Κάθε μέρα ερχόμαστε σ’ επαφή με πολλούς ανθρώπους. Αυτή η επαφή κάποιες φορές αρκεί για ν’ αποφασίσουμε ποιους θα προσπεράσουμε, με ποιους θα συστηθούμε, ποιους θα συμπαθήσουμε και τέλος ποιους θα εντάξουμε στη ζωή μας.
Σ’ αυτούς τους τελευταίους, δίνουμε ένα ιδιαίτερο προνόμιο. Ξεδιπλώνουμε το χαρακτήρα μας. Τους εκθέτουμε τον εαυτό μας, με αποτέλεσμα να τους παραχωρούμε το δικαίωμα ν’ ασκήσουν επιρροή πάνω μας.
Με κάποιους απ’ αυτούς θα σταθούμε τυχεροί. Θα εκτιμήσουν την «αδυναμία» που τους δείχνουμε και δε θα την εκμεταλλευτούν. Θα νιώσουν ξεχωριστοί που τους εμπιστευθήκαμε. Είναι όμως και κάποιοι άλλοι που υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους. Νομίζουν ότι είναι κυρίαρχοι, τόσο στο παιχνίδι -μια μορφή παιχνιδιού είναι ο έρωτας-, όσο και σ’ εμάς τους ίδιους.
Μόνο που τους διαφεύγει μια σημαντική πληροφορία. Έχουμε αποκτήσει διδακτορικό στην αυτοκαταστροφή. Αν λοιπόν επιλέξουμε να καταστραφούμε θα το κάνουμε μόνοι μας. Δεν τους έχουμε ανάγκη.
Δε μας τρομάζουν τα ζόρικα βράδια. Το ξενύχτι, τα ξεχειλισμένα τασάκια κι ο άβολος ολιγόωρος ύπνος στον καναπέ. Μας είναι γνώριμα και μερικά απ’ αυτά τα γουστάρουμε κιόλας. Μας αρέσει να αναλύουμε συμπεριφορές, να αναλαμβάνουμε πλήρως την ευθύνη, ακόμη και για πράγματα που δε φταίμε. Δεν έχουμε αποβάλλει τις κακές συνήθειες απ’ τη ζωή μας, αν και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μας βλάπτουν.
Περισσότερα στο govastileto.gr
