Βία κατά γυναικών και κοριτσιών: Η πιο διαδεδομένη και πιο αποσιωπημένη μορφή βίας, σε όλο τον πλανήτη. Η καθιέρωση της 25ης Νοεμβρίου, από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ως η Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της Βίας κατά των Γυναικών, αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος και την αναγκαιότητα λήψης αποτελεσματικών μέτρων για την προστασία των γυναικών.
Στη Λατινική Αμερική η γυναίκα μετατρέπεται σε ένα δραματικό πρόσωπο. Οι γυναίκες είναι αυτές που γίνονται δέκτες της ανδρικής πολύμορφης βίας καθώς και της προκατάληψης, της άγνοιας, της φτώχειας, της ίδιας της οικογένειας, της ίδιας της κοινωνίας.
Η Διεθνής Αμνηστία με έκθεση της αναδεικνύει την κρίση στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την οποία διέρχεται ο κόσμος και υπογραμμίζει ότι οι γυναίκες είναι αυτές που πλήττονται πιο πολύ.
Η Λατινική Αμερική σημειώνει πρόοδο ως προς την αντιμετώπιση της βίας εναντίον των γυναικών, ωστόσο τα μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις της ηπείρου παραμένουν ανεπαρκή. Ομάδες γυναικών εξακολουθούν να απαιτούν δράση απέναντι σε έναν αυξανόμενο αριθμό περιστατικών βίας και ανθρωποκτονιών στην περιοχή. Πολλά σώματα γυναικών φέρουν σημάδια βασανιστηρίων και ειδικότερα σεξουαλικής βίας.
Οι νόμοι για τη βελτίωση του σεβασμού των δικαιωμάτων των γυναικών και ιδίως το δικαίωμα στην ελευθερία από τη βία στο σπίτι, στην κοινότητα και στον τόπο εργασίας, έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο, στις περισσότερες χώρες της περιοχής, με την αξιοπρόσεκτη εξαίρεση της Αϊτής και ορισμένων άλλων χωρών της Καραϊβικής. Ωστόσο, η πρόοδος στην πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και την τιμωρία των υπευθύνων παραμένουν περιορισμένες.
Στη Νικαράγουα, ομάδες έρευνας ειδικών αστυνομικών που ασχολούνται με τη βία κατά των γυναικών παραμένουν άπραγες λόγω έλλειψης πόρων, αλλά και στην Βενεζουέλα μια εξειδικευμένη ομάδα υπεύθυνη για την κατάρτιση δημοσίων υπαλλήλων για την επιβολή του νόμου σχετικά με την αντιμετώπιση της βίας στο σπίτι δεν έχει ξεκινήσει ακόμα τις δραστηριότητές της. Το Κογκρέσο της Χιλής έχει αρχίσει τις συζητήσεις για ένα νομοσχέδιο, το οποίο, εάν εγκριθεί, θα εισάγει “τα εγκλήματα κατά των γυναικών” στον ποινικό κώδικα και θα αυξήσει τις ποινές για τη βία κατά των γυναικών.
Νικαράγουα και Αϊτή ξεχώρισαν στην περιοχή ως δύο χώρες όπου περισσότερο από το 50% όλων των αναφερθέντων θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης ήταν 18 ετών ή και νεότερα. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, οι δράστες ήταν ενήλικες άνδρες, κάτοχοι εξουσίας. Η σεξουαλική κακοποίηση των κοριτσιών -ορισμένα μικρά, εννέα ή 10 χρόνων- είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη φτώχεια, τη στέρηση και τον αποκλεισμό, τα οποία οδηγούν τα κορίτσια στον κίνδυνο της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ως το μοναδικό μέσο επιβίωσης τους.
Οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι
Στην Βραζιλία γυναίκες που επέζησαν των βιασμών ή του ξυλοδαρμού σε φτωχές κοινότητες δεν έχουν πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες περίθαλψης και στη δικαιοσύνη. Παρά τη διαδεδομένη φύση του προβλήματος, το στίγμα που σχετίζεται με τη σεξουαλική βία καταδικάζει πολλά κορίτσια που επέζησαν, στην σιωπή.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα υψηλά επίπεδα της σεξουαλικής βίας, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι στη Νικαράγουα, όπως στη Χιλή και το Ελ Σαλβαδόρ, υπάρχει η απαγόρευση των αμβλώσεων σε κάθε περίπτωση, ακόμη και στις περιπτώσεις όπου η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμών ή όπου η συνέχιση της εγκυμοσύνης θα μπορούσε να θέσει τη ζωή της γυναίκας ή του κοριτσιού σε κίνδυνο.
Υπάρχουν αναφορές σχετικές με τις προσπάθειες θρησκευτικών ομάδων στο Περού και τον Ισημερινό να ασκήσουν πίεση για μια παρόμοια απαγόρευση. Ωστόσο, στο Μεξικό, το Ανώτατο Δικαστήριο ψήφισε την άρση της απαγόρευσης της άμβλωσης στην Περιφέρεια της πρωτεύουσας του Μεξικού.
Η βία κατά των γυναικών είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται σε όλα τα πολιτισμικά και οικονομικά περιβάλλοντα, αφορά δε σε γυναίκες όλων των μορφωτικών και οικονομικών επιπέδων. Η Λατινική Αμερική έχει πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να δει ευτυχισμένες τις γυναίκες της…
Μέχρι να σταματήσει η πλειονότητα των γυναικών που επιζούν από τη βία να είναι εκ νέου θύματα του συστήματος Δικαιοσύνης.
