Γιώργος Αρκουλής
Ο γεννημένος στο Μπούτενχάίμ της Βαυαρίας το 1829 με το όνομα Λεβ Στρως και αργότερα Αμερικανός πολίτης, κάτοικος του Σαν Φρανσίσκο των δυτικών ΗΠΑ ως Λιβάϊς Στράους, από πουθενά δεν προκύπτει ότι αγαπούσε το τζίν. Δηλαδή το ευρωπαϊκό ισχυρό οινοπνευματώδες, γνωστό από τον Μεσαίωνα, που είχε αρχίσει να κατακτά τους απανταχού πότες. Εντούτοις, όταν ο νεαρός Λιβάϊς πριν ακριβώς 170 χρόνια εντυπωσίαζε τους εργαζόμενους και τους κάουμπόϋ στη νεαρή χώρα δυτικά του Ατλαντικού, εμφανίζοντας κι’ αυτός ένα τζιν, αλλά ως ονομασία υφάσματος, που έμελλε να κυριαρχήσει ως τις μέρες μας. Το διάσημο μπλου τζιν. Αυτό συνέβη στις 6 Ιουνίου του 1850 και αποδείχτηκε -ως ανακάλυψη- …χρυσορυχείο για τον ιδρυτή της. Σκεφθείτε πως όταν το 1902 ο σπουδαίος αυτός έμπορος έφυγε από την ζωή (αφήνοντας την κολοσσιαία του επιχείρηση στους τέσσερις ανεψιούς του), η περιουσία του ανερχόταν στα 122 εκατομμύρια δολάρια. Δηλαδή κάποια δισεκατομμύρια σε σημερινές τιμές. Και μόνο αυτοί οι αριθμοί δίνουν την σπουδαιότητα της ανακάλυψης του δημοφιλούς (και πρακτικού σε όλες τις ηλικίες και ανθεκτικού για όλες τις εργασίες) προϊόντος, κατατάσσοντάς την στις εμπορικότερες όλων των εποχών.
Εδώ και αρκετά χρόνια, συγκεκριμένα από την αρχή της δεκαετίας του’ 80, όταν οι καλοκαιρινές διακοπές της οικογένειας προτιμούσαν με φανατισμό Καλαμάτα, θυμάμαι τις ορδές «των Αθηναίων» μέσα στο μεγάλο πρατήριο του εργοστασίου Levis που διέθετε η αμερικάνικη εταιρία στην Μεσσηνία. Χωρίς υπερβολή, το πλήθος των εκδρομέων δεν υπήρχε περίπτωση να πάρει τον δρόμο της επιστροφής για την πρωτεύουσα χωρίς να γεμίσει το πορτ-μπαγκάζ με ρούχα με το σήμα «λιβάϊς», τα οποία μπορούσαν να βρουν σε αθηναϊκά καταστήματα αλλά σε ακριβότερες τιμές. Ο τζίρος της Λιβάϊς Στράους εκείνη την εποχή μπορεί και να ισοδυναμούσε εκείνον τον Καρέλια ή να συναγωνιζόταν τις εξαγωγές του περίφημου τοπικού λαδιού.
