Ο Γιώργος Τσαλίκης μίλησε στη ραδιοφωνική εκπομπή του Τάσου Θεοδώρου και του Τάσου Παυλίδη στον ΚΛΙΚ Fm Κύπρου και είπε συγκεκριμένα για τα βραβεία Mad: «Είναι πάρα πολύ απλή η απάντηση. Τα βραβεία MAD είναι music video awards και όχι song awards. Δηλαδή δεν βραβεύονται τα τραγούδια, αλλά τα video clip. Δεν είναι radio βραβεία, για να βραβευτούν οι ραδιοφωνικές επιτυχίες – εκεί θα έπρεπε να είμαι υποψήφιος. Οι υποψηφιότητες, λοιπόν, αφορούν τα video clips των τραγουδιών και συγκεκριμένα αυτών που έπαιξαν πιο πολύ στο MAD, αλλά όχι στο MAD Greekζ, το ελληνικό συνδρομητικό κανάλι του MAD, όπου τα περισσότερα τραγούδια μου παίζονται. Δεν υπάρχει κάποια έχθρα του MAD απέναντί μας, αλλά έχει να κάνει με το ρεπερτόριο του”, εξηγώντας παράλληλα: “Για παράδειγμα, ο Παντελής Παντελίδης τον τελευταίο χρόνο έχει κάνει τεράστιες επιτυχίες, τα τραγούδια του τα αγαπάει ο κόσμος, αλλά αν δεν κάνω λάθος είναι μόνο σαν καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος – γιατί λόγω του ρεπερτορίου του MAD τα τραγούδια του δεν παίχτηκαν στο κανάλι».
Στην συνέχεια πρόσθεσε: «Αν θέλετε να σας πω ποια είναι η γνώμη μου για τα video clips που παίζουν στο MAD, επειδή δεν μασάω τα λόγια μου, θα σου πω ότι αν το MAD αφουγκραστεί αυτά που γουστάρει ο κόσμος και πάει στα clubs, σίγουρα το playist του θα είναι διαφορετικό. Αυτή είναι η άποψή μου και δεν τη λέω μόνο δημόσια, αλλά και κατ’ ιδίαν την έχω μεταφέρει στο MAD. Το κανάλι, όμως, έχει μια πολιτική και παίζει συγκεκριμένη μουσική, συγκεκριμένου ύφους. Αν το MAD κάνει άνοιγμα προς το ρεπερτόριο που γουστάρει ο κόσμος, νομίζω θα είμαστε κι εμείς υποψήφιοι. Οι υποψηφιότητες έχουν να κάνουν μόνο με το πόσο παίζονται κάποια video clips στην κανονική ροή του προγράμματός του και πάρα πολλά τραγούδια ελληνικά, που παίζει, δεν είναι επιτυχίες. Πραγματικά δεν είναι επιτυχίες».
Όσο για την διαδικτυακή κόντρα που ξέσπασε με τον ίδιον και τον ραδιοφωνικό παραγωγό Ποσειδώνα Γιαννόπουλο είπε χαρακτηριστικά: «Υπέπεσε προχθές στην αντίληψή μου μια συζήτηση που γινόταν στο twitter, την οποία θεώρησα πάρα πολύ χυδαία, άδικη και αναίτια. Εφόσον υπάρχει ελευθερία λόγου, ο καθένας θα μπορούσε να μου πει ό,τι θέλει, κάνοντάς μου ένα mention. Το να γίνονται συζητήσεις που με φωτογραφίζουν, λέγοντας πράγματα ανυπόστατα, που πραγματικά με θυμώνουν γιατί δεν ισχύουν και αυτό γίνεται σε δημόσιο βήμα και όχι σε μια παρέα κατ’ ιδίαν, δεν μου άρεσε καθόλου. Ήταν ένας ραδιοφωνικός παραγωγός και ένας άνθρωπος της δισκογραφικής εταιρίας που συνεργάζομαι 13 χρόνια τώρα και θεώρησα τραγική αυτή την κουβέντα, τα έχωσα και τα παιδιά ζήτησαν συγγνώμη αμφότεροι».
