Δεν λένε να κοπάσουν οι πικρές μέρες για τον Πανιώνιο (στην χθεσινή περίπτωση και για το σύνολο του χειμαζόμενου ελληνικού ποδοσφαίρου). Ο Θανάσης Ιντζόγλου, αυτός ο σπουδαίος επιθετικός μέσος που κένταγε για πάνω από είκοσι χρόνια με το μαγικό αριστερό του πόδι στα γήπεδα, έφυγε το απομεσήμερο χθες από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών. Το ότι μετά το ξεκίνημα στην ομάδα της γειτονιάς του (Χαλκηδόνα) πήγε στον Πανιώνιο και μεγαλούργησε από το 1962 ως το 1976, αποτέλεσε σημαντικό κέρδος για την ομάδα της Νέας Σμύρνης. Ο Θανάσης, παίκτης εξαιρετικά ποιοτικός και σκόρερ όσο ελάχιστοι άλλοι στην θέση που αγωνιζόταν, πέτυχε σε 346 αγώνες 125 γκολ στην εθνική κατηγορία, δηλαδή έναν μαγικό αριθμό που δεν πλησίασαν άλλοι προβεβλημένοι μεσοκυνηγοί των λεγόμενων μεγάλων ομάδων. Και μάλιστα, πηγαίνοντας στα 32 του χρόνια στον Εθνικό, κατάφερε να αναδειχτεί ΠΡΩΤΟΣ ΣΚΟΡΕΡ στο πρωτάθλημα. Νομίζω ότι αυτό αποτελεί την σφραγίδα μιας σπουδαίας καριέρας από ένα μάγκα μαχητή από τη Νίκαια, που μπορεί να μη διέθετε «πολλά λόγια», αλλά ήταν κουβαρντάς σε «υψηλές επιδόσεις».
Λεπτομέρειες από την πλούσια καριέρα του, την συμβολή του στην υπερομάδα του Πανιωνίου του 1971 κλπ., θα βρείτε στα διάφορα σάϊτ και στα έντυπα που θέλω να πιστεύω πως θα τιμήσουν την μνήμη του. Θα τιμήσουν ένα χαρισματικό ποδοσφαιριστή, θα τιμήσουν έναν αληθινό παικταρά!
