Γιώργος Αρκουλής
Ένας παλιός δάσκαλος του ποδοσφαίρου έλεγε κάτι σοφό: «Όταν έχεις το αποτέλεσμα που χρειάζεσαι και το χάνεις στο τελευταίο λεπτό ή στις καθυστερήσεις, τότε είσαι ή ηλίθιος ή άξιος της μποίρας σου». Και συμπλήρωνε δηκτικά «Και να σε πιέζει ο αντίπαλος, τη μπάλα προσπαθείς να τη στείλεις όσο πιο μακριά γίνεται, ακόμη και έξω από το γήπεδο. Στην ανάγκη…την τρώς»! Το θυμήθηκα βλέποντας τα στατιστικά του αγώνα ρεβάνς μεταξύ Αρη Θεσσαλονίκης και ΑΕΚ. Ο γηπεδούχος προηγήθηκε 2-0, έχοντας ανατρέψει το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα (1-2) αλλά στο έκτο λεπτό των καθυστερήσεων (!) δέχτηκε τη μείωση του σκορ. Στην παράταση που ακολούθησε, η ψυχολογία ήταν με την πλευρά των Αθηναίων, οι οποίοι πέτυχαν την ισοφάριση και έφυγαν με το εισιτήριο του τελικού. Φυσικά εντελώς τυχερά, απρόσμενα, άδικα, αλλά αυτά τα έχει το ποδόσφαιρο (που λένε συνήθως οι χαμένοι).
Ακόμη μια παρατήρηση από αυτή τη δραματική αναμέτρηση: Στις καθυστερήσεις της παράτασης, δηλαδή 121’ 122’ και 123’, τρεις ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ είδαν τον μπαγάσα τον διαιτητή να τους αποβάλει δείχνοντας δεύτερη κίτρινη. Πολύ φοβάμαι πως επρόκειτο για τριπλό χατίρι, αλλά αν αυτό προέκυψε εσκεμμένα (εκ του πονηρού που λέει ό λόγος) δεν θα το μάθουμε ποτέ. Οι τρεις αποβληθέντες, εννοείται πως θα αγωνιστούν στον τελικό του Κυπέλλου. Αρκεί η απουσία τους από έναν αγώνα για τα πλέϊ οφ, που χαρακτηρίζεται μη ιδιαίτερης σγημασίας (άσε που θα έχουν την εκαιρία μερικής ξεκούρασης…).
Στο μενού υπήρχε και ο Ολυμπιακός. Προκρίθηκε δύσκολα, αλλά η ουσία ήταν πως ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε ποτέ να δείξει ότι το ντεφορμάρισμά του είναι τυχαίο. Οπότε;
