Καθημερινό κοινωνικό φαινόμενο είναι πλέον ο εφιάλτης της ενδοοικογενειακής βίας.

Μέσω της τηλεφωνικής γραμμής SOS 15900 τέσσερις με πέντε γυναίκες απευθύνονται τηλεφωνικά στην Ελληνική Κοινωνική Μερίμνα Βόλου κάθε δεύτερη μέρα -κάποιες φορές και κάθε μέρα- και ζητούν ενημέρωση για «προβλήματα στο σπίτι».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το άγχος και το στρες της οικονομικής κρίσης αύξησε την ένταση και τη συχνότητα των επιθετικών συμπεριφορών. Στις πρώτες εβδομάδες του 2015, ήδη οκτώ γυναίκες φιλοξενήθηκαν στην Κοινωνική Μέριμνα όταν ολόκληρο το 2013 ήταν δεκαεπτά και το 2014 δέκα. Από την αρχή του 2014 μέχρι και σήμερα το Κέντρο Συμβουλευτικής, Στήριξης, Ενημέρωσης έκανε συμβουλευτική σε 200 περιστατικά με θύματα πάντα γυναίκες.

Τον τελευταίο χρόνο παρατηρείται έμφαση σε εκείνα τα περιστατικά βίας με θύματα γυναίκες ηλικίας άνω των 40 ετών. Κάποιες είναι και άνω των 50 ετών. Εζησαν από τα 18 τους χρόνια με κακοποίηση, σωματική, λεκτική, ψυχολογική, σεξουαλική, δικαιολογίες ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα, ενοχές ότι φταίνε οι ίδιες. Τελικά, ο βάσιμος φόβος ότι την επόμενη φορά θα καταλήξουν στο Νοσοκομείο οι ίδιες ή τα παιδιά τους «νίκησε» τις απειλές και παρέκαμψε την κοινωνική αποσιώπηση για ένα μέρος των κακοποιημένων. Οι γυναίκες ζήτησαν βοήθεια με ή χωρίς τη στήριξη του οικογενειακού τους περιβάλλοντος για να σωθούν και εγκατέλειψαν τη συζυγική στέγη.

Η Κοινωνική Μέριμνα Βόλου

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι γυναίκες έρχονται σε επαφή με την Κοινωνική Μέριμνα μέσω της τηλεφωνικής Γραμμής SOS 15900. Ζητούν να επισκεφτούν τους ανθρώπους της και να ενημερωθούν για το έργο τους γιατί αντιμετωπίζουν προβλήματα στην οικογένεια και κλείνουν ραντεβού.

Πολλές κυρίες, δεν καταφέρνουν, όπως ειπώθηκε, να παρουσιαστούν στη πρώτη συνάντηση. Μερικές δεν ξανατηλεφωνούν. Το πιο πιθανόν, όμως, είναι να επικοινωνήσουν εκ νέου και τελικά να έρθουν σε επαφή με τους ανθρώπους της Κοινωνικής Μέριμνας, επικαλούμενες προφάσεις στο σύζυγο, όπως ότι πάνε για ψώνια στην αγορά.

Όλες βρίσκονται σε πολλή δύσκολη θέση ανεξαρτήτως εάν έχουν εμφανή σημάδια από τη βία ή όχι. Οι γυναίκες νεότερης ηλικίας μιλούν πιο εύκολα. Κακοποιημένες ηλικίας έως και 50 ετών ίσως και 57 λύνουν τη σιωπή δυσκολότερα και συνήθως δηλώνουν ότι «η κατάσταση είναι αφόρητη».

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, οι περισσότερες κυρίες αναφέρουν ότι μπορεί να μην έχουν κάθε μέρα σωματική κακοποίηση, αλλά υπάρχει η καταπίεση της ψυχολογικής βίας. Δεν έχουν την ελευθερία να κινηθούν και να αποφασίσουν για όσα συμβαίνουν στην οικογένειά τους. Απειλούνται, αναφέρθηκε, ότι εάν μιλήσουν στα παιδιά τους ή αν χαλάσουν την εικόνα στον κοινωνικό περίγυρο, θα πάθουν κακό. Οταν και εάν αποφασίσουν να εγκαταλείψουν τη συζυγική εστία, είναι εκτεθειμένες. Δεν έχουν εργασία.

Η Κοινωνική Μέριμνα καλύπτει τη φιλοξενία, τη διατροφή, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των κακοποιημένων, τη συμβουλευτική, αλλά και τη διασύνδεση με φορείς για την εργασιακή αποκατάσταση.

Αντιμετωπίζει ως κακοποίηση όλα τα περιστατικά βίας, είτε σωματικής και ψυχολογικής είτε λεκτικής. Ύστερα από συμβουλευτική υποστήριξη, φιλοξενεί τα θύματα όταν υπάρχει ανάγκη μέχρι και τρεις μήνες με δυνατότητα αύξησης του διαστήματος, ανάλογα με την περίπτωση.

Δεκάδες περιστατικά στο Κε.Συ.Σ.Ε

Σύμφωνα με την ψυχολόγο – υπεύθυνη του Κε.Συ.Σ.Ε, Μαρία Τόπα, ποτέ καμία από τις γυναίκες δεν παραδέχεται ότι κακοποιείται, αλλά ισχυρίζονται ότι υπάρχουν προβλήματα στην οικογένεια ή στη σχέση τους.

Προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα και να αποκαταστήσουν τη σχέση ή να σταματήσουν τη βία. Επιρρίπτουν ευθύνες στον εαυτό τους και νομίζουν ότι αξίζουν τέτοια συμπεριφορά. Ωστόσο, το 70% των γυναικών αναφέρει περιστατικά βίας. Οταν απενοχοποιούνται, αντιλαμβάνονται ότι η βία είναι πρόβλημα του συντρόφου τους.

Τα περιστατικά βίας δεν σχετίζονται με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας ή των συντρόφων. Η κακοποίηση ξεκινά με τον ίδιο τρόπο, μικρή σε ένταση και συχνότητα, και φτάνει σε νοσοκομειακή περίθαλψη. Ο ξυλοδαρμός είναι συχνό φαινόμενο αλλά δεν καταγράφεται. Σπάνια αναφέρεται η πραγματική αιτία των χτυπημάτων στο Νοσοκομείο.

Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, οι κακοποιημένες ανέχονται τη βία επειδή φοβούνται ότι κινδυνεύουν να τραυματιστούν σοβαρά οι ίδιες ή τα παιδιά τους. Νομίζουν ότι δεν μπορούν να σπάσουν τα δεσμά από το φόβο για το τι θα επακολουθήσει με τη λήξη της σχέσης. Εξάλλου, ο σύζυγος ή ο πρώην σύντροφος απειλεί, παρακολουθεί, εκβιάζει.

Οι αφορμές για επιθετικές συμπεριφορές είναι άνευ ουσίας. Το σπίτι δεν είναι αρκετά καθαρό ή οι γυναίκες δεν είναι περιποιημένες ή το αντίθετο ή το φαγητό δεν είναι καλά μαγειρεμένο. Προσχηματικά μπορεί να υπάρχουν προβλήματα στη δουλειά με το αφεντικό.

Μετά τα επιθετικά επεισόδια οι θύτες ζητούν συγνώμη. Αλλάζουν συμπεριφορά, προσφέρουν λουλούδια, σοκολατάκια, όμως σύντομα θα εξελιχθεί ένα νέο περιστατικό βίας με ισχυρότερη ένταση και συνέπειες.

Δυστυχώς, οι άνδρες που εμφανίζουν επιθετική συμπεριφορά δεν αλλάζουν ποτέ. Δεν παραδέχονται το πρόβλημα κι έτσι δεν κάνουν καμία προσπάθεια βελτίωσης. Θεωρούν πάντα ότι έχουν δίκιο. Συνήθως είναι αφοσιωμένοι σε παραδοσιακές αντιλήψεις για το ρόλο της γυναίκας και της οικογένειας και για οποιαδήποτε παρέκκλιση, θεωρούν ότι πρέπει να επιβάλλουν τιμωρία.

Οι κακοποιημένες είναι φορτισμένες συναισθητικά, συχνά μπερδεμένες από τις αντιφατικές συμπεριφορές. Έχουν μειωμένη αίσθηση αυτοσεβασμού και πιστεύουν ότι είναι κατακριτέο να διαλύσουν τη σχέση τους.

Μετά τη συμβουλευτική, αποχωρούν ενδυναμωμένες και έτοιμες να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τη ζωή τους και τα παιδιά τους.

Η συμβουλευτική γίνεται σε τρία επίπεδα, την ψυχολογική στήριξη από ψυχολόγο, την κοινωνική στήριξη από κοινωνική λειτουργό και τη νομική συμβουλευτική από δικηγόρο.

Πρέπει να επισημανθεί τέλος ότι, η ενδοοικογενειακή βία είναι η κατάσταση στην οποία ένα μέλος της οικογένειας προκαλεί οποιασδήποτε μορφής βλάβες σε ένα άλλο μέλος της και δεν περιορίζεται στη σωματική κακοποίηση, αλλά μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Περιλαμβάνει τις άμεσες και έμμεσες απειλές, τη συναισθηματική και ψυχολογική βία, τη σεξουαλική κακοποίηση, την κοινωνική απομόνωση, τον οικονομικό έλεγχο και γενικότερα όλες τις συμπεριφορές που ωθούν ένα άτομο να ζει υπό ένα διαρκή φόβο.

ΠΗΓΗ: εφημερίδα Ταχυδρόμος

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης