Νέα, απρόσμενη τροπή παίρνουν οι έρευνες για την υπόθεση της οικιακής βοηθού η οποία ισχυρίστηκε πως δολοφόνησε τέσσερις ηλικιωμένες γυναίκες στη Ρόδο, καθώς από την προανάκριση που πραγματοποιεί η Ασφάλεια προέκυψε ότι δύο από τις τέσσερις καθ’ ομολογίαν δολοφονίες αποτελούν αποκύημα της φαντασίας της και δεν έγιναν ποτέ.
Πρόκειται για τους θανάτους των δυο γυναικών ηλικίας 86 και 70 χρόνων, που η 45χρονη -προσωρινά κρατούμενη για τη δολοφονία της 75χρονης στις Καλυθιές- ομολόγησε ότι σκότωσε, αλλά δεν προέκυψαν ενδείξεις εγκληματικής ενέργειας, σύμφωνα με την κατάθεση του γιατρού που είχε υπογράψει τα πιστοποιητικά θανάτου. Ωστόσο, αναμένονται τα πορίσματα από τις τοξικολογικές και ιστολογικές εξετάσεις.
Για την 86χρονη, που έπασχε από διαβήτη, η οικιακή βοηθός είχε ισχυριστεί ότι τον περασμένο Ιανουάριο ή Φεβρουάριο έβαλε μεγάλη ποσότητα ζάχαρης μέσα σε γιαούρτι που της έδωσε με σύριγγα από το στόμα και η ηλικιωμένη κατέληξε στο νοσοκομείο μετά από λίγες ημέρες. Για την 70χρονη παχύσαρκη που έπασχε από άνοια και ήταν κατάκοιτη, ισχυρίστηκε ότι την είχε χτυπήσει στο κεφάλι και πέθανε στο νοσοκομείο μετά από πέντε ημέρες. Ωστόσο, συγγενείς της ηλικιωμένης κατέθεσαν ότι ο θάνατός της επήλθε πολύ μετά και ενώ είχαν απομακρύνει την 45χρονη.
Ως τώρα, η οικιακή βοηθός κατηγορείται για τη δολοφονία της 75χρονης που φρόντιζε και φέρεται ότι έβαλε στο κεφάλι της ένα μαξιλάρι προκαλώντας τον θάνατό της από ασφυξία, επειδή δεν την άφησε να κοιμηθεί.
Η 45χρονη πάσχει από σχιζοφρένεια, για την οποία είχε νοσηλευτεί στο παρελθόν, αλλά φέρεται να είχε διακόψει τη φαρμακευτική αγωγή της.
Τι κατέθεσε προφορικά για τη δολοφονία της 86χρονης
Πέραν των όσων κατέθεσε ενώπιον του τακτικού Ανακριτή, με την υποβολή υπομνήματος, η 45χρονη είπε προφορικά για τη δολοφονία της γυναίκας στις Καλυθιές τα εξής:
«Ήμουν σοκαρισμένη. Η γυναίκα ήταν ξαπλωμένη, μούγκριζε και τo έκανα για να τη βοηθήσω. Η γυναίκα ήταν ξύπνια, με κλειστά τα μάτια και έλεγε ότι δεν είναι καλά και εγώ άκουγα φωνές και ήθελα να τη βοηθήσω. Έπαιρνα χάπια και αυτές τις ημέρες δεν έπαιρνα τη σωστή δοσολογία. Μόνο αυτά έπαιρνα, δεν θυμάμαι άλλα. Τα χάπια τα έπαιρνα πότε με συνταγή και πότε μόνη μου. Ο γιατρός στο Ψυχιατρείο στη Λέρο μου έγραψε τη συνταγή.
Έχω νοσηλευθεί στο παρελθόν για Ψυχιατρική πάθηση, στη Λέρο, στην Κύπρο, αλλά δεν θυμάμαι την πόλη και στην Κρήτη στο Πανεπιστημιακό. Στη Λέρο νοσηλεύτηκα περίπου το 2002. Στην Κρήτη μετά το έτος αυτό και στην Κύπρο πριν το 2002. Τις κανονικές θεραπείες τις παράτησα εντελώς.
Στη θανούσα δούλεψα μια εβδομάδα και τα χάπια τα πήρα 1-2 φορές κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας. Για τις νοσηλείες μου έχω εξιτήρια. Η θανούσα ζούσε μόνη της στο σπίτι. Δεν ξέρω που είναι ο άντρας της και τα παιδιά της. Εγώ τη δουλειά την πήρα από τον ανιψιό της. Ο γιος της ξέρω ότι είναι στη Λέρο, αλλά δεν ξέρω τι κάνει εκεί. Μόνο εγώ έμενα στο σπίτι της.
Το συμβάν έγινε το πρωί και εγώ ειδοποίησα κατευθείαν την αστυνομία. Εκείνη την ώρα ήμασταν οι δυο μας. Μια βδομάδα μουρμούριζε ότι δεν είναι καλά. Δεν είχα κάποιο πρόβλημα μαζί της.
Είμαι χωρισμένη και έχω δυο παιδιά. Το ένα είναι με τον πατέρα του και το άλλο σε ανάδοχη μητέρα.
Η θανούσα έπαιρνε χάπια, αλλά δεν ξέρω τι χάπια έπαιρνε, ούτε τι αρρώστια είχε. Εγώ μιλούσα με τον ανιψιό της μόνο, ο οποίος μένει στις Καλυθιές, αλλά αυτό το διάστημα είναι στην Κρήτη για τις ελιές. Τον έπαιρνα τηλέφωνο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας όταν δεν ήταν καλά η θανούσα. Ο μισθός μου ήταν 125 ευρώ την εβδομάδα και με πλήρωσε μία μόνο φορά ο ανιψιός της, στην αρχή. Τα οικονομικά της δεν τα γνώριζα.
Δεν έχω τίποτα παραπάνω να πω για την κατάντια μου. Στην αστυνομία ήμουν σοκαρισμένη, δεν ήμουν καλά, από όσα είπα αλήθεια ήταν ότι δούλευα στις γιαγιάδες και όσα είπα για τον γιό μου».
Με πληροφορίες από τη dimokratiki.gr
