Συνέντευξη: Λυδία Καραθανάση
«Το 62% των Ελλήνων δεν ξέρει να κολυμπάει» λέει στη «Ζούγκλα» ο Διευθυντής της Ελληνικής Ναυαγοσωστικής Ακαδημίας (ΕΝΑΚ), Νίκος Γιοβανίδης και εξηγεί για ποιους λόγους οι πνιγμοί είναι σταθερά σε πολύ υψηλό επίπεδο στη χώρα μας. Στον απόηχο του τραγικού συμβάντος στους Φούρνους Ικαρίας, όπου ένα 11χρονο αγόρι έχασε τη ζωή του από πνιγμό, τονίζει όσα πρέπει να προσέχουμε, ενώ μας κάνει γνωστό τι ισχύει με την τοποθέτηση ναυαγοσώστη στις παραλίες.
«Ο πνιγμός είναι σιωπηλή διαδικασία»
«Οι ηλικιακές ομάδες με τους περισσότερους πνιγμούς είναι οι ηλικιωμένοι, άνω των 60 ετών, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν περίπου το 80% των πνιγμών, μετά ακολουθούν τα μικρά παιδιά και οι υπόλοιπες ηλικίες» αναφέρει αρχικά ο κ. Γιοβανίδης και συνεχίζει:
«Πολύ βασικό είναι να καταλάβουμε ότι ο πνιγμός, και κυρίως ο παιδικός, είναι μια σιωπηλή διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας ότι κάποιος φωνάζει βοήθεια υψώνοντας τα χέρια του κουνώντας τα σε ημικυκλικές κινήσεις δεν υπάρχει παρά μόνο στις ταινίες.
Νίκος Γιοβανίδης, Διευθυντής Ελληνικής Ναυαγοσωστικής Ακαδημίας (ΕΝΑΚ)
Ως προς τα μικρά παιδιά, συνήθως ο πνιγμός γίνεται στα πρώτα 6 με 8 μέτρα στη θάλασσα εκεί που χτυπάει το κύμα, άρα πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ την είσοδο και την έξοδο κυρίως όταν έχουμε μικρά παιδιά. Δεν υπάρχει αυτό που πολλοί λένε «τα παρακολουθώ», όση ώρα είναι στη θάλασσα δεν πρέπει να ασχολούμαστε με τίποτα άλλο. Το κακό μπορεί να γίνει μέσα σε δευτερόλεπτα.
Υπάρχει λανθασμένη παιδεία των Ελλήνων και των ξένων για τα μικρά παιδιά. Πολλοί γονείς κοιτάζουν το κινητό τους, με αποτέλεσμα να αφαιρούνται και να μην προσέχουν το παιδί που εκείνη την ώρα βρίσκεται στη θάλασσα. Υποτιμούν ότι κάτι μπορεί να γίνει πολύ γρήγορα, χωρίς καν να το πάρουν χαμπάρι. Επομένως δεν υπάρχει επιτήρηση όλη τη διάρκεια που το παιδί βρίσκεται στη θάλασσα γι’αυτό έχουμε και τόσους πολλούς πνιγμούς.
Ως προς τους μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους, μερικοί είναι εγωιστές, δεν υπολογίζουν τις δυνάμεις τους, δεν τηρούν τους κανόνες ασφαλείας , μπαίνουν στη θάλασσα αφού έχουν φάει, κολυμπούν ώρες με υψηλή θερμοκρασία, είναι άρρωστοι, πχ. πριν τον πνιγμό μπορεί να έχει προηγηθεί έμφραγμα. Και το κυριότερο από όλα, είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι μεγάλωσαν και δεν έχουν τις δυνάμεις που είχαν σε πιο μικρές ηλικίες».
«Η έλλειψη παιδείας φέρνει πνιγμούς»
Σύμφωνα με τον Διευθυντή της ΕΝΑΚ, το 62% των Ελλήνων δεν ξέρει να κολυμπάει. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Μπάνιο σημαίνει μπαίνω στη θάλασσα βρέχομαι και περπατάω μέσα στο νερό. Κολύμπι σημαίνει κολυμπάω χωρίς να στηρίζομαι από κάπου.
Η δεύτερη αιτία θανάτου μετά το τροχαίο στη χώρα μας είναι ο πνιγμός. Ο πνιγμός έχει μέσο όρο 340 άτομα τον χρόνο. Φέτος είμαστε λίγο λιγότερο, ωστόσο, παραμένει πάρα πολύ υψηλό. Και δεν μιλάμε για αύξηση των περιστατικών, αλλά για παραμονή σε πάρα πολύ υψηλά νούμερα. Κι αυτό αποδίδεται στην έλλειψη παιδείας, στην έλλειψη τήρησης κανόνων ασφαλείας καθώς και στην έλλειψη υποδομών.
Σχετικά με το τελευταίο, εννοούμε για παράδειγμα ότι δεν επιτρέπεται να ντύνουμε σαν φουσκωτό ρόμποκοπ ένα παιδί στη θάλασσα και να του φοράμε μπρατσάκια, βατραχοπέδιλα, κουλούρα και τζάκετ. Αυτά είναι ελληνικά φαινόμενα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το σωστό μπάνιο είναι να μάθει να επιπλέει το παιδί από ενός έτους και να κολυμπάει από δύο χρονών. Όλα τα άλλα είναι μια ελληνική τραγωδία η οποία διαιωνίζεται ως κουλτούρα.
Έπειτα λέμε ότι δεν πρέπει να μπαίνουμε φαγωμένοι μέσα στο νερό. Ωστόσο, είναι πολλοί αυτοί που κάθε χρόνο τρώνε και μετά πηγαίνουν στη θάλασσα.
Πολύς κόσμος απομακρύνεται από την ακτή οπότε όταν αισθανθεί μία κούραση, μία λιποθυμική τάση, ή αν υπάρξει μία απρόσμενη αλλαγή του καιρού, ή ένα θαλάσσιο ρεύμα πνίγεται.
Πολλές φορές έφηβοι βουτάνε σε άγνωστα και θολά νερά και μετά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τετραπληγίες και άλλα τεράστια προβλήματα που έχουν σχέση με αναπηρία του αυχένα.
Οι κίνδυνοι εγκυμονούν και σε τεχνητό περιβάλλον που είναι η πισίνα και στο φυσικό περιβάλλον που είναι η θάλασσα».
«Απαραίτητος ο διαχωρισμός των πνιγμών»
Η Πολιτεία οφείλει να ενημερώνει για τους τρόπους προστασίας των πολιτών από τον πνιγμό αλλά και να έχει στις παραλίες ναυαγοσώστη, σχολιάζει ο κ. Γιοβανίδης.
Τέλος, ερωτηθείς με ποια κριτήρια τοποθετούνται ναυαγοσώστες στις παραλίες απαντά: «Για να υπάρχει ναυαγοσώστης στην εκάστοτε παραλία, πρέπει αυτή να χαρακτηριστεί ως πολυσύχναστη ή να έχει τουλάχιστον 300 άτομα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ο καθένας κολυμπάει με δική του ευθύνη. Ωστόσο, ένα βασικό κριτήριο είναι και τα καταγεγραμμένα συμβάντα πνιγμών. Αν υπάρχουν πολλά περιστατικά ακόμα και αν δεν είναι πολυσύχναστη η παραλία, θα τοποθετηθεί ναυαγοσώστης.
Έχουμε πάρα πολλούς πνιγμούς που γίνονται από ατυχήματα. Κάποιος παίρνει ένα κανό ένα καγιάκ, ένα φουσκωτό βγαίνει στη θάλασσα, συμβαίνει κάτι απρόσμενο και πνίγεται. Αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι πνιγμός που δημιουργείται σε παραθαλάσσιο χώρο κολύμβησης αλλά σε μία δραστηριότητα που είναι μέσα στη θάλασσα. Οπότε εκεί είναι απαραίτητος ο διαχωρισμός των πνιγμών».
Ακούστε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη του κ. Γιοβανίδη
