Η έκθεση στα μικρόβια οδηγεί στην παραγωγή αντισωμάτων, ναι. Αλλά ποια έκθεση; για πόσο; ποια μικρόβια και πώς; όταν βάζεις στο στόμα σου πράγματα απόλυτα εκτεθειμένα στη σκόνη, που δεν έχουν πλυθεί ποτέ, που ‘χουν πέσει κάτω ξανά και ξανά, δεν γεμίζεις αντισώματα, αλλά μικροβιάκια. Κι όλα αυτά, ασυναίσθητα, μέσα στη μέρα σου.
Δαγκώνεις μολύβια/ στιλό
Α, όπως στο σχολείο. Ίσως μασουλάς και τη γόμα στην άκρη. Ξέρεις πού έχει ακουμπήσει αυτό το μολυβάκι; με πόσο παν-βρόμικα χέρια το ‘χεις ακουμπήσει; πόσες φορές έχει κυλήσει στο πάτωμα του γραφείου; απαπα. Άσε που στραβώνουν και τα δόντια.
Ανοίγεις/κόβεις πράγματα με τα δόντια σου
Δεν ανοίγει το καπάκι; δόντι. Δεν έχεις ψαλίδι να κόψεις τη μονωτική; δόντι. Δεν κόβεται το πλαστικό της συσκευασίας με το χέρι; δόντι. Και πού πάνε όλα αυτά τα μικρόβια πάνω από τα αντικείμενα που βάζεις στο στόμα σου και που καθόλου σχεδιασμένα δεν είναι για κάτι τέτοιο. Το καπάκι του μπουκαλιού, ξέρεις από πού έχει ταξιδέψει και κάτω από ποιες συνθήκες; δεν θέλεις να ξέρεις.
Διαβάστε περισσότερα στο govastileto.gr
