«Παιδιά ενός κατώτερου Θεού» φαίνεται να είναι οι μαθητές σε τρία χωριά του Έβρου, καθώς εν έτει 2021 τους άφησαν χωρίς ίντερνετ από την αρχή της πανδημίας. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματα τηλεκπαίδευσης, γεγονός που παραπέμπει σε τριτοκοσμικές συνθήκες και καταστάσεις.
Παρόλο που η χώρα ζει «καινούριες εμπειρίες» με το 5G δίκτυο, στα τρία χωριά στον βόρειο Έβρο, στη Αγριάνη, στη Λύρα και στη Λυκόφη, δεν περνά οπτική ίνα, οπότε το ίντερνετ τρέχει με ταχύτητες περίπου 1,2 mbps.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο χωριό Αγριάνη, καθώς καθημερινά 15-20 παιδιά, λόγω της υπερβολικά χαμηλής ταχύτητας του ίντερνετ, δεν καταφέρνουν να συνδεθούν στην πλατφόρμα της τηλεκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς οι απουσίες και τα χαμένα μαθήματα.
Κάποια παιδιά έχουν την τύχη να μπορούν να αγοράσουν δεδομένα ώστε να παρακολουθούν, αλλά πάντα με σύμμαχο τον καλό καιρό. «Σε περίπτωση που βρέχει ή χιονίζει, δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα δεδομένα. Οπότε ακόμη και κάποιος που έχει τη δυνατότητα να πληρώσει, η τηλεκπαίδευση σταματάει όταν αρχίζει η κακοκαιρία.
»Έχω χάσει πάρα πολλά μαθήματα και καθημερινά είναι ένας γολγοθάς η παρακολούθηση μαθημάτων, τόσο για το σχολείο, όσο και για το φροντιστήριο. Νιώθω λες και ζω σε άλλη χώρα, όταν σε όλα τα υπόλοιπα γύρω χωριά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ζητώ ίσες ευκαιρίες στη δωρεάν παιδεία, χωρίς να μου βγαίνει η ψυχή για να ανοίξω μία σελίδα» αναφέρει στο ThessToday.gr η Κιμέτ, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου, από το χωριό Αγριάνη.
Ο οικισμός της Αγριάνης είναι από τους μεγαλύτερους της περιοχής, με συνολικά 500 κατοίκους, που συνεχώς αυξάνονται. «Στο χωριό ζουν περίπου 150-160 οικογένειες, και καθημερινά 15-20 παιδιά χάνουν τα μαθήματά τους. Αποφάσισαν να αφήσουν εκτός σχεδιασμού οπτικών ινών την Αγριάνη, ενώ έχουν γρήγορο ίντερνετ σε χωριά με 30-40 κατοίκους. Έχουμε ακόμη και σχολείο, που φοιτούν 60 παιδιά, αλλά ούτε αυτό το υπολόγισαν. Μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα στους μαθητές του Λυκείου και ειδικά στα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες» αναφέρει ο πρόεδρος της κοινότητας, Αλή Σαλίχογλου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα παιδιά πολλές φορές αναγκάζονται να επισκέπτονται γειτονικά σπίτια που ενδεχομένως οι συμμαθητές τους να έχουν καταφέρει να συνδεθούν στην πλατφόρμα της τηλεκπαίδευσης, για να παρακολουθήσουν το μάθημα. Ακόμη και φοιτητές που γύρισαν πίσω στο χωριό λόγω της πανδημίας έχουν χάσει πάρα πολλά μαθήματα.
«Το μόνο που ζητάμε είναι τα ίσα δικαιώματα τουλάχιστον στα πράγματα που θεωρούνται δεδομένα. Στην περιοχή μας, δεν θεωρούμε δεδομένο ούτε το νερό, καθώς είναι καρκινογόνο. Το χωριό το έχουν αφήσει στο έλεος του Θεού, ενός κατώτερου όμως.
»Έχουμε απευθυνθεί δεκάδες φορές στην κυβέρνηση, σε βουλευτές, σε δημάρχους, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Θα έπρεπε να σκεφτούν και να είναι σίγουροι πως σε κάθε γωνιά της Ελλάδας το ίντερνετ “πετάει” όπως στην Αθήνα και έπειτα να θέσουν σε εφαρμογή την τηλεκπαίδευση. Νιώθουμε αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο» αναφέρουν.
Πηγή: thesstoday.gr
