Όταν η Κοινωνία συντάσσεται με τα παιδιά
και η Δεξιά συντάσσεται με τούς δολοφόνους τους.
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Σαν σήμερα, το 2008, δολοφονούταν από σφαίρες μπάτσου ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Σαν σήμερα, το 1990, δολοφονούταν από το καταστροφικό ναρκωτικό πάθος ο Παύλος Σιδηρόπουλος.
Ο αείμνηστος Παύλος Σιδηρόπουλος και ο αείμνηστος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος
συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους με το μνημειώδες άσμα «Κάποτε θα ’ρθουν»
και ιδίως με τον στίχο «Υπερασπίσου το Παιδί…, …γιατί αν γλυτώσει το Παιδί υπάρχει Ελπίδα.»!
Ποια είναι η σχέση τής Δεξιάς με τη Δημοκρατία;
Ποια είναι η σχέση τής Δεξιάς με την Κοινωνία;
Ποια είναι η σχέση τής Δεξιάς με το Παιδί;
Και εν τέλει,
ποια είναι η σχέση των ψηφοφόρων τής Δεξιάς με τη Δημοκρατία, με την Κοινωνία, με το Παιδί;
Οι απαντήσεις δίνονται από την Ιστορία.
…
17 Νοέμβρη 1973.
Το «Πολυτεχνείο» γίνεται Σύμβολο τής Ελληνικής Δημοκρατίας.
Τα «Παιδιά τής Ελλάδος», οι ανυπόταχτοι φοιτητές
-με τη συμπαράσταση πολιτών κάθε ηλικίας-
τιμούν το αγωνιστικό κληροδότημα των εξόριστων, των βασανισμένων, των δολοφονημένων,
και ορθώνουν το ανάστημά τους ενάντια στη Χούντα
βάζοντας τα κορμιά τους μπροστά στα τανκς τού αιμοδιψούς καθεστώτος.
Έκτοτε,
(δεν) προκαλεί εντύπωση η εκκωφαντική απουσία τής Δεξιάς
από τούς εορτασμούς τής Ιερής Επετείου τού Πολυτεχνείου,
καθώς -απ’ ό,τι αποδεικνύεται- η συγγένεια που έχει η Δεξιά με τη Χούντα
είναι πιο ισχυρή από τη συγγένεια που έχει η Δεξιά με τη Δημοκρατία.
Διόλου τυχαία,
οι δεξιοί ψηφοφόροι αναπαράγουν συστηματικώς
τα αρρωστημένα αφηγήματα που αμφισβητούν την ύπαρξη νεκρών στο Πολυτεχνείο,
διόλου τυχαία η εμμονική εξομοίωση που διαπράττουν οι δεξιοί ψηφοφόροι
ταυτίζοντας τον Κομμουνισμό με τον Φασισμό.
Ουδέποτε θα ακούσεις δεξιό ψηφοφόρο να λέει κοφτά «Κάτω ο Φασισμός.»·
πάντα θα τον ακούσεις να εκφράζει την κίβδηλη δημοκρατικότητά του
λέγοντας «Κάτω ο Φασισμός, κόκκινος και μαύρος.»,
προκρίνοντας τον Κομμουνισμό -και επί τής ουσίας, την Αριστερά εν τω συνόλω της-
ως τον «υπ’ αριθμόν ένα» κίνδυνο για το Έθνος.
…
6 Δεκεμβρίου 2008.
Ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ και δι’ ανύπαρκτον αφορμήν
από το ένστολο έμεσμα Επαμεινώνδα Κορκονέα.
Οι δεξιοί ψηφοφόροι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στη Στολή και στο Παιδί,
και -όπως πράττουν διαχρονικώς,
καθώς ο εγκέφαλός τους είναι έτσι δομημένος ώστε να προσκυνάει Σχήματα-
επιλέγουν να υποστηρίξουν τη Στολή, επιλέγουν να υποστηρίξουν τον Δολοφόνο,
επιχειρούν να ρίξουν την ευθύνη στο Δολοφονημένο Παιδί.
Είναι οι ίδιοι που σε πάλαι ποτέ ανέμελες εποχές
ενοχλούνταν από το παιχνίδι των παιδιών στον δρόμο,
που αν έπεφτε η μπάλα των παιδιών στην αυλή τους
θα την έσκαγαν χαιρέκακα κάνοντας επίδειξη δύναμης,
είναι οι ίδιοι που -μεταφορικώς ή και κυριολεκτικώς-
αποκληρώνουν το παιδί τους αν δεν γίνει φωτοτυπία τους και αντίλαλος των στερεοτύπων τους.
Από την πρώτη στιγμή τής δολοφονίας,
ο μπάτσος Κορκονέας αντιμετωπίζεται με βαθιά συμπάθεια από τούς δεξιούς ψηφοφόρους,
οι οποίοι εφευρίσκουν δικαιολογίες και ελαφρυντικά για τον -προδήλως- ομοϊδεάτη τους.
Τι κι αν αυτός είχε όπλο, τι κι αν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν ένα άοπλο παιδί·
και μόνο το γεγονός ότι το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα στα «μισητά Εξάρχεια»
ήταν υπεραρκετό για να αθωωθεί στη Δεξιά Συνείδηση ο δολοφόνος.
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι δεξιοί ψηφοφόροι μισούν τα παιδιά,
διότι τα Παιδιά εκφράζουν την Ελευθερία, την Αντι-Συμβατικότητα, την Αμφισβήτηση, την Τρέλα,
και πάνε κόντρα στο χουντικό τρίπτυχο «Ησυχία-Τάξις-Ασφάλεια»
(το δεύτερο τη τάξει χουντικό τρίπτυχο,
μετά την αηδιαστική καπηλεία «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»).
Έκτοτε, από την ημέρα τής δολοφονίας τού Αλέξη Γρηγορόπουλου,
οι δεξιοί ψηφοφόροι είναι εκκωφαντικώς απόντες στις εκδηλώσεις μνήμης.
Για μία ακόμη φορά, η Δεξιά δηλώνει παγερά απούσα στον Χαμό τού Παιδιού.
Κανένα νοιάξιμο, κανένα δάκρυ,
παρά μόνον μία ύποπτη σιωπή που μέσα της υποβόσκει ξανά η σεσημασμένη χαιρεκακία:
«Καλά τού έκανε τού κωλόπαιδου.».
Ουδείς δεξιός ψηφοφόρος έχει αναρτήσει σήμερα ένα μήνυμα υπέρ τού δολοφονημένου Αλέξη
(όταν μάλιστα το «κωλόπαιδο» που εσύχναζε στα Εξάρχεια
και έβγαλε εκτός εαυτού τον αγαπημένο τους μπάτσο,
είναι συνονόματο με τον νυν ηγέτη τής μισητής Αριστεράς,
καθίσταται ακατόρθωτη η οποιαδήποτε υποτυπώδης έκφραση συμπόνιας).
«Καλά τού έκανε τού κωλόπαιδου.».
Σήμερα, ανήμερα τής 14ης επετείου από τη δολοφονία τού Αλέξη Γρηγορόπουλου,
αυτή η αιμοδιψής και δυστοπικώς ανάλγητη φράση
δεσπόζει στο Διαδίκτυο από αναρίθμητους δεξιούς ψηφοφόρους
που έχουν σπεύσει προς υπεράσπιση τού διαδόχου τού Κορκονέα·
ο 16χρονος Ρομά που χαροπαλεύει έχοντας δεχθεί -εκ των όπισθεν-
σφαίρα στο κεφάλι από μπάτσο-δολοφόνο,
δέχεται τώρα τις χαριστικές βολές από τούς χριστιανούς νοικοκυραίους
και ψυχορραγεί ακούγοντάς τους να αποθεώνουν τη Στολή.
Οι Ψηφοφόροι τής Δεξιάς. Οι περιβόητοι «Νοικοκυραίοι».
Η «Βία των Νοικοκυραίων» είναι από τις πιο σκληρές κι ανάλγητες μορφές βίας.
Η «Βία των Νοικοκυραίων» συναντάται μόνο σε εγκληματικές οργανώσεις.
Η «Βία των Νοικοκυραίων» είναι άκρως επικίνδυνη, ύπουλη και άτιμη, διότι είναι «Εσωτερικευμένη Βία».
Η «Βία των Νοικοκυραίων» είναι ο «Ορισμός τής Θρασυδειλίας»,
διότι οι δεξιοί ψηφοφόροι επιζητούν και επικροτούν τη Βία διά τής ψήφου τους.
Ακριβώς επειδή οι ίδιοι δεν τολμούν να αναλάβουν τις ευθύνες τής βιαιότητάς τους,
χρησιμοποιούν ως προπέτασμα και ως εκτελεστικό όργανο την (εκάστοτε) «Στολή»
και δίνουν εντολή -διά τής κάλπης, διά τής επευφημίας, διά τής ανοχής –
για μαζικές εκκαθαρίσεις των πάσης φύσεως αντιφρονούντων.
Οι κομμουνιστές, οι ομοφυλόφιλοι, οι μαύροι, οι «λάθρο»,
οι φεμινίστριες, οι «Γρηγορόπουλοι», οι Ρομά, τα άτακτα παιδιά, οι ανυπόταχτοι άνθρωποι,
όλοι είναι ταξικοί εχθροί μίας φασίζουσας πλέμπας
που αυτο-πλυντηριάζεται μέσα από ψευδεπίγραφες νομοταγές.
Φευ· όσο κι αν προσπαθούν οι δεξιοί ψηφοφόροι να υποδυθούν δημοκρατικότητα,
τα σαθρά αφηγήματά τους ξεμπροστιάζονται από τις πράξεις τους
και από την αδιαμφισβήτητη διδαχή που μάς προσφέρει η ίδια η Ζωή:
«Δεν είσαι ενάντια στη Βία όταν δεν εξασκείς βία.
Είσαι ενάντια στη Βία όταν μπορείς να εξασκήσεις βία και δεν το κάνεις.»
Επιμύθιο:
Σήμερα η Κοινωνία και η Δημοκρατία θρηνούν και πενθούν για το παιδί που δολοφονήθηκε,
αλλά και για κάθε παιδί που έχει δολοφονηθεί ή θα δολοφονηθεί.
Σήμερα η Κοινωνία και η Δημοκρατία θρηνούν και πενθούν για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο,
αλλά και για κάθε παιδί που έμελλε να χάσει τη ζωή του από μία εγκληματική «Στολή».
Σήμερα η Κοινωνία και η Δημοκρατία θρηνούν και πενθούν για το Θύμα.
Την ίδια ώρα,
οι δεξιοί ψηφοφόροι επιδίδονται σε υπόκωφα πανηγύρια και συντάσσονται με τον Δολοφόνο,
προβαίνοντας σε δύο αποτρόπαιες ιδεολογικές διασκευές:
«Υπερασπίσου τη Στολή…, …γιατί αν γλυτώσει η Στολή υπάρχει Βία.»
και
«Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω η Θρησκεία, Ζήτω η Κορκονέα Δημοκρατία.».
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΞΙΑ.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
