Όλοι έχουμε ζήσει τουλάχιστον έναν άδοξο έρωτα που πάντα μας δημιουργεί το ερώτημα «γιατί οι σχέσεις αποτυγχάνουν;», με την απάντηση να βρίσκεται συνήθως μέσα μας. Πολλοί από εμάς, όσες σχέσεις και να κάνουμε, κατά βάθος φοβόμαστε να αγαπήσουμε.
Τι όμως οδηγεί τους φόβους μας και τι μας αποτρέπει από το να βρούμε και να κρατήσουμε την αγάπη που λέμε ότι θέλουμε στη ζωή μας;
Η αληθινή αγάπη μάς κάνει να νιώθουμε τρωτοί.
Μία νέα σχέση είναι αχαρτογράφητη περιοχή και οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τον φυσιολογικό φόβο που έχουν όλοι οι άνθρωποι για το άγνωστο. Το να αφήσουμε τον εαυτό μας να ερωτευτεί είναι σαν να παίρνουμε ένα ρίσκο καθώς εμπιστευόμαστε τον άλλον και του επιτρέπουμε να μας επηρεάσει, κι αυτό μας αφήνει έκθετους. Οι άμυνές μας προκαλούνται και οι συνήθειες που μας επέτρεπαν να εστιάζουμε στον εαυτό μας αρχίσουν να υποχωρούν. Τείνουμε να πιστεύουμε ότι όσο αγαπάμε, τόσο μπορεί να πληγωθούμε.
Μια νέα αγάπη πυροδοτεί παλιές πληγές
Όταν μπαίνουμε σε μια σχέση, δεν γνωρίζουμε πώς μπορεί να έχουμε επηρεαστεί από τις εμπειρίες του παρελθόντος που ξεκινούν από την παιδική μας ηλικία και που έχουν ισχυρή επίδραση στο πώς αντιλαμβανόμαστε τους δικούς μας ανθρώπους και πώς συμπεριφερόμαστε στις ερωτικές μας σχέσεις. Παλιές αρνητικές δυναμικές μπορεί να μας απομακρύνουν από την προοπτική να ανοιχτούμε σε κάτι καινούργιο το οποίο μας θυμίζει παλιά συναισθήματα λύπης, θυμού, απόρριψης ή απώλειας που βιώσαμε σε μια προηγούμενη σχέση. Όταν ανυπομονεί κάποιος για κάτι όπως είναι η αγάπη, τότε αυτή σχετίζεται άμεσα με τον πόνο, τον πόνο που ένιωσε όταν δεν τα είχε όλα αυτά στο παρελθόν.
Με τη χαρά έρχεται και ο πόνος
Κάθε φορά που βιώνουμε μια ευχάριστη εμπειρία, μπορεί να περιμένουμε και τον πόνο. Πολλοί από εμάς αποφεύγουμε τα γεγονότα που μας κάνουν χαρούμενους επειδή μας πονάνε ή τουλάχιστον έτσι θεωρούμε, ενώ αληθεύει και το ανάποδο. Στο μυαλό μας δεν νοείται χαρά χωρίς λύπη, οπότε αποφεύγουμε να ερωτευτούμε από φόβο ότι θα πονέσουμε αμέσως μόλις αγαπήσουμε.
Διαβάστε τη συνέχεια στο govastileto.gr
