Επιστολή του καταδικασθέντα γιατρού του Ρίου από τη φυλακή

Φωνάζω µε όποια δύναµη µου έχει αποµείνει ότι είµαι αθώος. Ενας αθώος που µετράει τον χρόνο του ήδη στη φυλακή. Ένας άνθρωπος που αθωώθηκα µε 6-1 ψήφους από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αγρινίου, όπου και κατέρρευσε η σκευωρία των ιατρών κατηγόρων µου, ενώ την Δευτέρα για µόλις 1 ψήφο καταδικάστηκα σε 10 χρόνια κάθειρξης για ένα έγκληµα που δεν έκανα. Ενας άνθρωπος που δικαζόµουν για 11 ολόκληρα χρόνια, εγώ και η οικογένειά µου, προσφέροντας σε σας, συµπολίτες µου, κάθε ικµάδα των δυνάµεών µου. Νύχτα ή μέρα. Σαββατοκύριακο ή αργία. Υπήρξατε πάντα Εσείς, ο Πατέρας σας, η Μάνα σας, η Αδελφή ή ο Αδελφός σας, το Παιδί σας η πρώτη µου έγνοια. Η ζωή και η υγεία σας υπήρξε για µένα το καθήκον µου.

Δεν μετανιώνω ούτε στιγµή για όσες θυσίες έκανα προκειμένου να σας υπηρετήσω άριστα. Όλα αυτά τα χρόνια που διώκοµαι άδικα για ένα έγκληµα που ποτέ δεν έπραξα, δεν δίστασα ούτε λεπτό να πάρω καίριες αποφάσεις για να δώσω σε κάθε σχεδόν πεθαµένο συνάνθρωπό µου που εισερχόταν στην µονάδα εντατικής θεραπείας ελπίδα ζωής, όταν όλοι οι άλλοι τον θεωρούσαν ξεγραµµένο. Δεν δίστασα ούτε στιγµή µε τους αξιόλογους, ικανότατους και λαµπρούς επιστηµονικά συναδέλφους µου να υλοποιήσω χειρουργεία που στο άκουσµά τους ένας κατηγορούµενος για φόνο εκ προµελέτης ιατρός θα είχε αρνηθεί να χορηγήσει αναισθησία. Και δεν δίστασα γιατί θεωρούσα χρέος µου προς τον πατραϊκό λαό, να του παρέχω όχι φιλικά χτυπήµατα στην πλάτη για τους νεκρούς του, αλλά τον υπέρτατο αγώνα για να σώσω τον άνθρωπό του από τον Θάνατο! Και το έπραξα µε ευσυνειδησία και εντιµότητα.

Το δήθεν έγκληµα για το οποίο έπεισαν κάποιους εκ των δικαστών µου σε δεύτερο βαθµό να µε καταδικάσουν στέλνοντάς µε στη φυλακή, είναι φρικιαστικό!
Είναι αδιανόητο ένας ιατρός να διαπράξει φόνο εκ προθέσεως σε 77χρονο ασθενή
που νοσηλεύει επί 66 ηµέρες σε βαρύτατη κατάσταση σε µονάδα εντατικής θεραπείας, χωρίς κανένα µα κανένα κίνητρο.

Το δικαστήριον δυστυχώς για εµένα και την οικογένειά µου υιοθέτησε ευφάνταστα σενάρια κακόβουλων συναδέλφων µου που καµία σχέση δεν έχουν µε την πραγµατικότητα. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι «ιατροί» στην Ελλάδα κατηγορούν τον διευθυντή τους για δήθεν εγκληµατικές πράξεις. Σας θυµίζω πως το 1995 µία τέτοια σκευωρία µε πρωταγωνιστή έναν διαπρεπή ιατρό στο Νοσοκοµείο Μεταξά κατέρρευσε παταγωδώς στο δικαστήριο.

Και η δική µου υπόθεση κατέρρευσε το 2009 στο πρωτόδικο δικαστήριο, ενώ τώρα χωρίς να προκύψουν νέα στοιχεία καταδικάστηκα λόγω του ιδιαίτερου µένους των συναδέλφων µου, που προτιµούν να ψευδοµαρτυρήσουν για να µε στείλουν φυλακή.
Μάλιστα υπάρχει αποµαγνητοφωνηµένη συνοµιλία που κατατέθηκε από την ίδια την κόρη του θανόντος και µηνύτριά µου 4 µήνες µετά το δήθεν περιστατικό, όπου µία από τις κατηγόρους µου ιατρούς οµολογεί τη σκευωρία εις βάρος µου, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι κίνητρό τους ήταν να εξασφαλίσουν τη διεύθυνση της κλινικής για να εγκαθιδρύσουν το παραµάγαζό τους, όπως τόσα αντίστοιχα παραµάγαζα έχετε δει να αποκαλύπτονται παντού στο ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια από επίορκους υπαλλήλους στο βωµό του χρήµατος. Και λέει επί λέξει τα εξής:
«Εµείς θα τον διώξουµε αυτόν από εδώ και θα φέρουµε άνθρωπο του Ρ… από την Αθήνα».

«Είναι τρελός, έχει νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική. Ρώτα και τον Κ… για αυτόν να σου πει».

Συµπολίτες µου, όταν ήρθα στην Πάτρα το 1987 δεν υπήρχε ΜΕΘ και όλοι οι ασθενείς διακοµίζονταν πρωτίστως στην Αθήνα. Σε µελέτη που έγινε σε ασθενείς µε κρανιοεγκεφαλική κάκωση που διακοµίσθηκαν, βρέθηκε ότι όλοι πέθαναν τελικά!

Λίγους µήνες µετά την έλευσή µου στην Πάτρα το 1987, µου ανατέθηκε µαζί µε άλλους δύο συναδέλφους η παραλαβή ολόκληρου του βιοϊατρικού εξοπλισµού (δηλαδή όλα τα προβλεπόµενα µηχανήµατα) στα χειρουργεία και στη ΜΕΘ, που θα παρέδιδε η κατασκευάστρια εταιρεία του νοσοκοµείου του Ρίου HOSPITALIA.

Διαπίστωσα ότι οι αναπνευστήρες στη ΜΕΘ που είχαν παραδοθεί ήταν εντελώς ακατάλληλοι για χρήση στο χώρο αυτό. Έτσι µετά από σκληρές διαπραγµατεύσεις, καταφέραµε µαζί µε τον τότε πρόεδρο ΔΣ καθηγητή κύριο Ιωάννη Βαράκη να πιεστεί και να δωρίσει η κατασκευάστρια εταιρεία 8 ολοκαίνουργιους αναπνευστήρες ΜΕΘ τελευταίας τεχνολογίας αξίας τότε άνω των 140 εκατοµµυρίων δραχµών ή 400.000 ευρώ σήµερα.

Από το 1987 ως σήµερα έχω χορηγήσει αναισθησία σε πάνω από 80.000 ασθενείς στην Πάτρα, από τους οποίους δεν πέθανε κανείς, ενώ επιπρόσθετα από το 2002 ως διευθυντής ήµουν υπεύθυνος για πάνω από 120.000 ασθενείς που χειρουργήθηκαν στο ΠΓΝΠ. Έδωσα αναισθησία στην πρώτη θωρακοτοµή για αφαίρεση πνεύµονα στην Πάτρα το 1988. Σήµερα η επέµβαση αυτή είναι πλέον ρουτίνα, επειδή έχω εκπαιδεύσει δεκάδες ιατρούς αναισθησιολόγους. Μέχρι το 2003 δεν είχε πραγµατοποιηθεί καµία καρδιοχειρουργική επέµβαση στην Πάτρα, επειδή κανείς δεν αναλάµβανε να χορηγήσει αναισθησία. Επί των ηµερών µου χειρουργούνται 100 περίπου ασθενείς κάθε έτος και έχουν εκπαιδευτεί άλλοι 5 αναισθησιολόγοι να χορηγούν αναισθησία σε αυτού του είδους τα δύσκολα χειρουργεία. Όλες οι δύσκολες επεµβάσεις στο ήπαρ, στο πάγκρεας, επεµβάσεις παχυσαρκίας σε άτοµα σωµατικού βάρους άνω των 150 έως 350 κιλών έχουν γίνει ρουτίνα πλέον επί των ηµερών µου στην Πάτρα, ενώ έχω εκπαιδεύσει πληθώρα αναισθησιολόγων στην τέχνη χορήγησης αναισθησίας σε αυτούς τους ασθενείς. Πολύπλοκες αγγειοχειρουργικές επεµβάσεις πραγµατοποιούνται µε ασφάλεια από 20ετίας.

Εξαιρετικά πολύπλοκες επεµβάσεις νευροχειρουργικής πραγµατοποιούνται πλέον καθηµερινά στην Πάτρα σε συνεργασία µε διακεκριµένους νευροχειρουργούς καθηγητές, έτσι ώστε ασθενείς να έρχονται από όλη την Ελλάδα στην Πάτρα για να χειρουργηθούν. Πολλές είναι οι περιπτώσεις ασθενών που χειρουργήθηκαν στην Πάτρα από όλη την Ελλάδα, αντί να µεταβούν στο εξωτερικό, επειδή ήµουν ο µοναδικός αναισθησιολόγος που δέχθηκε να τους αναλάβει και να τους διατηρήσει στη ζωή, ενόσω οι λαµπροί συνάδελφοί µου χρησιµοποιούσαν τη χειρουργική τους µαεστρία για να σώσουν τις ζωές αυτών των ασθενών.

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όταν την ανέλαβα τον Μάιο του 2002, 7µήνες πριν τον θάνατο του συγκεκριµένου ασθενούς, πέθαιναν άνω του 51% των ασθενών. Άµεσα, 1 µήνα µετά την ανάληψη των καθηκόντων µου ζήτησα και έλαβα από την 6η ΥΠΕ 10 εκατοµµύρια δραχµές χρηµατοδότηση, για σοβαρά έργα ανακατασκευής στη ΜΕΘ, που ολοκληρώθηκαν τον Δεκέµβριο του 2002. Από τότε µέχρι σήµερα έχουν νοσηλευθεί σε 11 χρόνια διεύθυνσής µου στη ΜΕΘ πάνω από 4.000 ασθενείς. Η θνησιµότητα στην ΜΕΘ του ΠΓΝΠ µειώθηκε σταδιακά και κυµαίνεται τα τελευταία 7 χρόνια µεταξύ 20 και 28 %, δηλαδή λιγότερο από το µισό από αυτήν που βρήκα όταν ανέλαβα. Αυτό σηµαίνει ότι επί των ηµερών µου σώθηκαν περίπου 1.000 ασθενείς περισσότεροι συγκριτικά µε την προηγούµενη κατάσταση. Παράλληλα σεβάστηκα τα χρήµατα του Ελληνα φορολογούµενου, εξοικονοµώντας 300.000 ευρώ κατ’ έτος µόνο από την φαρµακευτική δαπάνη, σε προϋπολογισµό 1.300.000 ευρώ γεγονός που αποτελεί πανελλαδική πρωτοτυπία.

Εν τούτοις, βρέθηκα σε έναν κυκεώνα απερίγραπτης αντιπαλότητας, που ανάλογός του δεν υπήρχε όχι µόνο στην Πάτρα, αλλά πουθενά σε ολόκληρη την Ελλάδα, γιατί «έσπασα αβγά».

Συµπολίτες µου,

Δηλώνω και φωνάζω ότι ΕΙΜΑΙ ΑΘΩΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΔΩ.
Έκανα τα πάντα για να σώσω όχι µόνο τον ασθενή Κλωνή για τον οποίο κατηγορήθηκα αλλά και καθέναν και κάθε µία από όσους έχω νοσηλεύσει. Έχω τη συνείδησή µου καθαρή και γνωρίζω ότι εσείς ξέρετε τι έχω προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια. Η ΜΕΘ και η κλινική Αναισθησιολογίας που διηύθυνα έχουν προσφέρει ανεκτίµητο έργο.

Τέλος, αν και ταλαιπωρούµαι αθώος στη φυλακή, επειδή κάποιοι ανήθικοι άνθρωποι εξαπάτησαν µε ωµό και σκαιό τρόπο την ελληνική δικαιοσύνη, στην οποία είχα, έχω και θα εξακολουθώ να έχω εµπιστοσύνη, αποφάσισα να σας απευθύνω αυτήν την ανοικτή επιστολή γιατί πάνω απ’ όλα δεν µπορώ να αντέξω στη σκέψη ότι θα αµφιβάλλετε εσείς, ούτε για µια στιγµή σχετικά µε το ποιον είχατε απέναντί σας τόσον καιρό, µε όσα απίθανα σας αφηγούνται «δρυός πεσούσης». Όταν άλλωστε σε αυτή τη χώρα έφτασε να φυλακιστεί ένας Γέρος του Μοριά, ποιος είµαι εγώ που θα αρνηθώ να περιµένω, φυλακισµένος, τη δικαίωσή µου;

Άγιος Στέφανος, 15/11/13
Με εκτίµηση
Κρίτων Φίλος