Το μπικίνι γιόρτασε πρόσφατα τα 62 του χρόνια, αλλά ούτως ή άλλως δεν χρειαζόμαστε αφορμή για να μιλήσουμε για αυτό το φαινόμενο.
Πώς γίνεται το μπικίνι να είναι ποιοτικό, απλό, κλασσικό, και ταυτόχρονα σέξι και επαναστατικό; Ίσως είναι το μοναδικό ρούχο που ενδιαφέρει τους άντρες εξίσου με τις γυναίκες.
Επισήμως το γνωρίσαμε το 1946 στο Παρίσι, όπου και έφερε αναταραχή, παρόλο που οι παριζιάνες το φορούσαν ένα χρόνο πριν. Οι δημιουργοί του, ο Λούις Ρίαρντ και ο Ζακ Χέιμ, δεν έβρισκαν μοντέλο για να φωτογραφηθεί με το προϊόν του, μέχρι που μια επαγγελματίας γυμνή χορεύτρια, η Μισελέν Μπερναρντίνι, πόζαρε με το σοκαριστικό ένδυμα.
Στην αρχή δεν αγκάλιασαν τα δύο αυτά κομμάτια που έκρυβαν τη γυναικεία θηλυκότητα, μέχρι που η θεϊκή Μπριζίτ Μπαρντό το φόρεσε στη ταινία «Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα». Στην Αμερική το αποδέχτηκαν το 1964, όταν στο περιοδικό Sports Illustrated προώθησαν στο εξώφυλλο το πρώτο μπικίνι. Σήμερα, είναι παράδοση για το συγκεκριμένο περιοδικό τα εξώφυλλα με μπικίνι. Την έμπνευση την πήραν από τις Ελληνίδες αθλήτριες που φορούσαν 2 κομμάτια ύφασμα το 1.440 π.Χ. και ήταν αναμενόμενο σε ένα αθλητικό περιοδικό να συνδυάσει το αθλητικό στοιχείο και το σέξι κοστούμι κολύμβησης.
Στις μέρες μας, οι σχεδιαστές καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να αφαιρέσουν όλο και περισσότερο ύφασμα από το μπικίνι και το τροποποιούν σε μονοκίνι, τρικίνι και στρίνγκ. Οι γυναίκες σήμερα ξοδεύουν, σύμφωνα με έρευνες, πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ για αυτό το μικροσκοπικό κοστούμι, που σημαίνει 2% περισσότερο από ό,τι ξοδεύουν για την υπόλοιπη γκαρνταρόμπα τους.
