Η Ειρήνη Λελέκου, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1926, σε ένα μικρό χωριό Κορινθίας, το Χιλιομόδι. Οι γονείς της ήταν δάσκαλοι. Η μητέρα της, η κυρία Ελένη τής έλεγε απο μικρή παραμύθια που την βοήθησαν να διαμορφώσει μια έντονη δημιουργική φαντασία, γεμάτη με εικόνες στις οποίες πρωταγωνιστούσε η ίδια. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής κλασικού δράματος και ήταν ο άνθρωπος που την βοήθησε να διαμορφώσει την προσωπική της άποψη για τον χώρο της τέχνης και των γραμμάτων.
Στην εφηβεία της αποφάσισε να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής στην Εθνική Σχολή Κλασσικού Θεάτρου στην Αθήνα, και από την ηλικία των 15 χρόνων ξεκίνησε την καριέρα της ως ραδιοφωνική παραγωγός, τραγουδίστρια και χορεύτρια σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Κατά τη δεκαετία του ΄50, συμμετέχει σε παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου και γίνεται γρήγορα διάσημη χάρη στις εξαιρετικές της ερμηνείες σε αρχαίες τραγωδίες, όπως η «Μήδεια» και η «Ηλέκτρα». Η σπάνια φυσιογνωμία και οι υποκριτικές της ικανότητες προσέλκυσαν αμέσως το ενδιαφέρον μεγάλων ξένων παραγωγών, που την πείθουν να δρασκελίσει τα ελληνικά σύνορα.
Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’50 τη συναντάμε να ενσαρκώνει το ρόλο της αγωνίστριας Μαρίας Παπαδήμου στην αξέχαστη υπερπαραγωγή του Hollywood «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε» (1961), ενώ αργότερα γίνεται η Χήρα στον «Αλέξη Ζορμπά» (1964). Για την συγκεκριμένη ταινία με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Anthony Quinn, πιστεύεται ότι τόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία της και η διαφήμιση που δέχθηκε η Ελλάδα για τις όμορφες παραλίες και τη ζεστή ιδιοσυγκρασία των κατοίκων της, ώστε στάθηκε η πραγματική αφορμή για να αναπτυχθεί ο ελληνικός τουρισμός, ιδιαίτερα στην Αμερική.
Η μια επιτυχία έρχεται μετά την άλλη για την Ειρήνη Παππά και το πρόσωπό της βρίσκεται για πολλές δεκαετίες στο διεθνές κινηματογραφικό προσκήνιο. Το 1969 η Ειρήνη Παππά κερδίζει το βραβείο «Oscar» για την ερμηνεία της στην ταινία «Ζ», με σκηνοθέτη τον διάσημο Έλληνα Κώστα Γαβρά. Το θεατρικό της ντεμπούτο στη σκηνή του «Broadway», πραγματοποιείται το 1967 με το έργο «Εκείνο το καλοκαίρι, εκείνο το φθινόπωρο» στο πλευρό του Γιον Βόιντ (του πατέρα της Αντζελίνα Τζόλι της κινηματογραφικής Λάρα Κροφτ), ενώ αργότερα τη συναντάμε να ερμηνεύει την Ελένη στις «Τρωάδες» (1972) και την Κλυταιμνήστρα στην «Ιφιγένεια» σε σκηνοθεσία του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη.
Το 1972 τη συναντάμε σε μια άλλη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης, πρωτόγνωρη για το ευρύ κοινό. Τραγουδά στο πλευρό του μεγάλου και βραβευμένου με Oscar Έλληνα συνθέτη, Βαγγέλη Παπαθανασίου, στον τελευταίο δίσκο που είχε φτιάξει μαζί με τον Ντέμη Ρούσσο. Ο δίσκος αυτός ονομαζόταν «666», και τα μουσικά του θέματα ήταν βασισμένα στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Το έτος 2000 της απονεμήθηκε ο τίτλος «Γυναίκα της Ευρώπης». Ο τίτλος αυτός απονέμεται κάθε χρόνο σε γυναίκες που έχουν τιμήσει την ευρωπαϊκή τους καταγωγή με το σπουδαίο πολιτιστικό ή πνευματικό τους έργο.
Τα τελευταία χρόνια η Ειρήνη Παπά ζει και εργάζεται στην Πορτογαλία, εκεί όπου έχει ιδρύσει το δικό της θέατρο, ανεβάζοντας αρχαίες ελληνικές τραγωδίες.
