Όταν γνώρισα την Άννα, τη συμπάθησα αμέσως. Ήταν δυναμική, συζητήσιμη και έξυπνη. Μοιάζαμε αρκετά γιατί μας άρεσαν τα έξυπνα σόκιν αστεία, και μιλούσαμε αρκετά πιο ελεύθερα από τις υπόλοιπες κοπέλες με τις οποίες κάναμε παρέα.
Ήταν ψηλή, χυμώδης και όμορφη. Κατά καιρούς βέβαια γκρίνιαζε για το πόσο ανταγωνιστικές είναι οι γυναίκες μεταξύ τους, αλλά δεν έδινα και μεγάλη βάση στα λεγόμενά της, μια που αυτό συμβαίνει συχνά.
Όταν βγαίναμε με αντρική παρέα, άρχιζε τα υπονοούμενα. Πολλές φορές ένιωθα άβολα με το τόσο φανερό λογοπαίγνιο, και την αίσθηση ότι εκείνη μπορεί να παρίστανε την αθώα, αλλά οι άντρες της παρέας πιθανόν να περίμεναν κάτι παραπάνω από απλά λόγια.
Αν της έλεγα όμως κάτι, το πιθανότερο θα ήταν να με κατηγορήσει μέσα της ότι την ζηλεύω, και τότε… άντε να εξηγήσεις τα ανεξήγητα.
Ένα βράδυ γνωρίστηκε με μια παρέα φίλων της ξαδέρφης της, και πολύ γρήγορα άρχισαν τα σεξουαλικά υπονοούμενα. Η Άννα μάλιστα το πήγε πιο μακριά και άρχισε να πιάνει το μπράτσο και το στέρνο ενός από τους άντρες της παρέας, ο οποίος ήταν μάλιστα και παντρεμένος.
Σηκώθηκα, την πήρα από το μπράτσο και πήγαμε στην τουαλέτα, όπου και της μίλησα ανοιχτά. Με κοίταξε σε έξαλλη κατάσταση.
«Ήξερα ότι πάντα με ζήλευες, δεν αντέχεις που εγώ έχω πάντα όποιον άντρα θέλω, δεν αντέχεις να μην είσαι εσύ η πιο όμορφη», μου απάντησε.
Την κοίταξα και κατάλαβα ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να της αλλάξω γνώμη για το ποια ήμουν και το πώς βλέπω τον κόσμο.
Γύρισα πίσω στη παρέα και τους αποχαιρέτησα. Η φιλία μας είχε μάλλον χαθεί.
Αργά το βράδυ, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η Άννα.
Ο παντρεμένος είχε προσπαθήσει να την στριμώξει στο αυτοκίνητό του, αφού άφησε τους υπόλοιπους σπίτια τους, και όταν εκείνη αρνήθηκε, την χτύπησε.
Ήταν σε κακά χάλια. Ήταν ράκος ψυχολογικά. Σοκαρίστηκα με τον εαυτό μου που ένιωσα ότι πήρε ό,τι της άξιζε, ενώ δεν πιστεύω ότι επιτρέπεται μια τέτοια πράξη, σε καμία περίπτωση. Χάρηκα τουλάχιστον που δεν ήταν κάτι χειρότερο, όπως βιασμός.
Είχε δίκιο. Δεν ήμουν φίλη της.
Όχι επειδή την ζήλευα, αλλά επειδή με την συμπεριφορά της μείωνε, εμμέσως, εμένα, τον εαυτό της και τους άλλους γύρω της.
Γιατί είχε βρει τον πιο παλιό και άσχημο τρόπο να κάνει τους ανθρώπους γύρω της να την προσέξουν, αγνοώντας ότι, μερικές φορές, ακόμη και μια ενόχληση είναι αξιοπρόσεκτη.
Δεν την ξαναείδα μετά από εκείνο το βράδυ. Μάθαινα νέα της κατά καιρούς. Δεν πήρε το μάθημα της και όσο περνούσε ο καιρός το μαλλί ξάνθαινε, το μπούστο χαμήλωνε, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να νιώσει ελκυστική. Δεν έχει ακόμα, καμία φίλη. Μόνο που τώρα αυτή ζηλεύει τις άλλες.
