Γιώργος Αρκουλής
Η λεωφόρος Γεωργίου (μισή Γεωργίου του Α’ και η υπόλοιπη του Β’) στον Πειραιά είναι εξαιρετικά κεντρική, θα έλεγα «βιτρίνα» του κέντρου της πόλης, αφού συνδέει το λιμάνι με το Μικρολίμανο. Και είναι ιδιαίτερα ανηφορική, έως το σημείο όπου υπάρχει στριφτή ανηφορική γέφυρα 180 μοιρών, που οδηγεί στον ιστορικό λόφο του Προφήτη Ηλία (όπου το «Βεάκειο» θερινό θέατρο, αλλά και οι φημισμένες ψησταριές με τα σπληνάντερα και τα κοκορέτσια). Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, όπου σταματάει η νησίδα και το τέλος της ανηφόρας η λεωφόρος στενεύει, συνεχίζει υπερβολικά κατηφορική (κομμάτι επικίνδυνο για δρόμο διπλής κατεύθυνσης), σταμάτησε πριν από λίγες μέρες ένα αυτοκίνητο, ακριβώς στο πεζοδρόμιο μιας πολυκατοικίας εννέα ορόφων, και ο θυμωμένος οδηγός έκανε παρατήρηση σε μια κυρία που μόλις είχε εναποθέσει μια σακούλα με απορρίμματα έξω από τον κάδο, διότι απλώς, και οι τρεις που βρίσκονταν εκεί γύρω ήταν φίσκα από την ντροπή του Πειραιά! Εννοείται πως μπροστά σε αυτό το χάλι, ο δήμαρχος Μώραλης (για αυτόν πρόκειται), νιώθοντας ενοχή, μπήκε στο αυτοκίνητο και συνέχισε την πορεία του, για να στείλει την επομένη συνεργείο αποκομιδής και αυτό ήταν λογικό αφού
ΠΡΩΤΟΝ: πρόκειται για σημείο – βιτρίνα
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: εκλογές πλησιάζουν…
Πού υπάρχει πρόβλημα ηθικής τάξης; Στο γεγονός ότι ο «ερυθρόλευκος» δήμαρχος δεν είχε προβλέψει να αυξήσει τον αριθμό κάδων, ώστε να μη στήνουν πάρτι οι γάτες και τα ποντίκια όταν αναγκάζονται οι δημότες να αφήσουν τις σακούλες τους στον… περιβάλλοντα χώρο. Και βέβαια ένα δεύτερο πρόβλημα είναι ο επιλεκτικός έλεγχος στην κεντρικότερη λεωφόρο του Πειραιά, όταν στους κάθετους δρόμους οι ντάνες σκουπιδιών που ξεχειλίζουν τη μισή επικράτεια του οδοστρώματος κατατάσσουν τον Πειραιά στην πιο βρόμικη μεγάλη ελληνική πόλη.
Ο αγώνας συνεχίζεται!
