιστα,
η συγκεκριμένη υπόθεση μαρτυρά
τα εξόφθαλμα κενά που χαρακτηρίζουν τον Νεοέλληνα Νομοθέτη·
ένας νομοθέτης με διορατικότητα θα είχε προβλέψει
-εκτός από τις ήδη υπάρχουσες κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο δολοφόνος-
τη δίωξη για «έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο».
Αφήνεις -επί παραδείγματι- το παιδί σου κλεισμένο στο αυτοκίνητο
ενώ επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες
και διώκεσαι -και σωστά διώκεσαι- για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο.
Δολοφονείς τη μητέρα τού παιδιού σου,
το αφήνεις ορφανό από μητέρα, και με δολοφόνο-φυλακισμένο πατέρα,
και ο Νεοέλληνας Νομοθέτης κοιμάται τον «Ύπνο τού Αδίκου».
…
Ποιος είναι ο λόγος, λοιπόν,
που η Λυδία θα πρέπει να βιώσει τη δυστυχία
και την εσωτερική λαίλαπα που -μετά πάσης βεβαιότητας- θα τής προκληθεί
όταν μάθει την Αλήθεια..;
Και ποιος εγγυάται ότι η Αλήθεια θα τής τεθεί με τον δέοντα τρόπο
και όχι διαστρεβλωμένη ή ακόμη-ακόμη κι υπό τη μορφή «bullying»;
Όχι μόνο ουδείς μπορεί να εγγυηθεί
μία κατά το δυνατόν ομαλή μετάβαση από την Άγνοια στη Γνώση,
αλλά αντιθέτως είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο
ότι ετούτο το κοριτσάκι θα γίνει δέκτης των παθογενειών τής Νεοελληνικής Κοινωνίας.
Παρά ταύτα,
η Λυδία καλείται να παραμείνει και να γαλουχηθεί εντός των συνόρων
προκειμένου να μη στεναχωρηθούν τα «σόγια».
…
Η οικογένεια τού στυγνού δολοφόνου
μού έχει προκαλέσει εξαιρετικά αρνητική αίσθηση
με την έως τώρα παρουσία της και συμπεριφορά της.
Αντί για το ανατριχιαστικά σημειολογικό αίτημα
τής -διαχωριζόμενης σε δύο 6μηνα- συνεπιμέλειας,
θα επερίμενα απόλυτη ταπεινότητα και μία απολογητική ανακοίνωση:
«Ζητάμε συγγνώμη από την Κοινωνία, που -άθελά μας- αναθρέψαμε έναν δολοφόνο.
Όμως, αυτός ο δολοφόνος είναι παιδί μας και δεν δυνάμεθα να το ξεγράψουμε.
Για την Κοινωνία δικαίως θεωρείται στυγνός δολοφόνος,
για εμάς είναι το παιδί μας που δυστυχώς έφτασε να γίνει δολοφόνος.
Αναλαμβάνουμε τις προσωπικές μας ευθύνες
και -ως ελάχιστη αυτοτιμωρία μας-
δηλώνουμε ότι δεν θα διεκδικήσουμε την (συν)επιμέλεια τής αγαπημένης μας εγγονής,
διότι δεν θέλουμε να διαπράξουμε -άθελά μας- και δεύτερο έγκλημα.».
Αυτή θα ήταν μία αξιοσέβαστη ανακοίνωση.
Αντ’ αυτής, τι είδαμε;
ΘΡΑΣΟΣ.
Θράσος είδαμε.
«Δώστε μας το παιδί για έξι μήνες τον χρόνο.».
Όταν το Παιδί γίνεται Εξαμηνιαίο Λάφυρο.
Και βεβαίως,
οφείλουμε να επισημάνουμε και να δώσουμε τη δέουσα προσοχή
στην κακή σχέση που είχε ο δολοφόνος με τη μητέρα του·
το γεγονός ότι -κατά δήλωσή της-
πήρε για πρώτη φορά στην αγκαλιά της τη Λυδία, στην κηδεία τής Καρολάϊν,
λέει από μόνο του ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Εν κατακλείδι,
επιδιώκεται εναγωνίως μία άτυπη ρεβάνς
που συμπυκνώνεται στη γνώστη φράση «Για τα μάτια τού Κόσμου».
Δύο άνθρωποι που απέτυχαν ως γονείς,
ζητούν την ευκαιρία να δοκιμαστούν ως παππούδες.
Επικίνδυνα, τοξικά, δυνητικώς θανατηφόρα πειράματα, πάνω σε ένα μωρό.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ.
…
Απ’ την άλλη, έχουμε και την οικογένεια τής δολοφονημένης Καρολάϊν,
που ναι μεν αξίζει τον σεβασμό μας για το πένθος της,
αλλά το Πένθος δεν σβήνει τις Ευθύνες.
Μία 14χρονη αφήνεται από την οικογένειά της
-στην εξαιρετικά ευαίσθητη μετάβαση από την Προεφηβεία στην Εφηβεία-
να συνάψει σχέση με έναν 27χρονο.
Έξι χρόνια μετά,
διεπιστώσαμε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο
τα αποτελέσματα αυτής τής αποτυχημένης γονικής επιμέλειας.
…
Εδώ γονείς, εκεί γονείς, πού είν’ οι γονείς;
Και κατόπιν, εδώ παππούδες, εκεί παππούδες, πού είν’ οι παππούδες;
Ένα θανάσιμο παππουτζηλίκι.
Ένα μωρό που καλείται τώρα να μεγαλώσει σε «μη χείρον, βέλτιστον» περιβάλλον.
Έξι μήνες στον «Πάνω Κόσμο». Έξι μήνες στον «Κάτω Κόσμο».
Εδώ, όμως, ψάχνεις ποιος είναι ο «Πάνω Κόσμος» και δεν βρίσκεις.
Ο «Πάνω Κόσμος» απουσιάζει, ο «Κάτω Κόσμος» πήρε δικό του ΚΑΙ το έτερο 6μηνο.
…
Η Λυδία. Μία σύγχρονη «Περσεφόνη».
Το αθώο θύμα δύο οικογενειών που αναβιώνουν τον Σίνη τον Πιτυοκάμπτη.
Το αθώο θύμα δύο οικογενειών που καταργούν τη «Σολομώντειο Λύση».
Η «Λυδία Λίθος» που πιστοποιεί την Ατόφια Αποτυχία τής Νεοελληνικής Οικογένειας.
Τι τραγικό να είσαι μωρό με παρελθόν…
Τι τραγικό να έχεις όλο το παρελθόν μπροστά σου…
Λυδία, ΚΟΥΡΑΓΙΟ.
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)
