Πέρασαν 105 χρόνια από τα αιματηρά επεισόδια της 6ης Μαρτίου του 1910 με αφορμή το αγροτικό ζήτημα στη Θεσσαλία. Το έναυσμα δόθηκε από το χωριό Κιλελέρ στη Λάρισα και η εξέγερση επεκτάθηκε και σε άλλες περιοχές.
Εφαρμόζοντας το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο, που ίσχυε στην Παλαιά Ελλάδα, οι πολιτικοί της περιόδου εκείνης παραχώρησαν επί της ουσίας στους Έλληνες τσιφλικάδες (σ.σ. οι οποίοι διαδέχτηκαν του Οθωμανούς) την πλήρη κυριότητα των τσιφλικιών, καθιστώντας τους κολίγους ως δουλοπάροικους. Με βασικό αίτημα την απαλλοτρίωση της γης και η διανομή των τσιφλικιών στους καλλιεργητές της, οι κολίγοι στις 6 Μαρτίου διοργανώνουν πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα. Εκείνη την ημέρα στη Βουλή θα συζητούνταν το αγροτικό σχέδιο νόμου.
Στην πόλη συγκεντρώθηκαν μαζικά διαδηλωτές από πολλά χωριά της Θεσσαλίας. Στον σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ, δεκάδες χωρικοί θέλησαν να επιβιβασθούν σε τρένο χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων αρνήθηκε να τους επιτρέψει κάτι τέτοιο. Η απόφαση αυτή προκάλεσε την οργή των χωρικών που ξεκίνησαν να λιθοβολούν το συρμό, σπάζοντας τα τζάμια των βαγονιών.
Οι συμπλοκές μεταξύ άοπλων διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής επεκτάθηκαν και στη Λάρισα, όταν οι αγρότες πληροφορήθηκαν τα αιματηρά επεισόδια στο Κιλελέρ και το Τσουλάρ. Δύο κολίγοι έπεσαν νεκροί, όταν το ιππικό ανέλαβε δράση. Το συλλαλητήριο έγινε, τελικά, με ειρηνικό τρόπο στις 3 το μεσημέρι στην Πλατεία της Θέμιδος.
Για τις ταραχές στο Κιλελέρ, στο Τσουλάρ και τη Λάρισα, πολλά άτομα συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν. Αρκετοί αγρότες αθωώθηκαν στη συνέχεια με βουλεύματα, ενώ συνολικά 62 διαδηλωτές παραπέμφθηκαν σε δίκη. Αθωώθηκαν όλοι στις 23 Ιουνίου 1910, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης.