Η καταναλωτική μανία, που αφορά περισσότερο στις γυναίκες 20-30 ετών, δεν θεωρείται ψυχιατρική νόσος και δεν έχει ενταχθεί στο διαγνωστικό εργαλείο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας.
Ειδικά η περίοδος των Χριστουγέννων εγκαθιστά μια αυτόματη και σχεδόν ψυχαναγκαστική συνειρμική σύνδεση με τη διαδικασία της κατανάλωσης.
Η καταναλωτική μανία «διαγιγνώσκεται» όταν:
– Υπάρχει φόρτιση από δυσεπίλυτα συναισθήματα θυμού, άγχους, απογοήτευσης.
– Υπάρχει έντονη παρόρμηση για κατανάλωση χρημάτων.
– Χάνεται ο έλεγχος των χρημάτων στα καταστήματα.
– «Χρησιμοποιούμε» ασυνείδητα τα ψώνια ως διαδικασία αγχόλυσης.
– Ενώ αντλούμε άμεση ικανοποίηση από τον εαυτό μας μετά τις αγορές, έχουμε μακροχρόνιο ψυχικό κενό και ενοχές (η υλιστική πληρότητα συχνά υποκαθιστά ένα βαθύτερο ψυχολογικό κενό).
Η παθολογική σχέση του υπερκαταναλωτικού ανθρώπου με τα ψώνια θυμίζει τη σχέση του εξαρτημένου από τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τον τζόγο.
Τι γίνεται, όμως, όταν όσο ψωνίζουμε, νιώθουμε ότι τίποτα δεν είναι αρκετό; Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτό το συναίσθημα;
Όταν η δυσφορία και το ανικανοποίητο ξεπεράσουν το ανεκτό όριο, η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση προτείνεται, καθώς θα βοηθήσει στο να εμβαθύνουμε στα αίτια της συμπεριφοράς μας, χτίζοντας έτσι έναν συνολικό αυτοέλεγχο. Η επίσκεψη σε ψυχολόγο κρίνεται αναγκαία όταν η καταναλωτική συμπεριφορά παρεμβαίνει στη συνολική λειτουργικότητά σου και σου ορίζει την ίδια την ποιότητα της καθημερινότητάς σου.
Πηγή: ygeia.tanea.gr
